Υπήρχε μια εποχή
όταν ο λειμώνας, το
σύδεντρο και το ρυάκι....
η γη,
και κάθε κοινή θέα,
μου φαίνονταν λουσμένα σε ουράνιο φως...
Η δόξα και η φρεσκάδα
ενός ονείρου...
Οπουδήποτε κι αν στρέψω το βλέμμα μου
νύχτα ή μέρα,
τα πράγματα που αντίκρισα
δεν μπορώ πια ν’αντικρίσω....
Υπάρχει όμως ένα δέντρο
μονάχα ένα
απ’τα πολλά
ένα μοναχικό λιβάδι
που ατένισα
αμφότερα μου μίλησαν
για ό,τι χάθηκε.....!
Ο πανσές στα πόδια μου
την ίδια ιστορία
επαναλάμβανε...
Σε ποιο μέρος δραπέτευσε
το λαμπρό όραμα....;
Που βρίσκεται τώρα
η δόξα
και το όνειρο....;
Ωδή στον Υπαινιγμό της Αθανασίας
Ουίλιαμ Γουόρντσγουορθ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου