tag:blogger.com,1999:blog-66094735602988950402024-03-25T17:26:45.775+02:00Αστραπή...Σκέψεις και συναισθήματα, κέρασμα στον ταξιδιώτη...Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.comBlogger348125tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-57358784690321902572025-11-25T00:15:00.000+02:002015-02-15T19:07:38.957+02:00Σκέψεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span lang="EN-GB"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #660000;"><i>Ν</i></span></span></span> ύχτα τρίτης-ξημέρωμα Τετάρτης, και μια παρόρμηση μηχανικά με οδήγησε σε αυτό εδώ το εγχείρημα, ένας χώρος που θα φιλοξενεί κάθε μου σκέψη κι εσωτερική ανάγκη να αποτυπώνω τα κάθε λογής ερεθίσματα που με κεντρίζουν κατά την ημερησία περιπλάνησή μου στον κόσμο... <span style="color: red;">Το ταξίδι στον λόγο μοναχικό στην αρχή με προσδοκία την συνάντηση πιθανών συνοδοιπόρων</span>...Δεμένη κόκκινη κλωστούλα στον δείκτη, σαν υπενθύμιση και γούρι, μια ρουφηξιά ταμπάκου κι ένας νοητός αναστεναγμός -κάθε καινούρια αρχή έχει το φτερούγισμα του αγνώστου- ώσπου τα τρεμάμενα βηματάκια να αρχίζουν την πορεία τους μέχρι να γίνουν σταθερά, αργά ίσως βήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;">Το που θα καταλήξει αυτό κανείς δεν ξέρει ακόμα, αλλά γμτ έχει μια απίστευτη γοητεία η πρόκληση για κάθε νέο μονοπάτι</span>...Πάμε λοιπόν.....</div>
<a name='more'></a><span style="background-color: #d5a6bd;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNBhADblUo096WwM2WfPXzpXfBXfuvIJUCROJxIdBkJOgoKx1Q0WXUjofomMWJo3DNVkvneBVXjDP7olOsd9kU6u8knemdReihS6YbJJEfWYjPswn-EEEH266o58Ossdysyn32hUEyJyk/s1600/ftero.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNBhADblUo096WwM2WfPXzpXfBXfuvIJUCROJxIdBkJOgoKx1Q0WXUjofomMWJo3DNVkvneBVXjDP7olOsd9kU6u8knemdReihS6YbJJEfWYjPswn-EEEH266o58Ossdysyn32hUEyJyk/s320/ftero.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-60689904606100396892017-01-16T18:38:00.000+02:002017-01-16T18:52:47.083+02:00Ωδή στον Υπαινιγμό της Αθανασίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbuVWOSNLM1YVs5lYLLOo3hvHRuU2Q2pmXHy-K6W-1njoXi7Ty92tG_QC3aDKbCqeTWZh2folf3hapPxFL4CVfS_15plAGmLvtDRzquUIBvbu1Dqeh6LZuUUKbKAlQxjudRGxhSi9-Dqw/s1600/7948545_orig.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbuVWOSNLM1YVs5lYLLOo3hvHRuU2Q2pmXHy-K6W-1njoXi7Ty92tG_QC3aDKbCqeTWZh2folf3hapPxFL4CVfS_15plAGmLvtDRzquUIBvbu1Dqeh6LZuUUKbKAlQxjudRGxhSi9-Dqw/s320/7948545_orig.jpg" width="320" /></a><span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><b>Υ</b></span>πήρχε μια εποχή</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">όταν ο λειμώνας, το
σύδεντρο και το ρυάκι....</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">η γη,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">και κάθε κοινή θέα,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">μου φαίνονταν</span><span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> λουσμένα σε ουράνιο φως...</span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η δόξα και η φρεσκάδα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ενός ονείρου...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δεν είναι πλέον όπως τότε....!</span><br />
<a name='more'></a><!--more--></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Οπουδήποτε κι αν στρέψω το
βλέμμα μου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">νύχτα ή μέρα,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">τα πράγματα που αντίκρισα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">δεν μπορώ πια ν’αντικρίσω....</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Υπάρχει όμως ένα δέντρο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">μονάχα ένα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">απ’τα πολλά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ένα μοναχικό λιβάδι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">που ατένισα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">αμφότερα μου μίλησαν</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">για ό,τι χάθηκε.....!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο πανσές στα πόδια μου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">την ίδια ιστορία
επαναλάμβανε...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Σε ποιο μέρος δραπέτευσε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">το λαμπρό όραμα....;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Που βρίσκεται τώρα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">η δόξα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #77933c; font-family: "gentium"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">και το όνειρο....;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: "gentium"; line-height: 115%;">Ωδή στον Υπαινιγμό της Αθανασίας</span></b></span></span></div>
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "gentium"; line-height: 115%;">Ουίλιαμ Γουόρντσγουορθ</span></span></span></div>
<br /></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-56533573202548460552015-07-03T23:40:00.001+03:002015-07-03T23:40:34.093+03:00The American Dream(Gr subs) Το Αμερικάνικο Όνειρο με υπότιτλ.<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/k4IoWtA8aVw" width="480"></iframe>Πως έχουν δημιουργηθεί τα χρήματα; <br />Πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα; <br />Γιατί οι τιμές των σπιτιών ανέβηκαν στα ύψη και, στη συνέχεια, έκαναν βουτιά; <br />Γνωρίζετε πραγματικά ποια είναι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, το ΔΝΤ είναι και πώς επηρεάζει τους πολίτες κάθε μέρα;Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-40548594456620423012015-06-29T17:45:00.000+03:002015-06-29T17:46:13.183+03:00Η δικιά μου αλήθεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η δικιά μου η αλήθεια, εκφράζεται αλήτικα και πεζοδρομιακά...<br />
Σιχάθηκα να βλέπω την μια να διατυμπανίζει την θετική της άποψη για τα
πολιτικά τεκταινόμενα, και τον άλλον την αντίστοιχη αρνητική
του...κανένα κακό θα πείτε ως εδώ...με επίμαχη λεπτομέρεια βέβαια, πως
κι οι δυο θέλουν και οπαδούς στην άποψή τους επιμένοντας πως όποιος δεν
ακολουθήσει είναι προδότης.... Τίνος;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXxe5ZutDhOrLYgXSwO6k-BFLENFN8IHGL_C5qE4cZjnK1eKRoymyAcyvCMkaXv7Cezmm8wPjBqsotoykj-l2ZouL27gPzhFIYxfUW8Zt9OyV6xaotQNW0hQVs4Pu-whYsWDeno07Sh1o/s1600/mhn+ksexnas+poios+se+efere+sta+dyskola.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXxe5ZutDhOrLYgXSwO6k-BFLENFN8IHGL_C5qE4cZjnK1eKRoymyAcyvCMkaXv7Cezmm8wPjBqsotoykj-l2ZouL27gPzhFIYxfUW8Zt9OyV6xaotQNW0hQVs4Pu-whYsWDeno07Sh1o/s320/mhn+ksexnas+poios+se+efere+sta+dyskola.jpg" width="320" /></a></div>
Το λεπόν...από άποψη δεν συμμετέχω σε εκλογές από το 1989...! Άνεργος για πολύυυυυ καιρόοοοο καθότι στα 4<span class="text_exposed_show">5
η αγορά εργασίας με θεωρεί ανεπαρκή...κι ενώ έχω γυρίσει την μισή
ελλάδα ως μάγειρας, κι έχω φάει τον ρατσισμό του κάθε καριολόβλαχου (κι
εγώ επαρχιώτης είμαι) θεωρώντας με ξενομερίτη.... Είδα την πουστιά του
κάθε νεόπλουτου μαγαζάτορα που κοίταζε να φάει και την τελευταία σταγόνα
ιδρώτα μου....<br /> Όταν με χίλια βάσανα κατάφερα να εξασφαλίσω μια
δίμηνη σύμβαση κοινωνικού περιεχομένου στον δήμο της περιοχής μου, ενα
διάστρεμμα και ρήξη χιαστού συνδέσμου στο γόνατο δεν με άφησε να αναλάβω
καθήκοντα.... Αντί να κάνω την λαμογιά να πιάσω δουλειά κι έπειτα να το
παίξω κουκουρούκου με αναρρωτικές και λοιπά, ζήτησα απλά αναβολή
πρόσληψης... Κι ήρθε έπειτα ο ξετσίπωτος, να αναστείλει κάθε πρόσληψη κι
ακύρωση της αναμονής μου.... Στα αρχίδια μου θα πει ο
οποιοσδήποτε...εμένα να δεις!!!</span><br />
<div class="text_exposed_show">
Τουτέστιν γιαυτά κι άλλα πολλά ας έρθουν οι δυο προαναφερόμενοι να τους
γαμήσω για να δουν πόσο προδότης είμαι και πόσο πατριωτής....<br />
Άντε, γιατί άμα σαλτάρω δεν με μαζεύει τίποτα...!<br />
Πραγματικά τίποτα....καριόλια του κερατά, που έχετε να πείτε άποψη για τα πάντα και να κρίνετε όλους κι όλα...!</div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-69624143226515547952015-04-08T18:48:00.000+03:002015-04-08T18:48:50.261+03:00Σε λαχταράω.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<em><strong>Και</strong> θέλω να παίζουμε κρυφτό <strong>και</strong> να σου δίνω τα ρούχα μου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να κάθομαι στα σκαλιά ενώ εσύ κάνεις ντουζ<br />
<strong>και</strong> να σου τρίβω το σβέρκο </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου φιλάω τα πόδια <strong>και</strong> να σε κρατάω απ’ το χέρι </em><br />
<em><strong> και</strong> να βγαίνουμε για φαγητό<br />
και να μη με νοιάζει που τρως το δικό μου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε συναντώ στου Ρούντυ και να μιλάμε για τον καιρό </em><br />
<em><strong> και</strong> να πληκτρολογώ τα γράμματά σου<br />
<strong>και</strong> να κουβαλάω τα πράγματά σου</em><br />
<em><strong> <span id="more-1312"></span>και</strong> να γελάω με την παράνοιά σου<br />
<strong>και</strong> να σου δίνω κασέτες που δεν τις ακούς </em><br />
<em><strong> και</strong> να βλέπουμε σπουδαίες ταινίες και να βλέπουμε άθλιες ταινίες </em><br />
<em><strong> και</strong> να γκρινιάζουμε για το ραδιόφωνο<br />
<strong>και</strong> να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι </em><br />
<em><strong> και</strong> να σηκώνομαι για να σου φέρνω καφέ</em></div>
<a name='more'></a><em><br />
και κουλούρια και κρουασάν </em><br />
<em><strong> και</strong> να πηγαίνουμε στου Φλόρεντ<br />
και να πίνουμε καφέ τα μεσάνυχτα </em><br />
<em><strong> και</strong> να μου κλέβεις τα τσιγάρα<br />
και ποτέ να μην μπορώ να βρω ένα σπίρτο </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε πηγαίνω στον οφθαλμίατρο </em><br />
<em><strong> και</strong> να μη γελάω με τα αστεία σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε θέλω το πρωί μα να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα </em><br />
<em><strong> και</strong> να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρμα σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου,<br />
τα μάτια σου, τα χείλη σου,<br />
ο λαιμός σου, το στήθος σου, ο κώλος σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να περιμένω στα σκαλιά καπνίζοντας<br />
μέχρι να γυρίσει σπίτι ο γείτονάς σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να περιμένω στα σκαλιά καπνίζοντας<br />
μέχρι εσύ να γυρίσεις σπίτι </em><br />
<em><strong> και</strong> να ανησυχώ όταν αργείς<br />
και να ξαφνιάζομαι όταν έρχεσαι νωρίς </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου δίνω ηλιοτρόπια </em><br />
<em><strong> και</strong> να πηγαίνω στο πάρτι σου<br />
και να χορεύω μέχρι τελικής πτώσης </em><br />
<em><strong> και</strong> να μετανιώνω όταν κάνω λάθος<br />
και να χαίρομαι όταν με συγχωρείς </em><br />
<em><strong> και</strong> να κοιτάω τις φωτογραφίες σου<br />
και να εύχομαι να σε ήξερα από πάντα </em><br />
<em><strong> και</strong> ν’ ακούω τη φωνή σου στα αυτιά μου<br />
<strong>και</strong> να νιώθω το δέρμα σου στο δέρμα μου </em><br />
<em><strong> και</strong> να τρομάζω όταν θυμώνεις<br />
και το ένα σου μάτι έχει γίνει κόκκινο<br />
και το άλλο γαλάζιο και η χωρίστρα σου στα αριστερά<br />
και το πρόσωπο σου σαν Κινέζου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω ότι είσαι πανέμορφος </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε αγκαλιάζω όταν αγχώνεσαι<br />
<strong>και</strong> να σε κρατάω όταν πονάς </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε θέλω όταν σε μυρίζω<br />
<strong>και</strong> να σε προσβάλλω όταν σε αγγίζω </em><br />
<em><strong> και</strong> να κλαψουρίζω όταν είμαι δίπλα σου<br />
<strong>και</strong> να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι </em><br />
<em><strong> και</strong> να μου τρέχουν τα σάλια στο στήθος σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε πνίγω τη νύχτα </em><br />
<em><strong> και</strong> να κρυώνω όταν παίρνεις την κουβέρτα<br />
<strong>και</strong> να ζεσταίνομαι όταν δεν την παίρνεις </em><br />
<em><strong> και</strong> να λιώνω όταν χαμογελάς<br />
<strong>και</strong> να διαλύομαι όταν γελάς </em><br />
<em><strong> και</strong> να μην καταλαβαίνω γιατί νομίζεις ότι σε απορρίπτω<br />
όταν δε σε απορρίπτω </em><br />
<em><strong> και</strong> να αναρωτιέμαι πως σου πέρασε απ’ το μυαλό<br />
ότι θα μπορούσα<br />
ποτέ να σ’ απορρίψω </em><br />
<em><strong> και</strong> να αναρωτιέμαι ποιος είσαι<br />
αλλά να σε δέχομαι ούτως ή άλλως </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω για το μαγεμένο ξωτικό του δάσους<br />
που διέσχισε πετώντας τον ωκεανό επειδή σε αγαπούσε </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου γράφω ποιήματα<br />
και να αναρωτιέμαι γιατί δε με πιστεύεις </em><br />
<em><strong> και</strong> να αισθάνομαι κάτι τόσο βαθύ<br />
που να μη βρίσκω λόγια να το περιγράψω </em><br />
<em><strong> και</strong> να θέλω να σου αγοράσω ένα γατάκι<br />
το οποίο θα ζηλεύω επειδή θα το προσέχεις περισσότερο από μένα </em><br />
<em><strong> και</strong> να σε κρατάω στο κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις<br />
<strong>και</strong> να κλαίω σα μικρό παιδί όταν τελικά το κάνεις </em><br />
<em><strong> και</strong> να διώχνω τις κατσαρίδες </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου αγοράζω δώρα που δε θέλεις<br />
και να τα παίρνω πάλι πίσω </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου ζητάω να με παντρευτείς<br />
και να λες πάλι όχι<br />
αλλά να συνεχίζω να στο ζητάω<br />
επειδή αν και νομίζεις ότι δεν το εννοώ<br />
πάντα το εννοούσα από την πρώτη φορά που στο ζήτησα </em><br />
<em><strong> και</strong> να περιπλανιέμαι στην πόλη<br />
με τη σκέψη πως είναι άδεια χωρίς εσένα </em><br />
<em><strong> και</strong> να θέλω ό,τι θέλεις </em><br />
<em><strong> και</strong> να νομίζω ότι χάνω τον εαυτό μου<br />
αλλά να ξέρω πως είμαι ασφαλής μαζί σου </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω για τη χειρότερη πλευρά μου<br />
<strong>και</strong> να προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου<br />
επειδή δεν αξίζεις τίποτα λιγότερο </em><br />
<em><strong> και</strong> να απαντάω στις ερωτήσεις σου<br />
όταν θα προτιμούσα να μην το κάνω </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου λέω την αλήθεια<br />
όταν στην πραγματικότητα δεν το θέλω </em><br />
<em><strong> και</strong> να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής<br />
επειδή ξέρω ότι το προτιμάς </em><br />
<em><strong> και</strong> να νομίζω ότι όλα έχουν τελειώσει<br />
αλλά να κρατιέμαι για δέκα λεπτά ακόμα<br />
πριν με πετάξεις έξω από τη ζωή σου και ξεχάσω ποια είμαι </em><br />
<em><strong> και</strong> να προσπαθώ να σε πλησιάσω<br />
επειδή είναι όμορφα να σε μαθαίνω και αξίζει τον κόπο </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου μιλάω κακά γερμανικά και εβραϊκά χειρότερα </em><br />
<em><strong> και</strong> να σου κάνω έρωτα στις τρεις το πρωί </em><br />
<strong><em> και κάπως </em></strong><br />
<em><strong> με κάποιο τρόπο</strong> </em><br />
<em> να σου εκφράζω έστω και λίγο </em><br />
<em> τον ακάθεκτο </em><br />
<em> τον ακατάλυτο </em><br />
<em> τον ακατάσβεστο </em><br />
<em> τον μεταρσιωτικό </em><br />
<em> τον ψυχαναλυτικό </em><br />
<em> τον άνευ όρων </em><br />
<em> τον τα πάντα πληρούντα </em><br />
<em> τον δίχως τέλος και δίχως αρχή, </em><br />
<em> ερωτά μου για σένα.</em><br />
<div style="text-align: center;">
<em>«Crave», Sarah Kane</em></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<em><a href="https://youtu.be/yFSNsQNT9qU" target="_blank">Uriah Heep - Feelings </a> </em></div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-32053399944468750762015-02-16T11:05:00.000+02:002015-04-08T18:53:46.662+03:00Δανεικό....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="_c24 _50f4">Δεν με ενδιαφερει τι κανεις για να ζησεις....<br /> Θελω να μαθω....τι πραγμα στη ζωη, σε κανει ν' ανασαινεις, κι αν εχεις την δυναμη να ρισκαρεις, για να βρεις της καρδιας τα ονειρα.<br /> Δεν με ενφιαφερει, ποσον χρονων εισαι....<br />
Θελω να ξερω, αν ακομα μπορεις, να παρεις το ρισκο και φανεις αφελης για
την Α γ α π η, για το </span><br />
<span class="_c24 _50f4">Ο ν ε ι ρ ο και για την περιπετεια του να εισαι Ζ ω
ν τ α ν ο ς.<br /> Δεν θελω να μαθω ποιοι πλανητες απειλουν την Σεληνη σου.....<br />
Θελω να μαθω αν αγγιξες το κεντρο του πονου κι αν εμεινες ακομα α ν ο ι
χ τ ο ς, μετα απ' τις απιστιες της Ζωης η αν εκλεισες ερμητικα την καρδια
σου, απο φοβο μηπως ξαναπληγωθεις.<br /> Θελω να μαθω αν καταφερνεις να μενεις με τον πονο τον δικο μου και τον δικο σου.<br />
Αν μπορεις να χορεψεις ανεμελα και ν'αφηνεις την εκσταση να
φτασει, μεχρι την ακρη των δαχτυλων χωρις ν' αντιδρασεις με συνεση η να
γινεις ξαφνικα ρεαλιστης η να θυμηθεις τα ανθρωπινα ορια.</span><br />
<a name='more'></a><span class="_c24 _50f4"><br /> </span><br />
<span class="_c24 _50f4">Δεν θελω να μαθω αν ειναι αληθινη η ιστορια που μου διηγεισαι....<br />
Θελω να μαθω αν εισαι ικανος να απογοητευσεις τους αλλους, παραμενοντας
μεσα σου α υ θ ε ν τ ι κ ο ς....κι αν μπορεις ν' αντεξεις την κατηγορια
μιας απιστιας, χωρις ν'α π α ρ ν η θ ε ι ς την ψυχη σου.<br /> Θελω να μαθω αν εισαι π ι σ τ ο ς και αρα ε μ π ι σ τ ο ς.<br /> Θελω να μαθω αν ξερεις να β λ ε π ε ι ς την Ομορφια, ακομα κι αν δεν ειναι παντα ομορφη....<br /> Αν εισαι ικανος να περνας τη ζωη σου, συντροφια μονο με τον ε α υ τ ο σου.<br /> Θελω να ξερω αν μπορεις να ζησεις με το σπασιμο το δικο μου η το δικο σου.<br /> Δεν μ'ενδιαφερει να μαθω που ζεις η ποσα χρηματα εχεις...<br />
Με ενδιαφερει αν μπορεις να ξ υ π ν η σ ε ι ς μετα απο μια νυχτα
πονου, θλιμμενος και κομμενος στα δυο, και να κανεις το χ ρ ε ο ς σου για
τα Π α ι δ ι α.<br /> Δεν με ενδιαφερει Ποιος εισαι και πως εφτασες μεχρι εδω...<br /> Θελω να μαθω αν καταφερνεις να μ ε ι ν ε ι ς μες τη φ ω τ ι α μαζι μου και να μην το σκασεις.<br /> Δεν θελω να μαθω τι σπουδασες...με ποιον η που....<br /> Θελω να μαθω...Τι σε κραταει μ ε σ α σου οταν ολα σε παρατανε.<br />
Θελω να μαθω αν μπορεις, να μενεις μονος με τον ε α υ τ ο σου, κι αν π ρ α
γ μ α τ ι σ'αρεσει η π α ρ ε α που εχεις, στις αδειες σου στιγμες.....<br /> <br /> <br /> Κειμενο γραμμενο το 1890 απο μια Ινδιανα της φυλης Oriah.</span><br />
<br />
<br />
<span class="_c24 _50f4">Σημ. </span><br />
<span class="_c24 _50f4">Και τώρα περιμένεις να στο αναλύσω;</span><br />
<span class="_c24 _50f4">Ατύχησες....απλά, θα το διαβάσεις και θα αφήσεις την καρδιά σου να το ρουφήξει, όσπου να φτάσει στο μεδούλι της ψυχής.... </span><br />
<span class="_c24 _50f4">Ύστερα, τα κάτσε και κοίτα το οικοδόμημα που αρχίζει να χτίζεται μέσα σου....</span><br />
<span class="_c24 _50f4">Μιλάμε για πραγματικό εργοτάξιο....μην εκπλαγείς....απλά κοίτα....κι ότι νιώσεις, κράτα το σφιχτά σαν τον πιο πολύτιμό σου μαργαρίτη....</span><br />
<span class="_c24 _50f4">Μπορεί το παραπάνω κείμενο, να το γραψε μια γυναίκα του 1890 αλλά φοριέται απ' όλους μας....χτες, σήμερα, αύριο....πάντα και για πάντα.... ;)</span><br />
<span class="_c24 _50f4"><br /></span>
<span class="_c24 _50f4">Κι ως κλείσιμο της ανάρτησης, μια διασκευή σε μια διαχρονική Rock μπαλάντα....</span><br />
<span class="_c24 _50f4"><a href="http://youtu.be/-gqzqOQy1Uc" target="_blank">Dust in the Wind</a></span></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-25088412830980856132015-02-10T12:17:00.000+02:002015-02-10T12:20:28.686+02:00Η Διασκευήτιδα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Καλημέρες εκατέρωθεν....<br />
Τα περί διασκευήτιδας τα ξέρετε...μην τα ξαναλέμε....<br />
Το πως την κόλλησα δεν σας έχω πει ακόμα....<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://thevoyager.gr/wp-content/uploads/2010/11/birds-on-cables.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://thevoyager.gr/wp-content/uploads/2010/11/birds-on-cables.jpg" height="166" width="320" /></a></div>
Αγαπημένη ενασχόληση τα mind games....κι ειδικά το βρες τις ομοιότητες/διαφορές σε εικόνες....το κρατάμε αυτό....!
Σημαντική λεπτομέρεια πως ο γέρος μου ήταν ημιεπαγγελματίας μουσικός,
(τραγούδι/μπουζούκι σε αρχοντορεμπέτικα κλπ) οπότε μου κληροδότησε το
λεγόμενο "μουσικό αυτί".... Έτσι λοιπόν, κάποια στιγμή άρχισα να παίζω
το βρες τις μουσι<span class="text_exposed_show">κές ομοιότητες...κι
αυτό έτσι απλά...κι ασυναίσθητα έβλεπα σχεδόν τα μισά μου ακούσματα να
είναι επιρροές κι αντιγραφές συχνά πυκνά, άλλων σπουδαίων και μη
συνθέσεων...Κι όσο συνέχιζα να το ψάχνω τόσο μου άρεσε τούτο το μαγευτικό ταξίδι στις μελωδίες, και στην δυναμική κάποιων συνθέσεων....που ηλέκτριζε τον κάθε μουσικό να θέλει να πει όσα ένιωθε με την δική του εκδοχή...κι έτσι έμπλεξα με τις διασκευές....!</span><br />
Κι η συνέχεια γνωστή....με πρώτο ξεκίνημα τούτο το κομμάτι <a href="http://youtu.be/ObL3L6MRvN4" target="_blank">The Police - Message in a Bottle</a><br />
<br />
και την επιρροή στο αντίστοιχο του δικού μας Λήτη.... <a href="http://youtu.be/IaHgiXN04bM" target="_blank">Λήτης + Τρυκ - Αράχνη </a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<span data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:0"></span><span data-ft="{"tn":"K"}" data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body"><span class="UFICommentBody" data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body.0"><span data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body.0.$text0:0:$0:0">Για να καταλήξουμε στο σήμερα και τούτο το δημιούργημα....<span class="emoticon emoticon_wink" title=";)"> <a href="http://youtu.be/vdkmhquF60o" target="_blank">Bloc Party - Banquet </a></span></span></span></span><br />
<br />
<span data-ft="{"tn":"K"}" data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body"><span class="UFICommentBody" data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body.0"><span data-reactid=".7o.1:3:1:$comment443091415841558_443091709174862:0.0.$right.0.$left.0.0.1:$comment-body.0.$text0:0:$0:0"><span class="emoticon emoticon_wink" title=";)">Και το ταξίδι συνεχίζεται....με την χαρά της ανακάλυψης νέων εικόνων κι ακουσμάτων....</span></span></span></span></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-60454168478449780032014-06-13T17:41:00.000+03:002014-06-13T17:47:44.284+03:00Blue Horizon<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="userContent">- Αγαπάς;;;<br /> - Αγαπάω ...<br /> - Και γιατί αγαπάς;;;<br /> - Γιατί, με κάνει καλύτερο άνθρωπο..<br /> - Καλύτερο ή ευκολότερο ...<br /> - Ευκολότερο;;;<br /> - Ναι. Ευκολότερο ...<br /> - Τι εννοείς;;;<br />
- Εννοώ, ότι η αγάπη, σε μαλακώνει, κάνεις υποχωρήσεις, που δεν θα
έκανες, αν δεν αγαπούσες, είσαι πιο γλυκός, πιο ευαίσθητος. Οπότε, είσαι
ευκολότερος στο να δέχεσαι πράγματα, και καταστάσεις ...<span class="text_exposed_show"><br /> - Και αυτό, δεν σημαίνει 'καλύτερος άνθρωπος';;;<br /> - Έχοντας αλλάξει εσένα;;;<br /> - Γιατί λες ότι άλλαξα εμένα; Αφού, ο ίδιος είμαι. Δεν άλλαξα. Θέλω, και τα κάνω. Δεν μου τα επιβάλλει κανένας ...<br /> - Δεν είπα το αντίθετο ...<br /> - Τότε τι λες;;;<br /> - Ότι γίνεσαι ευκολότερος. Δεν γίνεσαι καλύτερος. Αλλάζεις ...<br /> - Αλλάζω, αλλά προς το καλύτερο ...<br />
- Αλλάζεις, έτσι ώστε να γίνεσαι πιο αρεστός. Αλλάζεις, έτσι ώστε να
αντέχεις, το έτερον ήμισυ. Αλλάζεις, έτσι ώστε, να σε αντέχει το έτερον
ήμισυ ...<br /> - Μα, αυτό είναι το καλύτερο. Μαθαίνω να ζω με κάποιον
άλλο. Μαθαίνω, να συμβιώνω και να βιώνω. Μαθαίνω, να μην είμαι 'εγώ',
και να είμαστε 'εμείς' ...<br /> - Σωστά τα περί 'εγώ' και 'εμείς', αρκεί
να ξεκινάς από το 'εγώ' και να δημιουργείς το 'εμείς'. Γιατί τότε, δεν
γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Χάνεσαι από οντότητα, κι αφομοιώνεσαι στα
γούστα, και στις ορέξεις του άλλου. Γίνεσαι 'ένα' με τον άλλο, και μετά
για να βρεις το 'εγώ', πρέπει να γκρεμίσεις τα πάντα μέσα σου και να
ξαναφτιαχτείς. Και ξέρεις ποιο είναι το ωραίο;;;<br /> - Ποιο;;;<br /> - Όταν, θελήσεις να ξαναγίνεις 'εσύ', κανένας, δεν πιστεύει ότι ήσουν, μόνο 'εμείς' ...<br /> </span></span><br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> <a href="http://youtu.be/fMqkJ1mFIYw" target="_blank">http://youtu.be/fMqkJ1mFIYw</a></span></span></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-2067915638372814872014-06-12T20:36:00.001+03:002021-02-26T18:29:33.218+02:00Έμπνευση και πάθος....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κι όταν της Άνοιξης οι μέρες ξεμακραίνουν, τις ώρες μου γιομίζει κελάηδμα πουλιών από μακριά....<br />
Πάντα θυμάμαι την φωνή σου να μου τραγουδά κερνώντας το φιλί....<br />
<br />
Μα σαν βραδιάσει, τα αστέρια φωτίζουνε ψηλά, κι η νύχτα βάφεται στα χρώματα του φεγγαριού...<br />
Τότε ο πόνος μου αβάσταχτος, καθώς σεργιάνι κάνω μοναχός στου έρωτα τα πάθη....<br />
Η καρδιά μου λαχταρά να δει το δικό της αστέρι να φωτίζει με χίλια χρώματα της μοναξιάς τα έρημα σοκάκια.... Ζει για την στιγμή, που θα προβάλει απ' την ανατολή ο πρωινός αστέρας για να φέρει το χάραμα, και να βγει ο νους, από του πόνου τα σκοτάδια....<br />
<br />
Συ σαι τ' αστέρι μάτια μου, συ σαι κι η ηλιαχτίδα. Εσύ που μου χαρίζεις φως και λάμπεις μες στην νύχτα.... Μακρυά σου και το καταμεσημέρο πάντα μου μοιάζει νύχτα....μα όταν σμίγουμε αγκαλιά μου φαίνονται και τα μεσάνυχτα, σαν φως του ήλιου καθαρό, και λάμπει η ψυχή μου....<br />
<br />
Κείνες του έρωτα οι στιγμές, που με χορταίνουν σαν πεινώ, την δίψα μου που σβήνουν κι η αγκαλιά σου γίνεται βάλσαμο, κι όλες οι πληγές μου κλείνουν.... Τα σπλάχνα μου χορταίνουν αγαλλίαση κι έρωτας με γεμίζει με την χαρά πως σε έχω δίπλα μου, και πάντα δικιά μου είσαι....<br />
<br />
Μα το φιλι σου, δεν το χόρτασα όπως και το κορμί σου, καταραμένος είμαι να ζητώ σταγόνες παραπάνω, κι όταν δεν σε έχω δίπλα μου κάλιο να σβήσω παρακαλώ, να πέσω να πεθάνω....<br />
Μα σκέφτομαι τον πόνο σου σαν μάθεις τον χαμό μου κι όλα τα κλείνω μεσα μου σε έναν βουβό καημό μου....Αγάπη μου, τα λόγια μου τόσο φτωχά, να πουν τα όσα νιώθω...τόσο μικρά να περιγράψουν την δική σου ομορφιά, την χάρη και το γέλιο...αυτά που τόσο λαχταρώ μα πάντα δεν τα παίρνω.... Συγχώρα με καρδούλα μου δεν ξέρω πια τι λέω, μα ξέρω πόσο σε ποθώ....<br />
Πόσο θεριεύει η αγάπη μας ακόμα κι ας μην σε έχω εδώ να σε θωρώ και να σε κανακεύω....<br />
<br />
Όλο και θεριεύει η φωτιά που καίει τα σωθικά, κι ο έρωτας που απ την ψυχή μου αναβλύζει, κι όσο μένει στα κρυφά τόσο φουντώνει και με λαμπαδιάζει...μα εγώ σε καρτερώ άγια στιγμή που θα ρθεις μες το όνειρο γλυκά να με κοιτάξεις, και με τα χείλη σου τα άλικα φιλί να με κεράσεις...<br />
<br />
Αναπολώ εκείνες τις φορές που μύρισα το άρωμα σου και μέθυσα με του κορμιού σου τους χυμούς, και στα ουράνια πήγα...βλέπω σαν τώρα μπρος στα μάτια μου, του στήθους σου τα άνθη, νιώθω την σάρκα ροδαλή να βάφεται σε κάθε αγγιγμά μου....κι ακούω το τραγούδι σου, σαν χάνεσαι στης ηδονής τα βάθη....και ταξιδεύουμε μαζί στα κύματα της αιώνιας ευτυχίας....<br />
<br />
Το ξέρεις πως σε αγάπησα πολύ πιο πριν ακόμα σε αντικρύσω, τότε που την φωνή σου άκουσα να λέει το ονομά σου...τότε που σου είπα σε γνωρίζω από άλλες ζωές που έζησα κοντά σου....<br />
Ποθώντας σε σε αναζήτησα, κι όταν σε αναζήτησα σε βρήκα...μόλις σε βρήκα σε ερωτεύτηκα και σε αγάπησα όταν είδα πως υπήρχες από πάντα στην καρδιά μου...<br />
Γεύτηκα το μέλι του κορμιού σου, και δέσμιος έμεινα στην γλύκα του φιλιού σου...<br />
Ναι, σε αγάπησα πριν ακόμα σε αγαπήσω....κι είμαι εδώ να περιμένω την στιγμή πάλι εμείς τα δυό θα ήμαστε ένα....<br />
<br />
Για φυλαχτό δέξου την σκέψη μου και τον παντοτινό έρωτά μου...<br />
Πουλιά θα στείλω τα φιλιά, να ρθουν τα λόγια τούτα να σου πουν, πως δεν σε ξέχασα και καρτερώ πάντα να ρθω κοντά σου.....<br />
<br />
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-4464975230923342582014-06-10T21:27:00.000+03:002014-06-10T21:27:09.951+03:00Ομάρ Καγιάμ – Ρουμπαγιάτ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<br /><br />Για φίλους περιόριζε τον ενθουσιασμό σου<br /><br />Και μην απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου<br /><br />Κι αυτόν εδώ που νόμιζες πως είναι στήριγμά σου<br /><br />Μελέτα τον και πέρνα τον από το κόσκινό σου.<br /><br /><br /><br /><br />Αν η ψυχή σου πόθησε να πάει μακριά, να φύγει,<br /><br />Παράτα όσους αγάπησες, κάθε δεσμό που πνίγει.<br />Μη σκέφτεσαι τα εμπόδια που βρίσκονται μπροστά σου<br />Σπρώχνε τα με τα πόδια σου, κι ο δρόμος σου θ' ανοίγει.<br /><br />Ας, περπατούν τα μυστικά, μες στων τρελών τους τόπους.<br />Κι ας είναι τα μυστήρια για τους ονειροπόλους.<br />Ζύγισε συ τα έργα σου και πρόσεχε τους άλλους.<br />Και φύλαγε τους πόθους σου απ' τους λεπτούς ανθρώπους<br /><br />Σαν να 'τανε φτιαγμένος για το κέφι σου, ο κόσμος ζήσε,<br />λες και τον χουνε ξομπλιάσει για την αφεντιά σου μόνο.<br />Μα μην το λησμονάς πώς δεν εισ' άλλο από μια χούφτα χιόνι<br />στην αμμουδιά στρωμένο μια δύο μέρες, που θα λιώσει.<br /><br />Σύννεφο τις κακοκεφιάς να μην αφήνεις να σε σκιάζει<br />κι ας μη χαθούν οι μέρες σου σ' αναίτιας λύπης την ομίχλη.<br />Μην απαρνιέσαι το λιβάδι, το φιλί, το ερωτικό τραγούδι<br />μέχρι με τον πηλό να ζυμωθεί, μια μέρα, ο πηλός σου.<br /><br />Έσφιξ' αχόρταγα τα χείλια μου ρωτώντας το ποτήρι<br />μη θα μπορούσα τάχα να γυρέψω τ' άγουρά μου χρόνια.<br />Και κείνο μουρμουρίζει σφίγγοντας τα χείλια στα δικά μου:<br />"Πιες άλλη μια γουλιά. Δεν έχει γυρισμό αυτός ο δρόμος".<br /><br />Αυτός ο θόλος, π' όλοι ζούμε κάτωθέ του ζαλισμένοι,<br />είναι του Αλλάχ το μαγικό το θέατρο σκιών, ας πούμε.<br />Λυχνάρι του ο ήλιος και πλατύ λευκό πανί του ο κόσμος<br />κι αμέτρητες φιγούρες πίσω του σκοτεινές, που παραδέρνουν.<br /><br />Τη μέρα την αυριανή, φωνή καμιά δε σου την τάζει.<br />Γι' αυτό φεγγάρι μου θνητό με την ψυχή σου γλέντα,<br />αδειάζοντας στη φωτοφεγγαριά.<br />Μπορεί ένα μεσονύχτι να ψάχνει το φεγγάρι να μας βρει<br />και να 'μαστε φευγάτοι.<br /><br />Ομάρ Καγιάμ – Ρουμπαγιάτ</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-56970475601322785602014-06-05T14:17:00.000+03:002014-06-05T14:17:22.597+03:00Ζητείται ανθρωπιά....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> Η σημασία της εξωτερικής εμφάνισης....</b></h3>
<b> <a href="http://youtu.be/PzGh_GboLe4" target="_blank">http://youtu.be/PzGh_GboLe4</a></b><br />
<b>Χαζεύοντας στο διαδίκτυο χτες την νύχτα και ψάχνοντας ένα θέμα, μου βγάζει στην σελίδα αναζήτησης ένα forum....</b><br />
<b>Διστακτικά, καθώς ήταν ψιλοάσχετο με το θέμα μου, πέφτω σε μια συζήτηση περί ανθρωπίνων σχέσεων για τον συνάνθρωπο....</b><br />
<b>Πέραν από την ιστορία που διηγείται αυτός που ξεκίνησε την συζήτηση, το κλικ μου το έκανε το σχόλιο ενός νεαρού.</b><br />
<b>18-19
μόλις χρόνων, κι αναπτύσει τις σκέψεις και πεποιθήσεις του πάνω στο
θέμα. Κι ο επίλογος, είναι που με έστειλε και πλέον το δημοσιεύω εδώ. </b><br />
<b>Το
ίδιο θέμα καλέστηκε να αναπτύξει στις πανελλαδικές εξετάσεις. Όμως,
όπως σχολίασε, αν έγραφε εκεί αυτά που έπρεπε να πει, σίγουρα θα έπαιρνε
ένα ωραιότατο κουλουράκι άνευ σισαμίου.</b><br />
<br />
<b>Έτσι το
παλικάρι μας, αναπτύσει αυτό που κανονικά, σε έναν άλλον κόσμο που όλα
θα ήταν εν τάξει κι αρμονία, θα παρέδιδε ως εργασία του στις
εξετάσεις....</b><br />
<h3>
<b>Διαβάστε το, γιατί κατ' εμέ, αξίζει να
ακούσουμε την σκέψη και τα πιστεύω του μέλλοντος. Των νέων ανθρώπων που
ΔΕΝ θα συνεχίσουν τις δικιές μας μαλακίες και κατρακύλες.!<a name='more'></a></b></h3>
<h3>
<b> </b></h3>
<h3>
<b> </b></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/t1.0-9/10392430_775965645768628_8096694604731839555_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="photo_img img" src="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/t1.0-9/10392430_775965645768628_8096694604731839555_n.jpg" title="" /></a></div>
<b>(</b>Να πω την αληθεια και εμενα με επιασε ενας ωχαδερφισμος μολις ειδα το σεντονι αλλα μετα το ξανασκεφτηκα και το διαβασα.<br /><br />Στο
θεμα μας τωρα... Τα πραγματα ειναι τραγικα, ο κοσμος εχει
αναισθητοποιηθει εντελως καθως ετσι εμαθε απο τα κουτια, εμαθε να
κλεινεται στο σαλονι του μπροστα απο την οθονη και να βλεπει περιστατικα
εκει, αντι να βγαινει να τα ακουει στην πιατσα, να τα βλεπει με τα
ματια του, να τα αισθανεται...<br />Καθως εμαθε να βλεπει ταινιες οπου γυρω απο τον πρωταγωνιστη "σκοτωνονται" οι παντες για πλακα.<br />Ετσι
εμαθε απο τα ΜΜΕ οπου περιτρυγιριζουν τα παντα γυρω απο τα οικονομικα,
τις εκλογες, ποιος γ@μημενος πηρε ποσο στην ταδε γ@μημενη δημοσκοπηση,
πως θα προωθησουν τον υπερκαταναλωτισμο γιατι η εταιρια ταδε ειναι
σπονσορας και παιρνουν λεφτα απο αυτη, ποιος/ποια
γυναικοαντροτραβελογκει με μουσι βγηκε στη γιουριβιζιον, ποιος αυτο,
εκεινο, κερδισε, νικησε, εγινε διασημος... Αηδιαζω...<br />Ο αδιαβαστος
μαθητης που βγηκε πρωτος απο την ταξη οταν εγραφε Πανελληνιες (ακριβως
επειδη ηταν ο αδιαβαστος) ειναι αυτος που θα του παρουν συνεντευξη και
θα παιξει σε ολα τα καναλια για να "επιβεβαιωσουν" οτι το συστημα δεν
ειναι εντελως λαθος αλλα φταινε τα παιδια γιατι δεν διαβαζουν... Για το
παιδι 18 χρονων που αυτοκτονησε ομως σημερα το πρωι καθως ξεκινησε να
παει τα γραψει αλλα αλλαξε γνωμη και πηδηξε απο τον 5ο γειτονικης
πολυκατοικιας ισως γινει μια αναφορα, ισως, σε καποιο καναλι...<br />Καθως
το καναλι που ηταν πιο κοντινο στο λαο και τον εξεφραζε (οσο μπορει να
τον εξεφραζε ενα καναλι) το κλεισαμε ομως γιατι δεν μας συμφερει, λεει
αληθειες που ο κοσμος δεν πρεπει να ξερει.. Ναι για την ΕΡΤ μιλαω. Οποτε
το δικαιολογουμε λεγοντας οτι ειχε μπει μεσα οικονομικα και πρεπει να
κλεισει και θα αφησουμε ανεργους 1000 ανθρωπους... Ποια ανθρωπια?<br />Εσυ
ειδες τον ανθρωπο αυτον να χρειαζεται βοηθεια, ομως αυτος ο ανθρωπος
ηταν αστεγος, δεν ειχε λεφτα να την αγορασει... Οποτε δεν μας
ενδιαφερει... Ποια ανθρωπια?<br />Ο κοσμος εμαθε να κυνηγαει την ταχεια
και αγχωδη καθημερινοτητα, να φτασει στη δουλεια ακριβως στην ωρα του,
ουτε 5λεπτο αργοτερα για να μην απολυθει, αφου κανεις δεν θα διστασει να
σε απολυσει απ'τη στιγμη που ειναι τοσοι ανεργοι εκει εξω που θα καναν
τα παντα για να βρουν δουλεια και θα εκαναν ανετα τη δουλεια σου με το
μισο μεροκαματο ετσι ωστε ο εργοδοτης σου να τους προτιμησει απο σενα...
Ποια ανθρωπια?<br />Αφου ο κοσμος εμαθε απο το σχολειο να διαβαζει με το
ζορι, με τη σκια του "κακου" καθηγητη πανω απ' το κεφαλι και των γονιων
που κατα καποιον τροπο σε διαταζουν να διαβασεις επειδη "πρεπει" να
μπεις σε ενα πανεπιστημιο, οχι επειδη το θες, επειδη πρεπει. Φυσικα οι
μαθητες γινονται ενηλικες, γινονται γονεις, και οτι μαθαν το παιρνουν
στεγνο και το μεταδιδουν στα παιδια τους, πως να εκτιμησει ετσι το παιδι
ενα σωστο βιβλιο, ενα σωστο κειμενο? Μαθαινοντας να αναλυει απο τι
τροπους εκφρασης αποτελειται η ταδε παραγραφος ή ψαχνοντας το πραγματικο
νοημα του κειμενου? Αφου τα παιδια μαθαν βλεποντας την απαξιωση καποιων
(γιατι φυσικα δεν τους βαζω ολους στο ιδιο τσουβαλι) καθηγητων τους?
Ολα πηγαζουν απο την παιδεια... Ποια παιδεια? Αρα ποια ανθρωπια?<br />Αναφερθηκε
κατι απαραπανω για ενα ατυχημα... Πριν 1μιση χρονο ενας τυπος μπηκε
αναποδα σε μια στροφη και χτυπησε ενα παιδι που πηγαινε με 20 πανω σε
ενα παπι... Το χτυπησε και το παιδι αιμοραγουσε στη μεση του δρομου για
ωρες, ενω ο τυπος τον παρατησε εκει κι εφυγε, αν εστω καλουσε ενα
ασθενοφορο πριν φυγει το παιδι θα ζουσε τωρα... Δεν με νοιαζει τοσο να
εμενε να τον πιασουν, απλα να επαιρνε ενα γαμημενο τηλεφωνο ανωνυμα να
ερθει ενα γαμημενο ασθενοφορο και ο φιλος μου θα ζουσε τωρα. Τωρα θα
ητανε 20. Ποια ανθρωπια?<br />Παλιος μου φιλος ειχε μπλεξει με ναρκωτικα.
Τα... "μεγαλα κεφαλια" τον χωναν πιο βαθια ολο και πιο βαθια για να μην
μπορει να ξεφυγει. Πλεον ειναι ενας κατεστραμενος 19χρονος που βλεπω
καμια φορα μονο του με μια μπυρα απ το περιπτερο να καθεται σε ενα
ξεχασμενο πεζουλι μιας ξεχασμενης γωνιας. Κανεις απο τους υπολοιπους που
τοτε ηταν φιλοι του δεν παραδεχεται οτι τον γνωριζουν γιατι δεν εχει
τιποτα, και ειμαι ο μονος που καθομαι και του μιλαω οταν τον βρισκω. Και
ολα αυτα επειδη χρωστουσε καποια στιγμη 100 ευρω στο λαθος ατομο και το
λαθος ατομο εκμεταλευτηκε την ξεροκεφαλια ενος παιδιου... Ποια
ανθρωπια?<br />Και αυτα ειναι λιγα απο ολα αυτα που συμβαινουν γυρω μας...
Ακομα και απλα πραγματα οπως, να βοηθησεις εναν γειτονα οταν σου το
ζητησει, να δωσεις τη θεση σου σε εναν ηλικιωμενο στο αστικο, να
λυπηθεις το αγαπημενο σκυλι του απεναντι και να μην του βαλεις φολα
επειδη σε ξυπνησε ενα βραδυ που ειχες νευρα ή να σεβαστεις μια απλη θεση
παρκινγκ για τα ΑΜΕΑ και να την αφησεις ελευθερη (οπως ειχε γινει ενα
θεμα εδω στο φορουμ) και αλλα πολλα τα οποια δεν γινονται αμα κοιταξεις
γυρω σου... Ποια ανθρωπια?<br />Ποιον να κατηγορησεις πρωτο και που να τελειωσεις? "Αυτους"? Τον εαυτο σου? Τους γυρω σου? Ποιον?<br />Και τι να κανεις? Αμα το ατομο δεν ευαισθητοποιηθει μονο του τι να τον αγκιξει?<br /><br />Το
παραλογο ειναι οτι σημερα εξεταζομουν Πανελλαδικως στην εκθεση, και το
θεμα ηταν αυτο ακριβως... Ανθρωπια... Και αυτο που η εκθεση ζητουσε ηταν
οι παραπανω προβληματισμοι μου... Αλλα αν τους εγραφα ετσι, αν εγραφα
στα αληθεια τι πιστευω θα επαιρνα ενα Χ... Και οποιοσδηποτε μαθητης
τουλμουσε να γραψει την αληθεια για το τι βλεπει γυρω του και ποια
πιστευει οτι ηταν τα αιτια γι' αυτο θα επαιρνε ενα Χ... Γιατι? Γιατι θα
εγραφε την αληθεια, γι' αυτο... Αλλα ξεχασα, το μαθημα της εκθεσης ειναι
για να μαθει ο μαθητης να αποστηθιζει τις ιδεες του φροντηστιριακου
φυλλαδιου και οχι για να εκφραζεται..<br />Και καθε ερωτημα, και καθε
προβλημα απο τα παραπανω εχει παρακλαδια, τοσα πολλα που αν γραφουν ολα
θα πεσει ο server και θα κλεισει το mybike για καμια βδομαδα...<br /><br />Ειμαι
18 χρονων και μου ερχεται αηδεια με πολλους μεγαλυτερους, με πολλους
συμμαθητες μου με πολλους που κυβερνανε, με πολλους... Αλλα δεν εχει
νοημα.<br />Μου εχουν φυτεψει τοσο μισος απο μικρο που δεν μπορω να βρω
την ανθρωπια ουτε σε εμενα πολλες φορες. Γιατι καταφεραν αυτο που
ηθελαν, να κυβερνανε μαριονετες, οχι μυαλα...<br /><br />Τουλαχιστον οσα
ηθελα να γραψω σημερα στην εκθεση κρατηθηκα και τα εγραψα εδω... Καποια
απο αυτα τελος παντων... Τουλαχιστον εδω αξιολογειται το πραγματικο
νοημα του κειμενου και δεν εχει νοημα το ποιος εγραψε το καλυτερο...)
<br />
<br /><br /><b><i>(από μοτοσυκλετικό forum)</i></b><br /><br /><span class="photo "></span></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-2774403097969002582014-05-22T13:57:00.000+03:002014-05-22T13:57:13.415+03:00Να μαστε πάλι εδώ.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 class="_5clb">
Μουσική και Ιστορίες....</h2>
<div class="_5clb">
Μετά από μακρά απουσία για χ ψ λόγους βρίσκομαι ξανά στο κατάστρωμα της Αστραπής.!</div>
<div class="_5clb">
Συναισθήματα ανάμεικτα και ποικίλα....</div>
<div class="_5clb">
Οπότε απλά, θα περιγράψω μαι μικρή ιστορία...δίχως σάλτσες και μπαχάρια...αντί χαιρετούρα κι ευχών επανασύνδεσης....</div>
<div class="_5clb">
<br /></div>
<div class="_5clb">
<a href="http://youtu.be/tKlu3A3BBgE" target="_blank">http://youtu.be/tKlu3A3BBgE</a></div>
<div class="_5clb">
<br /></div>
<h1>
"Lonely Is the Night" - by Billy Squier </h1>
<b><i><br /></i></b>
<b><i>Ένα κομμάτι που μ' αρέσει.....</i></b><br /><b><i>
Όταν το πρωτοάκουσα εκεί κάπου στο '82-83 δεν ήξερα ποιος τραγουδά. Μου
θύμιζε Plant μα δεν είχε τις κορώνες του....ψάξε ψάξε το 89 ναυτοδίοπας
στον Σκαραμαγκά το ξανακούω να παίζει σε διπλανό θάλαμο από walkman. </i></b><br /><b><i> Η συνέχεια, απρόβλεπτη. ....</i></b><br />
<b><i>Το walkman ήταν ενός τυπάκου, που άκουγε Rock & Metal κι έλεγε πως φτιάχνει tattoo.... </i></b><br /><b><i> Κατέληξα με μια μαλακία, που θεωρητικά ήταν αετός μα ποιο πολύ θύμιζε κοτόπουλο με φάτσα νυχτερίδας....! </i></b><br />
<div>
<b><i> Γιατί τα λέω όλα αυτά....</i></b><br />
<b><i>Αφ' ενός, κάθε τραγούδι και μια εμπειρία, προσωπικά για τον καθ' έναν μας....</i></b><br />
<b><i>Κι αφ' ετέρου, σαν σήμερα κλείνει 25 χρόνια αυτή η ιστορία....</i></b><br />
<br />
<b><i>Εννοείται πως το νυχτεριδοκοτόπουλο ετάφη και στην θέση του βρίσκεται ένας βράχος όπου αράζει ένα αιλουροειδές.... :)</i></b></div>
<h2 class="_5clb">
</h2>
<h2 style="text-align: left;">
<br /></h2>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-51952731277168930922013-09-26T12:27:00.000+03:002013-09-26T12:28:28.857+03:00Περί άγχους κι άλλων δαιμονίων...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3,"tn":"K"}"><span class="userContent">Πόσο ζυγίζει ένα ποτήρι νερό<br /> <br /> Μία ψυχολόγος βρισκόταν μέσα σε μία αίθουσα διδασκαλίας<br /> <br /> Και μιλούσε για τη διαχείριση του άγχους σε ένα ακροατήριο.<span class="text_exposed_show"><br /> <br /> Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό<br /> <br /> Και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση “μισοάδειο ή μισογεμάτο”.<a name='more'></a><br /> <br /> Αντ΄ αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, ρώτησε:<br /> <br /> -Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;<br /> <br /> Οι απαντήσεις που ακουστήκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.<br /> <br /> Εκείνη όμως απάντησε:<br /> <br /> Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία.<br /> <br /> Εξαρτάται από το πόσο διάστημα το κρατάω.<br /> <br /> Εάν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι ένα πρόβλημα.<br /> <br /> Εάν το κρατήσω για μια ώρα, θα έχω έναν πόνο στον βραχίονά μου.<br /> <br /> Αν το κρατήσω για μία μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα αρχίσει να παραλύει.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του γυαλιού δεν αλλάζει, αλλά όσο πιο πολύ το κρατάω, τόσο πιο βαρύ γίνεται.<br /> <br /> Η ψυχολόγος συνέχισε λέγοντας,<br /> <br /> Τα άγχη και οι ανησυχίες της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού.<br /> <br /> Αν τα σκέφτεστε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, δεν συμβαίνει τίποτα κακό.<br /> <br /> Αν τα σκεφτείτε λίγο περισσότερο, αρχίζουν να σας βλάπτουν.<br /> <br />
Και αν τα σκέφτεστε όλη την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί
να αισθανθείτε ότι σας παραλύουν και ότι σας καθιστούν ανίκανους να
κάνετε οτιδήποτε άλλο.<br /> <br /> Είναι σημαντικό να θυμάστε να διώχνετε τα άγχη και τους φόβους σας.<br /> <br /> Όσο πιο νωρίς μέσα στην ημέρα, αφήστε όλα τα βάρη σας κάτω.<br /> <br /> Μην τα κουβαλάτε όλο το απόγευμα και όλο το βράδυ μαζί σας.<br /> <br /> Θυμηθείτε να αφήσετε το ποτήρι!</span></span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3,"tn":"K"}"><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span></h5>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/og22252esmw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3,"tn":"K"}"><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span></h5>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-85031773173795684972013-07-22T13:48:00.001+03:002013-07-22T13:48:28.690+03:00Έχεις καθαρίσει τα τζάμια;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.<br />Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.<br />"Ά, τα ρούχα δεν είναι και πολύ καθαρά", σχολίασε, "η γειτόνισσα δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι".<br />Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.<br />Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια. <br />Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της : "Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε".<br />"Ξέρεις ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!"<br />γύρισε και της είπε ο άντρας της....<br /><br />Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα (μάτια της ψυχής μας... "τζάμια μας". Γι αυτό να σκεφτόμαστε σοφά πριν μιλήσουμε....<br /> <div>
<br /></div>
<div>
(Από φιλική μου σελίδα στον τεφτερομούτσουνο...</div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-6315578694128193772013-03-08T13:21:00.000+02:002013-03-08T13:21:22.984+02:008 του Μάρτη και Γυναίκα...Την Καλημέρα μου...<br />Ημέρα της γυναίκας, λέγει κι εορτάζει το σύστημα πραγμάτων...<br />Αρχικά ας ξαναπούμε τι έγινε μια μέρα σαν κι αυτήν....<br />Η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε ως μέρα γυναίκας, σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε σαν σήμερα το 1857, από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Οι οποίες δε, διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. <br />Ήταν η πρώτη κερδισμένη μάχη για την διεκδίκηση δικαιωμάτων από γυναίκες.<br /><br />Και πάμε στο σήμερα...<br />Το σύστημα, κάτι τέτοια τα μασάει και μετά τα φτύνει σαν φιέστες κι ευκαιρίες να πουλήσει τα ανάλογα προϊόντα στον κάθε αδαή μη σκεπτόμενο κι ανιστόρητο πιτουράκο...<br />Καλή ώρα σαν την απεργία της 1ης Μάη...που την έκαναν αργία και πανηγυράκι...<br />Κι εν τέλει, η γυναίκα, ήταν είναι και θα παραμείνει γυναίκα δεν χρειάζεται το πατρονάρισμα του συστήματος για να αναγνωριστεί η ύποσταση/ιδιότητά της ως θηλυκή ύπαρξη με τις ανάλογες ιδιαιτερότητες....<br />Λέγω τώρα εγώ, ο απλός ανήρ...<a name='more'></a><br /><br /><div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/3of2F1QXtKo?rel=0" width="420"></iframe><br />Aυτό για εσάς Κυρίες...<br />με ιδιαίτερη έμφαση...στην μία γυναίκα...την δικιά μου...!</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-12307037239350901992013-02-24T00:44:00.001+02:002013-02-24T00:48:24.903+02:00Ένα Ινδιάνικο παραμύθι για τον Άνεμο Ο Άνεμος - Iνδιάνικο Παραμύθι <br />
<br />
<div>
Πριν πάρα πολλά χρόνια, δε θυμάμαι πόσα ακριβώς, σε μια χώρα μακρινή ζούσε μια φυλή ινδιάνων. Ο ινδιάνος αρχηγός της φυλής είχε μια πανέμορφη και νέα κόρη που όλοι θαύμαζαν αλλά κανένας δεν είχε αγγίξει ακόμα.</div>
<div>
Μια μέρα όπως καθόταν έξω από τη σκηνή του ο μεγάλος αρχηγός, τον επισκέφτηκε ο Άνεμος και του είπε: "Μεγάλε αρχηγέ, αγαπάω την κόρη σου και με αγαπά και εκείνη. Θα μου τη δώσεις να γίνει γυναίκα μου?" </div>
<div>
"Όχι" του απάντησε απότομα ο αρχηγός χωρίς να δεχτεί δεύτερη κουβέντα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Την επόμενη μέρα η αγνή κοπέλα προσπάθησε να μιλήσει στον πατέρα της, "Πατέρα, αγαπάω τον Άνεμο. Θα μου επιτρέψεις να πάω μαζί του στο κατάλυμα του και να γίνω γυναίκα του?"</div>
<div>
"Όχι", της απάντησε αυστηρά ο αρχηγός. "Δε σου το επιτρέπω. Όταν ο Άνεμος ήταν παιδί, συνήθιζε να έρχεται στο αντίσκηνο μου μέσα από μικρές χαραμάδες και έσβηνε πάντοτε τη φωτιά που προσπαθούσα με τόσο κόπο να ανάψω. Δε γνωρίζει ούτε να πολεμάει, ούτε να κυνηγάει και δε σου επιτρέπω να γίνεις γυναίκα του."<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ευθύς αμέσως, ο αρχηγός άρπαξε την κοπέλα από το χέρι και την οδήγησε σε ένα αδιαπέραστο δάσος από μαύρα έλατα για να την κρύψει από τον Άνεμο."Ο Άνεμος ίσως να την έβλεπε αν την έκρυβα μέσα σε ένα πευκοδάσος, όμως δε θα μπορέσει ποτέ να τη διακρίνει μέσα σε ένα τόσο πυκνό δάσος από μαύρα έλατα", σκέφτηκε δυνατά.<br />
Όμως ο Άνεμος είχε ήδη γίνει αόρατος και όλη την ώρα που ο αρχηγός μονολογούσε έστεκε εκεί κοντά και άκουγε προσεκτικά κάθε του λέξη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έτσι όταν ήρθε η επόμενη νύχτα, ο Άνεμος άρχισε να τρέχει γύρω γύρω από το πυκνό μαύρο δάσος μέχρι που βρήκε ένα μικρό κενό και μπόρεσε να εισχωρήσει ανάμεσα από τα δέντρα. Έψαξε αρκετά παρ' όλες τις δυσκολίες, μα στο τέλος κατάφερε να βρει τη νεαρή κοπέλα και να τη βγάλει από το πυκνό δάσος.</div>
<div>
Δε τόλμησε να πλησιάσει τους άλλους Ινδιάνους ξανά γιατί φοβόταν πως ο αρχηγός θα του πάρει την όμορφη κοπέλα κι έτσι έψαξε άλλο τόπο για να ζήσουν μακρυά τους.Ταξίδεψαν αρκετά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας με κατεύθυνση προς το βορρά. Κάποια στιγμή βρήκαν μια πολύ όμορφη περιοχή για να στήσουν το κατάλυμα που θα στέγαζε τον έρωτα τους. Την ίδια κιόλας νύχτα την πήρε στην αγκαλιά του και την έκανε γυναίκα του.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χαιρόταν τον έρωτα τους ευτυχισμένοι, και κανένας από τους δύο δε μπορούσε να σκεφτεί, πως ο αρχηγός θα μπορούσε να τους εντοπίσει. Όμως ο πατέρας της κοπέλας τους έψαχνε σαν μανιασμένος μέχρι που στο τέλος ανακάλυψε το κατάλυμα τους.Τότε ο Άνεμος έκρυψε τη νεαρή γυναίκα του και έγινε αόρατος, όμως ο μεγάλος Αρχηγός άρχισε να καταστρέφει τα πάντα γύρω του με τα όπλα που είχε φέρει μαζί του και χωρίς να το γνωρίζει κατάφερε ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι του Άνεμου που τον άφησε αναίσθητο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όταν ο άνεμος ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, ανακάλυψε πως η γυναίκα του είχε εξαφανιστεί, κι άρχισε να την ψάχνει. Περιπλανήθηκε σαν τρελός στα δάση της περιοχής και στο τέλος την είδε μέσα σε ένα κανό που οδηγούσε ο πατέρας της στο Μεγάλο-Νερό.</div>
<div>
"Έλα μαζί μου," άρχισε να της φωνάζει με απελπισία. Η κοπέλα κατατρόμαξε και το πρόσωπο της έγινε λευκό σαν το χιόνι, γιατί δεν έβλεπε τίποτα γύρω της, ενώ άκουγε την φωνή του αγαπημένου της να την καλεί απελπισμένα. Ο Άνεμος, μετά το χτύπημα που είχε δεχτεί στο κεφάλι από τον πατέρα της, είχε ξεχάσει πως να μεταμορφώνεται και είχε παραμείνει αόρατος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Άνεμος θύμωσε τόσο πολύ τότε με τον αρχηγό που φύσηξε με όλη του τη δύναμη πάνω στο κανό. "Ας αναποδογυρίσει", σκέφτηκε. "Μπορώ να μεταφέρω τη γυναίκα μου ασφαλή στην ξηρά." Έτσι το κανό αναποδογύρισε με το φύσημα του ανέμου και ο αρχηγός με την κόρη του πέσανε μέσα στο νερό."Έλα αγαπημένη μου, πιάσε το χέρι μου", φώναζε ο άνεμος στην κοπέλα. Μα δε θυμόταν πως ήταν αόρατος και ότι η κοπέλα δε θα μπορούσε να δει το χέρι του. Κι έτσι η κοπέλα άρχισε να βουλιάζει, να βουλιάζει, μέχρι που έφτασε στον πάτο της λίμνης. Κι ο αρχηγός φυσικά έχασε τη ζωή του μια και ο Άνεμος δεν προσπάθησε να τον βοηθήσει.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όταν ο Άνεμος κατάλαβε πως η αγαπημένη του έχασε τη ζωή της εξαιτίας του, γέμισε θλίψη και άρχισε να αγριεύει."Ο άνεμος ποτέ δε φυσούσε τόσο δυνατά και θλιμμένα" έλεγαν οι ινδιάνοι μεταξύ τους ενώ προσπαθούσαν να προφυλαχθούν μέσα στα αντίσκηνα τους. Το Μεγάλο Πνεύμα λυπήθηκε την κοπέλα που έχασε τη ζωή της τόσο άδικα πέφτοντας στο νερό και την επόμενη νύχτα την μετέφερε ψηλά στα αστέρια και της έδωσε ένα σπίτι στο φεγγάρι.</div>
<div>
Η κοπέλα ζει ακόμα εκεί, όμως το πρόσωπο της έμεινε κατάλευκο, όπως ήταν τη στιγμή που τρομαγμένη έπεσε από το κανό. Έτσι τις νύχτες, στο σεληνόφως, κοιτάζει κάτω στη Γη, προσπαθώντας να βρει τον αγαπημένο της Άνεμο αλλά δεν ξέρει πως είναι αόρατος. Ο Άνεμος πάλι, δε γνωρίζει πως εκεί ψηλά στο φεγγάρι βρίσκεται η αγαπημένη του γυναίκα που χάθηκε και έτσι περιπλανιέται στα δάση και ψάχνει ανάμεσα στα βράχια των βουνών να τη βρει, όμως ποτέ δε σκέφτεται να κοιτάξει ψηλά στο φεγγάρι. (http://www.esperos-paranormal.com)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/BYDjiKl5J4U?rel=0" width="420"></iframe></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-75767810929267728672013-02-20T17:58:00.001+02:002013-02-20T17:58:48.550+02:00Λόγια βαθιά... Παιδί,<br />το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,<br />όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.<br /><br />Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,<br />και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,<br />κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,<br />και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -<br />κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,<br />ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,<br />και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά,<br />δροσάτα.<br /><br />Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.<a name='more'></a><br /><br />Κι αν είναι<br />κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,<br />πέσουν καιροί οργισμένοι,<br />κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα,<br />κι όσα δένδρα<br />για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,<br />μη φοβηθείς το χαλασμό.<br /><br />Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,<br /><br />ξεσπέρμεψέ το,<br />χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το,<br />και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,<br />για πάλεμα,<br />για μάτωμα,<br />για την καινούργια γέννα,<br />π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει,<br />κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.<br /><br />Φτάνει μια ιδέα να σ' το πει,<br />μια ιδέα να σ' το προστάξει,<br />κορόνα ιδέα,<br />ιδέα σπαθί που θα είν' απάνου απ' όλα.<br /><br />Κωστής Παλαμάς<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://kastanapierias.files.wordpress.com/2012/02/pa180042-tr11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://kastanapierias.files.wordpress.com/2012/02/pa180042-tr11.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-1804791651608930562013-02-18T18:31:00.000+02:002013-02-19T05:34:37.118+02:00Μια μπάντα...μια ιστορία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
Χαιρετώ σας....την αδυναμία μου για την Rock/Blues & Heavy Metal μουσική την ξέρετε.<br />
<br />
Τι θα λέγατε να ακούσουμε και μια μπάντα απ την Σουηδία, τους Grand Magus που παίζει, καταπληκτικά πράγματα...<br />
<br />
Οι Grand Magus δημιουργήθηκαν στη Σουηδία σαν αρχική ιδέα γύρω στα τέλη του '96 με το τελικό φορμάρισμα σε μπάντα στις αρχές του 2000 υπό την καθοδήγηση του κιθαρίστα και τραγουδιστή, Janne JB Christoffersson, παρέα με τον Fox Skinner, στα δεύτερα φωνητικά και το μπάσο, και τον Ludwig Witt στα ντράμς.<br />
<br />
Η πρώτη τους κυκλοφορία, ήταν ένα split με τους Spiritual Beggars στο album των οποίων ο JB ερμήνευσε μοναδικά το "On Fire". To πρώτο album των Grand Magus κυκλοφόρησε το 2001 με τίτλο το όνομά τους, και σε 2 χρονάκια ύστερα, ακολούθησε το "Monument", που έκανε πολλούς να ακούσουν μετά προσοχής τούτη εδώ την μπάντα...!<br />
<a name='more'></a><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/QZOfm0fLV88?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
<br />
Παρ' όλα αυτά όμως, δεν είχαμε δει κι ακούσει τίποτα, παρά μία ιδέα μόνο από τούτη την εκπληκτική μπάντα. Το ‘Wolf’s Return’ του 2005 ήταν ένας δίσκος φανταστικού Heavy Metal και το μεγάλο ξέσπασμα της μπάντας, έγινε το 2008, με το "Iron Will" που θεωρείται, ως ένα από τα αριστουργήματα στο metal, την τελευταία δεκαετία. <br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/6lsbvbq9lTQ?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
Το 2010 όμως, με το άλμπουμ "‘Hammer of the North" μεγάλωσε η φήμη της μπάντας, κι εξαπλώθηκε τόσο, που στο δικό μας Ελληνικό περιοδικό, Metal Hammer, κέρδισε τον τίτλο δίσκος της χρονιάς.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/QZOfm0fLV88?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
Την άνοιξη του 2012, οι Grand Magus ξαναχτύπησαν ακόμα πιο δυναμικά, με το νέο τους album "The Hunt" όπου επιστρέφοντας όσο ποτέ, στον κλασσικό Ηeavy Μetal ήχο, μας έδωσαν μία ακόμα εξαιρετική δουλειά, όπως και μας έχουν συνηθίσει βέβαια, με την πορεία τους αυτά τα χρόνια.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/X2QrnT--2mI?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
<br />
Ιδού, και λίγα σχόλια, από έγκυρα μουσικά περιοδικά...<br />
<br />
Metal Hammer: «Tα δεδομένα τους είναι συγκεκριμένα: Manowar, Judas Priest, Rainbow με Dio και Accept….επικό heavy metal που πείθει, πλήρες στοιχείων Βόρειου παγανισμού, και σταθερό στις αξίες των 80’s»<br />
<br />
<br />
<br />
Rockhard.gr: «Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σφιχτοδεμένο τρίο, που αγκαλιάζει την μυσταγωγία των RAINBOW, το επικό πάθος των πρώτων MANOWAR και την μελωδία των BLACK SABBATH της εποχής Dio. Ακούστε το “Son of last breath” με την επιβλητική εισαγωγή του, και τις folk καταβολές, και ταξιδέψτε σε βαρβαρικές εποχές, που λάτρεψαν το ατσάλι, και τον ήλιο σαν θεότητα.»<br />
<br />
<br />
Εγώ πάλι λέω απλά, ακούστε τους όσοι δεν έτυχε να τους ακούσετε...<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/TVu4WZuG-Mc?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br /></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-47112159224044259972013-02-17T23:42:00.000+02:002013-02-17T23:42:23.711+02:00Η Rock δηλητηριάζει τα παιδιά...<div>
"Η Ροκ δηλητηριάζει τα παιδιά μας" - ΟΥΥΥ 666!</div>
Κυριακή σήμερα, και μιας και τα νέα είναι χαλαρά, είπαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα άρθρο που βρήκαμε, για να διαβάσετε και να "προβληματιστείτε" σχετικά με τη Rock μουσική... (Ήμαρτον...)<br /><br />ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (και καλό γέλιο!)<br /><br /> <br /><br />"Ο πόνος μου είναι βαθύς, κόμπος στο λαιμό μου. Οι προσευχές μου ασταμάτητες, για τα αδικοχαμένα παιδιά μας. Τα παιδιά μας, που αντί να ακούν σωστή μουσική, ακούν τα διαόλια του ροκ και του χέβι μέταλ.<br /><br />Είναι μεγάλο το δράμα αδελφοί μου. Αι ψυχαί των παιδιών μας δηλητηριάζονται ασυστόλως από όλα τα δυνατά μέσα, αλλά κυρίως από τα αδύνατα. Ίσως το κυριότερο μέσον χειραφέτησης των αγνών παρθένων τέκνων μας είναι η μουσική. Η μουσική, που από αρχαιοτάτων χρόνων, ήτο μια ευλογίαν εις την ψυχήν, μια προσευχήν εις τον δημιουργόν, ένα μέσο εξημέρωσης της εσωτερικής μας βαρβαρότητος, καταπράυνσης των παθών μας, ένας οδηγός στη γαλήνη.<a name='more'></a><br /><br />Ο διάολος, αδελφοί μου, έχει πολλά ποδάρια. Ένα από αυτά τα ποδάρια είναι η μουσική. Ο διάολος, γνωρίζοντας ότι οι καλύτεροι πελάτες είναι οι νέοι, άσπιλοι άνθρωποι εμπήκεν εις την μουσικήν. Είναι γνωστό αυτό άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια. Από τους πρώτους δημιουργούς σατανικών ασμάτων ήτο ο Τζέρυ ο Λη ο Λιούς, που κατάφερε να μολύνει τα νέα μυαλά και να τα οδηγήσει εις την ακολασίαν. Έπειτα, πολλοί είδον την δόξαν που χάρισε ο διάολος σε αυτό το κακόμοιρο πνεύμα, και εζήλεψον. Θέλησαν να βάλουν και αυτοί σατανικούς στίχους εις την μουσική των, για να κερδίσουν δόξαν και γυναίκας. Πολλάς γυναίκας (και αι γυναίκας, άντρας). Διότι ο διάολος, αδελφοί, είναι πνεύμα πονηρόν και ύπουλον. Σου τάζει ότι ονειρεύεται ο κάθε πεινασμένος χριστιανός (και μη), αλλά σαν αντάλλαγμα θέλει ένα πράγμα μόνον. Την ψυχήν σου. Είναι μεγάλο το δράμα αδελφοί μου.<br /><br />Πολλές νέες ψυχές έπεσαν στο δίκτυ του Σατανά, μέσω της κολασμένης μουσικής. Πολλές νέες ψυχές χάθηκαν, ακούραστα, με αυτό τον άδοξο τρόπο. Ενώ χιλιάδες πιστών προσευχόσαντο αδιαλείπτως, αγρυπνώντας, ο διάολος της πήρε τις ψυχές μαζί του. Στα τάρταρα. Ο άχραντος Θεός μας έγραψε αυτές τις ψυχές εις τα παπάρια του. Γιατί αδελφοί μου; Αντιγράφω:<br /><br />«Ο διάβολος δεν έχει καμία εξουσία πάνω στον άνθρωπο χωρίς την άδεια τού Θεού και τη δική μας Θέληση. Ο Θεός τού επιτρέπει να μας πειράζει, διότι σέβεται τη δική μας ελευθερία, και Θέλει μόνοι μας να διαλέξουμε ή το δρόμο της ζωής και της τηρήσεως των εντολών τού Θεού ή το δρόμο της βίας και της καταστροφής και της απομάκρυνσης από το Θεό.»<br /><br />Κλαίω αδερφοί. Και προσεύχομαι για τις ψυχές αυτές, να μετανοήσει ο Θεός και να τις πάρει πίσω στην επουράνια Βασιλεία του. Γιατί δεν μας την παίρνεις την ελευθερία μας, θεέ, αφού βλέπεις ότι είμεθα μαλάκες; Γιατί μας παιδεύεις;<br /><br />Πολλά είναι τα παραδείγματα των παγίδων που έχει στήσει ο διάολος δεξιά και αριστερά. Αμέτρητα. Πριν 40 χρόνια, όταν ακόμα το διαβολικόν δίκτυον δεν ήτο μεγάλο, οι προσκυνούντες τον Σατανά ήτο λίγοι. Η ψυχή που προανέφερα, προσκαλούσε τας κορασίδας σε σοδομικές ακολασίες με το πρόσταγμα: «Σεικ Ιτ, Μπέιμπι, Σέικ Ιτ Ολ Νάιτ Λονγκ» (μτφ. Εκούνα το, μωρό μου, εκούνα το όλη την νύχταν). Πολλοί ακολούθησον:<br /><br />Ο Έλβις ο Πρίσλευ, που υπηρέτησε τόσο καλά τον Τρισκατάρταρο, που του χάρισε τον τίτλο: Ο Πρίγκηψ του Ροκ εντ Ρολ!<br /><br />Οι μπητλς. Αυτά τα σκαθάρια, όπου σε κάθε τραγούδι έσταζαν δηλητήριο στας αθώας ψυχάς των παιδιών μας. Οι μπητλς, των οποίων ο πιο διαδεδομένος δίσκος, ο πιπεράτος, έχει την φωτογραφία του μεγαλύτερου μάγου στην Ιστορία του Ηλιακού Συστήματος! Άκουσον αδελφοί! Εννοείται ασφαλώς πως όταν αι ροκάδες βάζουν λόγια (ή εικόνα) μάγου εις την μουσική των, αυτός είναι μαύρος μάγος. Διότι εις την κοινωνία που ζούμε, την σωστή αγνή χριστιανική κοινωνία, το μαύρο είναι κακό, και το λευκό καλό. Έχετε ακούσει ποτέ στίχους που να περιέχουν λευκή μαγεία εξάλλου; Όχι, και ούτε πρόκειται. Η μαλαχία που μας δέρνει, φοράει μαύρα εδώ και πολλούς αιώνας.<br /><br />Συνεχίζοντας, προχωράμε σε χειρότερα πράγματα. Τα ποδάρια του διαόλου απλώνονται, αδελφοί, και κυρίως το μουσικό ποδάρι. Απλώνεται και μπαίνει στην ψυχή του δύστυχου ερμαφρόδιτου Μικ Τζάγκερ, μισητού αντιπάλου των καρεκλάδων σκαθαριών, του οποίου αρέσει τόσο πολύ η διαολική ποδαρίλαν, ώστε συνθέτει άσμαν με τίτλο: «Σύμπαθι φορ δε Ντέβιλ» (μτφ. Συμπάθεια προς τον Τριςκατάρταρον). Ο διάολος από τότε του έχει ανταποδώσει πολλά πλούτη, δόξα, γυναίκας, άντρας, και ουσίας. Να Φαν Και Οι Κότες.<br /><br />Αι προσπάθειαι κάποιων ανταγωνιστών, ευδοκίμησαν μέσω του τραγουδιού «Στέργουέι του Χέβεν», το οποίο αποτελεί έναν ύμνο εις τον Διάολον. Από τότε όμως και έπειτα η μπάντα έγραφε κάτι αδερφίστικα σοφτ ροκ (άκου σοφτ ροκ) ασματάκια τύπου «Ολ Οφ Μάι Λοβ» και ο διάολος ετσαντίστηκε, πήρε σαν πρώτο λάφυρο τον ντράμερ, και εκείνοι το διέλυσον, αφού χεστήκαν πάνω τους.<br /><br />Οι Ήγκλς, αποτελούν ένα άλλο παράδειγμα προσκυνούντων τον Σαταυνάν®. Αποτελούν μια μπάντα που δεν την γνώριζε κανείς, ούτε η μητέρα των, αλλά έγιναν διασήμως γνωστοί με το «Χοτέλ Καλιφόρνια», το οποίο αποτελεί και αυτό διθύραμβο εις τον Τράγον Τον Εκλεκτόν. Ποια ψυχή εγνώριζο αυτή τη μπάντα, αδελφοί; Ουδεμία, μέχρι να προσκυνήσουν οι άθλιοι τον Τρικερατώψ.<br /><br />Τελειώνοντας τις 166 μετάνοιες που μου είχαν μείνει για το βράδυ, θα συνεχίσω μπαίνοντας στα σκληρά. Αφού το ύπουλο ποδάρι βγαίνει από το στόμα του Μικ και μπαίνει στο στόμα του Μπόναμ και τον σκοτώνει, συνεχίζει την πορεία του (στο Ηνωμένο Βασίλειο πάλι) και μπαίνει εις τέσσαρες ψυχές. Διότι είναι ποδάρι πολυσυπόστατο, ανάλογως των περιστάσεων. Ταπεινοί οι δούλοι αυτού, Μαύρα Σάββατα το όνομα τους. Αυτοί το παραχέσαν το ζήτημα. Νυχτερίδες για πρωινό, ανάποδοι σταυροί, ουρλιαχτά, πεντάλφες, εξάλφες, οκτάλφες, θυσίες πουλερικών, ναρκωτικά, χριστιανικοί διωγμοί, βιασμοί παρθένων, και ότι ζητάει η ψυχή σου χριστιανέ. Το δηλητήριο που ονομάζεται ροκ μουσική είναι γεγονός, αδιάσειστο, και ήρθε για να μείνει.<br /><br /> <br /><img src="http://atumrakis.files.wordpress.com/2009/02/satan_goat1.jpg?w=284&h=300" /><br /><br />Ο Μέγας Άρχων Τρικερατώψ<br /><br />Ο Τριςυπόθετος όμως δεν ικανοποιήθηκε με αυτό. Θέλησε περισσότερο, λογικό, ο διάολος είναι. Έφτιαξε λοιπόν τη μουσική που ονομάζετο «Χέβι μέταλ» (σκληρό μέταλλο). Λέγεται, πως για να γίνει κάποιος μέλος της χέβι μέταλ σκηνής, πρέπει να αποπλανήσει μια παρθένο και να φάει έναν κόκορα ζωντανό (ταυτόχρονα, μη γελιέστε), ώστε να δώσει αντικαταβολή την ψυχή του εις τον διάολον και να εισαχθεί στο κίνημα. Το χέβι μέταλ, αδελφοί μου, μετά τριαντακονταετίας από τη γέννηση του, είναι η μουσική του διαβόλου. Αδιάσειστη απόδειξη αυτού, είναι τα πολλά παρακλάδια που έχει, ως τα ποδάρια του Τριςκατάρταρου. Νταρκ, Μπλου, Γκόθικ, Νιου, Ολντ, Τρας, Ντεθ, και πολλά άλλα, που δεν δύναμαι να γνωρίζω. Όλα, μα όλα αυτά αποτελούν ποδάρια του διαόλου, αφού μιλούν άσχημα για τον Δημιουργό, και υμνούν τον Χαλαστή. Ένα τρανό παράδειγμα αυτού του γεγονότος, αποτελεί η μπάντα με το όνομα «Σλέιερ», της οποίας το μεγαλύτερο Χιτ, που ο διάολος είχε δώσει εκείνω τω καιρώ και είχε μείνει στα τσαρτς 69 εβδομάδες, το «Σάουθ Οφ Χέβεν» (μτφ. Νότια του Παραδείσου). Μνήσθητι μου Κύριε, τι να εννοεί άραγε; Παραθέτω απόσπασμα μιας έρευνας αδελφού:<br /><br />«Να αναφέρουμε ελάχιστα ονόματα γνωστών συγκροτημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, τα οποία κατευθύνουν έμμεσα τους εφήβους στον αποκρυφισμό. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και τα ακόλουθα: W.A.S.P., Plasmatics, Motley Crue, Iron Maiden, Poison, Achoc, Eagles, Megadeth, Lynch Mob, Blue Oyster (τους BOC εννοεί), Who κ.ά.<br /><br />Όλα έχουν ως αρχή τους να χρησιμοποιούν σύμβολα του σατανισμού στις κινήσεις, στα ρούχα των τραγουδιστών και στους δίσκους. Στην «εικονοποιημένη» μουσική και στις βιντεοταινίες που κυκλοφορούν κυριαρχούν αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές.<br />«Οι μεγάλοι παραγωγοί μουσικής rock and roll είναι μέλη μιας σατανικής ‘εκκλησίας… Όταν παράγουν ένα δίσκο η πρέπει να συνθέσουν καινούργια τραγούδια, ζητούν από τους ‘αρχιερείς’ η τις ιέρειες του σατανικού ναού τους να κάνουν χρήση μαγείας, ώστε το έργο τους να έχει μεγάλη επιτυχία». (…) «Όταν οι τελετουργικοί κανόνες λάβουν χώρα και όταν οι δίσκοι έχουν υποστεί μάγια, ένας μεγάλος αριθμών δαιμόνων έχει επιφορτισθεί να εκτελέσει τις διαταγές των μάγων».<br /><br />Πέρα από αυτούς τους προσκυνημένους, δούλοι του Μέγα Άρχων Του Χαλασμού είναι και οι K.I.S.S. (Kings In Satan’s Service), οι οποίοι ετραγουδούσαν «Αι γουοζ μέιντ φορ λόβινγκ γιου, μπέιμπι, γιου γουέρ μέιντ φορ λόβινγκ μι» (μτφ. Φτιάχτηκα για να σε αγαπώ μωρό μου, και εσύ φτιάχτηκες για να αγαπάς εμένα). Να εξηγήσωμεν που αναφέρεται, Άκουσον αδελφοί μου! Αποκαλεί ο Πανβλάσφημος, ‘μωρό μου’ τον Αρχιτράγο! Με τόση αφοσίωση, ο Τρικερατώψ τους ανταποδίδει φήμη, δόξα, γυναίκας, ουσίας, πλούτη, και κούκλας, για να παίζουν!<br /><br /> <br /><img src="http://atumrakis.files.wordpress.com/2009/02/acdc.jpg?w=300&h=297" /><br /><br />Προσέξτε πως βγαίνουν τα κέρατα από το καπέλο, την ουρά που κρατάει στο ΔΕΞΙ του χέρι (έχει σημασία) και τα σύμβολα στο στήθος του παρακείμενου εκ Αριστερών του<br /><br />Οι AC/DC (ασφαλώς AntiChrist/Death to Christ), ανταγωνισταί των από πάνω, αποτελούν μια ζωντανή μορφή λατρείας εις τον Τριςκατάρταρον! Τραγούδια σαν το «Χελς Μπέλς» (μτφ. Οι καμπάνες της κολάσεως), «Χάιγουέι του Χέλ» (μτφ λεωφόρος προς την Κόλασιν), «Touch Too Much», αποτελούν ύμνους εις όλες τις πτυχές τις ακολασίας. Διαβάζουμε:<br /><br />She had the face of an angel<br /><br />Smiling with sin<br /><br />The body of Venus with arms<br /><br />Dealing with danger<br /><br />Stroking my skin<br /><br /> <br /><br />Βλέπουμε πως έρχεται ο διάολος με τη μορφή Αγγέλου και οδηγεί τον κόσμο στην πλάνη, αδελφοί. Αν είναι δυνατόν, να τραγουδάνε αυτά τα τραγούδια τα παιδιά μας. Το χείριστον όμως, είναι ότι θα έρθουν και στην Ιερά Ελλάδα μας! Οι άπιστοι, θα τους φέρουν και στη χώρα μας, ώστε να πλανέψουν και άλλους νέους… Πρέπει να αντισταθούμε αδελφοί. Πρέπει να αποτρέψουμε την ασυδωσία και την αμαρτία από το να εισχωρήσουν στις αγνές ψυχές των παιδιών μας.<br /><br />Συνεχίζοντας, με τόση εξάπλωση που γνωρίζει ο Δαίμων ο Ένας, θα πρέπει να αναφέρουμε και την προσπάθεια που έκαμε να μπει στη τζαζ ροκ, ψυχεδελική ροκ, κτλ, μέσω του μεγάλου προσκυνητή του Φράνκ Του Ζάπα, γνωστού μουσικού του Σαταυνάν. Ο διάολος, εμπήκε και στη μουσική του Φρανκ, αλλά τσακώθηκε μαζί του, γιατί ο Φρανκ αρνιόταν να γράψει μεγάλο χιτ όπως και οι άλλοι, για να μπει σε πολλές ψυχές, και να ευχαριστηθεί ο Μέγας Αποπλανητής. Υπάρχουν ντοκουμέντα, δίκες, πολλά στοιχεία. Έτσι του έδωσε τον καρκίνο, γιατί δεν τον προώθησε και στην τζαζ τη ροκ, που την ακούν και μεγαλύτεροι άνθρωποι, ενώ τη ροκ την ακούν κυρίως πιτσιρικάδες, ως γνωστόν. Και αν ο πιτσιρικάς δεν ακούσει ροκ, δε θα μπει ο διάολος στην ψυχούλα του, θα μεγαλώσει, και θα τη γλυτώσει μετά, γιατί σαν μεσήλικας δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μετά με αυτά, και έτσι ο διάολος τη χάνει τη ψυχή. Την παίρνει ο Θεούλης. Που την έχει στα @@ του βέβαια από την αρχή γραμμένη, γιατί είπαμε, έχει δώσει στον πιτσιρικά ελεύθερη βούληση, αλλά όχι μυαλό για να καταλάβει τι ακούει, και έτσι ο πιτσιρικάς θα πέσει στην παγίδα του Μέγα Χαλαστή, και θα χάσει την ψυχή του. Οπότε η μόνη του ελπίδα είναι να τη δώσει εθελοντικά για πλούτη κτλ, αφού έτσι και αλλιώς χαμένη την έχει, σαν άμυαλος πιτσιρικάς που δεν έχει ακούσει το λόγο του Θεού. Όλα αυτά ο Δημιουργός, τα έχει κάνει αδελφοί για να μας εξετάσει. Μη ξεγελιέστε. Να δει την πίστη μας προς αυτόν, και να μας επιβραβεύσει ή να μας τιμωρήσει ανάλογα με την επιλογή που μας έχει δώσει ελεύθερα να κάνουμε. Είναι μεγάλη η σοφία του, βλέπετε.<br /><br /> <br /><br />Τελειώνοντας, διότι έχω ήδη μακρηγορήσει, θα ήθελα να δώσω μερικές συμβουλές εις τους γονείς ώστε να προφυλάξουν τα παιδιά τους από τη λαίλαπα της Ροκ και Χέβι Μέταλ μουσικής. Λοιπόν, τι πρέπει να κάνουν οι Νέοι και οι Νέες σήμερον, εις τους χαλεπούς αυτούς καιρούς:<br /><br />- Εξομολογούμεθα συχνά. Είναι πολύ σημαντικό, τα παιδιά, ακόμα και μετά από έναν γρήγορον αυνανισμόν, να τον εξομολογηθούν στον Πνευματικό τους Πατέρα, κυρίως τα κοριτσάκια, και ο Πατέρας ψυχή έχει.<br /><br />- Συμμετέχουμε στη Λατρεία. Κάθε Κυριακή, πηγαίνουμε στην εκκλησία του Κυρίου Μας, αι κορασίδες όμως με φούστα κάτω από το γόνατο, δια να μην σκανδαλίζουν τα αγοράκια, και αντί αυτά να προσεύχονται, αυνανίζονται, και δεν προλαβαίνει ο Πατέρας Πνευματικός τις εξομολογήσεις.<br /><br />- Μελετούμε την Αγία Τη Γραφή, γιατί Μόνο μέσα από αυτή θα μάθουμε το Θέλημα του Κυρίου για εμάς. Που δεν είναι να αυνανιζόμαστε, αλλουνού Θέλημα είναι αυτό.<br /><br />- Κάνουμε Συχνά και ΣΩΣΤΑ το σημείο τού Σταυρού, πού είναι ισχυρή ασπίδα και όπλο ακαταμάχητο εναντίον των δαιμόνων. Επίσης κρατούμε και τα χέρια μας απασχολημένα έτσι.<br /><br />- Φοράμε το Σταυρό στο Στήθος Μας. Κυρίως αι κορασίδαι το καλοκαίρι. Οι Νέοι το καλοκαίρι να πίνουν πολλά νερά. Είναι μεγάλο το μαρτύριο, αδελφοί.<br /><br />- Επικοινωνούμε μέσω της προσευχής με τον Χριστό. Προσέξτε, μόνο με το Χριστό. Επίσης, ΠΡΟΣΕΞΤΕ γιατί μόνο ο Ιησούς έχει τη δύναμη να μας απαλλάξει από τα θέλγητρα του Τρικερατώψ. Ούτε η μάνα του, ούτε κανείς άλλος, είναι σημαντικό αυτό.<br /><br />- Βάζουμε στα παιδιά μας καλή μουσική να ακούσουν. Δηλαδή: Καζαντζίδη, Ζαγοραίο, Πλούταρχο, Κόκοτα. Τραγούδια της λησμονιάς, του πόνου και του έρωτα, να μάθει το παιδί από μικρό στην παρηγοριά. Αν πάλι το κορίτσι επηρεαστεί από το σχολείο και αρχίσει να ακούει Μπρίτνεϋ Σπήαρς, Μπηγιόνς, Ριχάννα και λοιπά, το αφήνουμε λίγο, δεν πειράζει. Πρέπει να ζήσουν και οι Πνευματικοί.<br /><br />Πηγή: http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=7729<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ncjcjpQzceQ?rel=0" width="420"></iframe><br /><br /><br /><br /><br /></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-62794414683737089582013-02-17T11:04:00.002+02:002013-02-18T01:15:11.948+02:00Ο στρατιώτης......."Θα προσέχεις"; τον ρώτησε με την φωνή της να σπάει απ' την αγωνία. "Πες μου, θα προσέχεις; θα γυρίσεις και πάλι κοντά μου γερός"; του είπε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της απ την στολή του, που τώρα βρίσκονταν στα χέρια της, καθώς έραβε τα χρυσά διακριτικά του λοχαγού στο πέτο.<br />
Τα δάκτυλά της, είχαν κατατρυπηθεί, μιας και τα χέρια της έτρεμαν...σημάδι του φόβου της για την απόφαση του άντρα της να επιστέψει στο στράτευμα τώρα που όπως έλεγε η πατρίδα τον χρειαζόταν.<br />
<br />
Ναι, τα όνειρά της για μια ήρεμη οικογενειακή ζωή διαλύθηκαν απ την στιγμή, που ο Μάρκους δήλωσε εθελοντής στο εκστρατευτικό σώμα που οργάνωνε ο στρατηγός Μακ Άφφυ με αποστολή τις αποικίες του Νέου Κόσμου....<br />
Μήνες τώρα ακούγονταν φήμες, για τους πειρατές που περιφρονούσαν το στέμμα και σήκωναν σε εξέγερση τους άποικους, και τους βρωμερούς ιθαγενείς. Μα τι ήθελαν; να γίνουν κυβερνήτες και βασιλιάδες, αυτοί οι κουρελήδες, άπλυτοι βάρβαροι; Ανήκουστα πράγματα συμβαίνουν στον καιρό μας, σκέφτηκε και ξαναρώτησε τον άντρα της εφόσον ακόμα δεν είχε πάρει απάντηση.<br />
"Αγάπη μου, ξέρω πως η παλιά σου ζωή σαν στρατιώτης πάντα θα σε παρακινεί να κάνεις σκέψεις και παλικαριές, μα θα μου υποσχεθείς πως δεν θα κάνεις κάτι παράτολμο που θα με αφήσει χήρα";<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Ήταν η πανάρχαια ερώτηση, που πάντα πρέπει να κάνουν οι γυναίκες στον άντρα τους, όταν αυτός ξεκινάει για τον πόλεμο. Κι ο άντρας, στο άκουσμά της πάντα στέκει αμίλητος και συνοφρυωμένος.<br />
Έτσι είναι η φύση του καθενός. Η γυναίκα να ανησυχεί για την ζωή του άντρα της και την τύχη του σπιτικού της, κι ο άντρας να ονειρεύεται δόξες και τιμές απ' τα κατορθώματα της παλικαριάς του...<br />
Πόσο διαφορετικοί κόσμοι, και φιλοδοξίες, κρύβονται μέσα στις καρδιές και στο κεφάλι τους...<br />
<br />
<br />
Και πάλι ο Μάρκους δεν απάντησε, μονάχα την κοίταξε με οίκτο και συνάμα με ελαφριά οργή...<br />
Τι διάολο είπε μέσα του, περιμένει να κάνω; Να τρέξω να χωθώ μέσα στα φουστάνια της; Ο άντρας πρέπει να αρπάζει τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, με οποιοδήποτε κόστος.<br />
Αυτή η εκστρατεία θα μας αποφέρει κέρδη απ' τους μισθούς του λοχαγού, χώρια τα εκτάρια γης που μπορεί να προκύψουν ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες μου στο στέμμα. Μα κουτές είναι ώρες ώρες αυτές οι γυναίκες, τι νομίζουν πως ο άντρας φτιάχτηκε για να κυνηγά κότες και να μαζεύει κοπριές απ' τα γουρούνια; Μα γιαυτήν το κάνω, για μας, για τα παιδιά που θα αποκτήσουμε αύριο....<br />
<br />
Το μεσημεράκι, την πήρε και πήγαν την βόλτα του αποχαιρετισμού προς το δάσος.<br />
Περπατούσαν στο λιβάδι κάτω απ' τον ζεστό και γλυκό ήλιο, πιασμένοι χέρι χέρι έχοντας στον ώμο τους και τα απαραίτητα για το ελαφρύ τους γεύμα.<br />
Σε λίγο πλησίασαν στα πρώτα δέντρα του δάσους, και σύντομα βρήκαν ένα όμορφο σκιερό μέρος με πεσμένους κορμούς για να καθήσουν κι ολόγυρα φρέσκο παχύ χορτάρι.<br />
Έλυσαν τα σακίδια απ' τον ώμο τους και κάθισαν αντικριστά πάνω στα κούτσουρα, κι άρχισαν να στρώνουν το τραπέζι τους. Έφαγαν, απλά κι ήσυχα μερικά κομμάτια πίτας που χε φτιάξει η Μάρθα, απ το πρωί, και λίγο παστό χοιρινό με κατσικίσιο τυρί, κι ήπιαν, το γλυκό κρασί τους από το δερμάτινο φλασκί, κοιτώντας ο ένας στα μάτια του άλλου και μη λέγοντας ούτε μια λέξη.<br />
<br />
Σαν απόφαγαν, κι ενώ ο Μάρκους γέμιζε την σκαλιστή πίπα του, δώρο του γάμου τους απ' τον Νίκολας, τον πατέρα της Μάρθας, η γυναίκα ήρθε και κάθισε δίπλα του, ακουμπώντας τα χέρια της πάνω στο πόδι του, και κουρνιάζοντας το κεφάλι της πάνω στον δεξιό του ώμο.<br />
Αναστέναξε αργά, και προσπάθησε να χαμογελάσει, γλυκαίνοντας την φωνή της, καθώς γύρισε και τον κοίταξε.<br />
"Κοίτα αγάπη μου", του είπε με ανάλαφρο και τρυφερό τόνο, στην τσακισμένη φωνή της. "Το μόνο πράγμα, που σου ζητάω σαν γυναίκα σου, είναι να μην κάνεις καμιά παρορμητική ανοησία. Να μην, πάρεις πολύ σοβαρά τον ρόλο σου ως στρατιώτης". Και τον κοίταξε βαθιά στα μάτια, περιμένοντας την αντίδρασή του.<br />
<br />
Ο Μάρκους, άναψε την πίπα του, τράβηξε δυο γερές ρουφηξιές, αφήνοντας μερικές τουλούπες καπνού να ξεχυθούν στον αέρα, και καρφώνοντας την με το βλέμμα του, της είπε:<br />
"Κοροϊδεύεις τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου, έτσι δεν είναι";<br />
"Όχι, δεν σε κοροϊδεύω, ανησυχώ"...<br />
"Ναι, τα κοροϊδεύεις, κι είναι πολύ εύκολο, να κοροϊδέψεις εμένα και τα όνειρά μου. Αλλά σε καταλαβαίνω"...<br />
"Δεν κοροϊδεύω" του απάντησε διαλέγοντας τα λόγια της με προσοχή. "Δεν είναι κακό, να ονειρεύεσαι. Μόνο πρόσεξε, να μην μπερδεύεις το όνειρο, με την πραγματικότητα".<br />
<br />
Την κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του. "Η διαφορά μου, με έναν συνηθισμένο άντρα είναι, πως, αυτός αρκείται στα όνειρα. Ενώ, άντρες σαν κι εμένα, κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, κι αγωνίζονται με κάθε τίμημα γιαυτό. Μήπως ξέρεις, ή φαντάζεσαι τι θα έκανα για να δημιουργήσω ένα όνομα; Ξέρεις, τι μπορώ να κάνω, για να αλλάξει η ζωή μας απ' τις κοπριές και τα σκασμένα χέρια απ τ' όργωμα; Ε, ξέρεις; Φαντάζεσαι, πως αυτό, θα αφήσω σαν μέλλον για τα παιδιά μου, και να μην γίνω κάποιος";<br />
"Μα, είσαι κάποιος, αγάπη μου. Είσαι ο άντρας μου, ο δικός μου άντρας, που αγαπώ, κι αυτό μου αρκεί. Είναι, ότι πιο πλούσιο για μένα".<br />
"Δεν φτάνει όμως για μένα. Δεν μπορώ να αφήσω τα παιδιά μας αύριο, να ζήσουν την ίδια ζωή με εμάς. Όχι, πως δεν είναι καλή ζωή, μα το οφείλω στον εαυτό μου και σε αυτά, να παλέψω, για ένα καλύτερο δικό τους αύριο. Γιαυτά, και για τα όνειρά μου, θα έκανα οτιδήποτε."<br />
<br />
Τώρα, τα λόγια του ακούγονταν τραχιά, σαν θυμωμένος ψίθυρος. "Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε, σκέψου το πιο ακατόρθωτο πράγμα. Ακόμη... και κακό ίσως, και θα το κάνω. Εμπρός... πες μου κάτι".<br />
"Δε...δεν μπορώ να σκεφτώ....".<br />
"Θα έκανα τα πάντα, ακόμα κι αυτά, που φοβάσαι να σκεφτείς, και να ξεστομίσεις, κατάλαβες";<br />
"Κατάλαβα", του αποκρίθηκε μελαγχολικά και λυπημένη.<br />
<br />
Κατάλαβα συνέχισε να σκέφτεται, εσύ, δεν καταλαβαίνεις, και συνεχίζεις να σαι αδιόρθωτος. Να ζεις με ιστορίες, κι ανδραγαθήματα των παραμυθιών. Κατάλαβα, πως μια ωραία πρωία, μόλις ζητήσουν κάποιον κουφιοκέφαλο εθελοντή, θα σαι ο πρώτος που θα τρέξει. Μάλιστα, είμαι απόλυτα βέβαιη, γιαυτό. Διατάξτε στρατηγέ μου, ο λοχαγός Μάρκους, είναι πάντα έτοιμος, γεννήθηκε έτοιμος μάλιστα. Και θα ριχτεί στην φωτιά ο βλάκας, και θα πάει, να σκοτωθεί μαζί με τους άντρες του, αφήνοντας εμένα χήρα, και τα παιδιά, για τα οποία λέει αγωνίζεται, αγέννητα. Τέτοιος ανόητος είναι, κι όλα αυτά, για ένα χαμόγελο του βασιλιά, κι ένα κομμάτι μπρούτζο που θα γράφει το όνομά του. Κι εμπνέοντας, κι άλλους ανόητους σαν κι αυτόν έπειτα, να κάνουν τα ίδια και χειρότερα...Κατάλαβα αγάπη μου, κατάλαβα πως ποτέ, δεν θα μπορέσω να σε αλλάξω...ποτέ, δεν θα ζήσουμε σαν όλους, τους άλλους απλούς ανθρώπους. Πάντα, θα υπάρχει μια περιπέτεια, να βάζει φλόγα στην καρδιά σου, κι εμένα να σπάει η ψυχή μου... αν και πότε θα σε ξαναδώ....<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Af178-bk4E4?rel=0" width="360"></iframe><br />
<br />Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-10028452717124069752013-02-15T02:18:00.000+02:002013-02-15T02:19:15.715+02:00Μάγιστρος Νοσταλγός<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL4yCZXC3_AR8sswY5I3mm3NyRIFqf_7p9O_39hzAhQTHFjE-E6Z9VpzoOr2Gw8OR3V3OiBu0iiwqZfd8VS_F06PRIZdNp3XYLuNUox_UrGM72dtOitkFXxCOPf14PnjZ3mrqbJG1AElU/s1600/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL4yCZXC3_AR8sswY5I3mm3NyRIFqf_7p9O_39hzAhQTHFjE-E6Z9VpzoOr2Gw8OR3V3OiBu0iiwqZfd8VS_F06PRIZdNp3XYLuNUox_UrGM72dtOitkFXxCOPf14PnjZ3mrqbJG1AElU/s1600/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%BD.jpg" height="640" width="392" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Στέκομαι κάτω από μια αστραπή,<br />
<div>
κι ατενίζω στον κόσμο και στην φύση,<br />
<div>
με όλο μου το είναι σε εγρήγορση, και μια επιθυμία. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Να ζωγραφίσω την ψυχή μου. </div>
<div>
Σε μια ιεροτελεστία μυστική, </div>
<div>
όπου τα πάντα μεταλλάσσονται σε λέξεις, </div>
<div>
σε αλήθεια και φως...<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div>
<span style="text-align: center;">Νοσταλγός της Αλχημείας...</span></div>
</div>
<div>
Τότε που σαν Μάγιστρος,</div>
<div>
ανακάτευα τα χρώματα και τα υλικά,</div>
<div>
φτιάχνοντας και γιατρεύοντας, το γέλιο απ το δάκρυ...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μα παραμένει άπιαστη αυτή η ψυχή,</div>
<div>
να κατοικεί ανάμεσα στον έρωτα και το χάος...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/WhwmszbtzG0" width="360"></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-10290527827245853832013-02-13T09:06:00.000+02:002013-02-13T09:06:23.258+02:00να γελάσω ή να φωνάξω ρε;<br /><br />Ώρα να γελάω ή να βάλω τις φωνές; με την αστείρευτη μαλακία του έλληνα, και την τάση/ανάγκη του, να παθαίνει μανία καταδίωξης...<br />Ξεκινά να διαβάσει υποτίθεται κάτι, κι άλλα βλέπει, άλλα καταλαβαίνει, κι αρχίζει μετά την δαιμονολογία, τους αφορισμούς, και το κυνήγι μαγισσών....<br />Ρε μαλάκες, υποτίθεται πως σαν έλληνες, μιλάμε, γράφουμε και διαβάζουμε, καταλαβαίνοντας τα ελληνικά ως μητρική μας γλώσσα.<br />Πως διάολο καταφέρνετε να διαβάζετε κάτι, κι αμέσως να φαντάζεστε ιστορίες με αγρίους, μονάχα σεις ξέρετε...!!!<br />Αφορμή για όλο αυτό, στάθηκε το παρακάτω μήνυμα από φιλόζωο για να με αφυπνίσει, αγνοώντας δυο βασικά στοιχεία: την Μεσσηνιακή καταγωγή μου και το τι ακριβώς γράφει το άρθρο που μου παραθέτει ως πειστήριο της μαλακίας του.!<br /><br />"Είμαι στην δυσάρεστη θέση να επικοινωνώ μαζί σας για να σας ενημερώσω για ένα τραγικό περιστατικό που λαμβάνει χώρα στην Μεσσηνία κατά την περίοδο του καρναβαλιού και κορυφώνεται την Καθαρά Δευτέρα. Όπως ενημερώθηκα πρόσφατα από την τοπική εφημερίδα "Ελευθερία" που εκδόθηκε στις 7/2/2013, στο Νησί της Μεσσηνίας πιάνουν όλους τους σκύλους του χωριού, τους μεταφέρουν στην πλατεία όπου τους κρεμάνε με σκοινί και τους αφήνουν να πέσουν από μεγάλο ύψος προκείμενου να ακούσουν το ουρλιαχτό του ζώου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον βασανισμό, τον τραυματισμό και συχνά την θανάτωση του ζώου με τον χειρότερο τρόπο. Το έθιμο αυτό πρέπει να σταματήσει σας παρακαλώ βοηθήστε μας.<br />σας παραθέτω και μια σελίδα όπου μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό ρεπορτάζ."<br /><br /><div>
Και μου στέλνει το πειστήριο του εγκλήματος... http://www.eleftheriaonline.gr/politismos/synentefkseis-parousiaseis/item/23006-istoria-nisiotikou-karnavalioy-4o-meros<a name='more'></a><br /><br /><div>
Ανάθεμα κι αν όντως το διάβασε όλο το άρθρο, καθώς και τα προηγούμενα περί Μεσσηνιακού Καρναβαλιού...</div>
<div>
Αναφέρεται σε μια παραπομπή, στοιχείων του άρθρου από κάποιον W. Puchner για πιθανά τεκταινόμενα του '70. Τώρα πως διάλο τους ήρθε κι αυτουνού που μου 'στειλε το μήνυμα μα και των συναδέλφων του στην μαλακία, που σχολιάζουν κάτω απ' το άρθρο, πως στα μέρη μου κρεμάνε σκυλιά την Καθαρά Δευτέρα, σήμερα, αυτήν την χρονική περίοδο, πείτε μου κι εμένα....<br /><br />Δεν τους μπορώ τους μαλάκες....δεν τους μπορώ, αλήθεια σας λέω....!<br /><br /><br />Μάταια μια φοιτήτρια Πανεπιστημίου παραθέτει συνεχώς ως σχόλιο,<br />το εν λόγω βίντεο που παρουσιάζει τα δρώμενα της ημέρας και το έθιμο...<br />Η μαλακία του πλήθους που διψά για εκτόνωση και αφορισμούς καλά κρατεί...!<br />Και μετά απορούμε πως...πως λέγω, μας πήραν το ψωμί απ' τα χέρια κάτι πολιτικάντηδες εκ των έσω και των έξω...<br />Ρωτήστε την κυρα μαλακία...αυτή ξέρει...!<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/1stQ2kMRQoM?rel=0" width="420"></iframe></div>
</div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-35827013672874153352013-02-07T11:18:00.002+02:002013-02-07T11:18:44.446+02:00Τα Ελληνικά...«Σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, όσο ο άνθρωπος θα ζει σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, και όσο η πολιτική του συνείδηση θα αναζητεί το τέλειο πολίτευμα για να συμβιώνει ειρηνικά και δίκαια στις κοινωνίες του, πάντα θα σημαδεύει σα στόχο τη δημοκρατία του Σόλωνα. Θα γυρίζει προς το κέντρο της, όπως η πυξίδα γυρίζει προς το βοριά.<br /><br />Ακόμη, σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, αν υπάρχουν σκεπτόμενα όντα σε άλλα σημεία του σύμπαντος, και έχουν δημιουργήσει προχωρημένους πολιτισμούς και τη δική τους ιστορία, ο τρόπος με τον οποίο θα έχουν οργανώσει τις κοινωνίες τους θα κατατείνει σταθερά στο μοντέλο της δημοκρατίας του Σόλωνα. Με δεδομένη, βέβαια, τη θέση των αστροφυσικών σήμερα ότι η δομή του σύμπαντος, από τα στοιχεία έως τους νόμους του, είναι ενιαία και ομότροπη.<br /><br />Ποιο είναι το στοιχείο υποβάθρου στη δημοκρατία του Σόλωνα, που της δίνει το χαρακτήρα του πολυχρόνιου και του συμπαντικού;<br />Είναι η απλή κατανόηση ότι εγώ οφείλω να στέκομαι απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη, όπως οφείλεις να στέκεσαι κι εσύ απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη.<a name='more'></a><img height="640" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/426486_470663479648284_983684895_n.jpg" width="506" /><br /><br />Πιο πέρα: εκείνο που ορίζει τη σχέση του ενός πλάσματος προς το άλλο μέσα στη φύση είναι το ίδιο που ορίζει τη στάση του ενός πολίτη προς τον άλλο μέσα στην πόλη, προσαρμοσμένο όμως στην ιδιαιτερότητα του είδους άνθρωπος, που είναι η νόησή του.<br /><br />Πιο πέρα: εκείνο που ορίζει τη θέση του ενός πλάσματος προς το άλλο μέσα στη φύση με όλες τις αντιθέσεις, τις ανισότητες, τις διαφορές και τις ετερότητές τους που υπάρχουν και πάντα θα σώζουνται, είναι η δύναμη που γεννά την ισορροπία ανάμεσά τους, ώστε να εμφανίζεται και να κρατεί η τάξη.<br /><br />Πιο πέρα: αυτή η δύναμη, που γεννά και τρέφει την τάξη μέσα στη φύση, από τους έλληνες και το Σόλωνα ονομάστηκε Δίκη.<br /><br />Πιο πέρα: για να υπάρχει στην πόλη η τέλεια και η αχάλαστη τάξη που υπάρχει στη φύση, η Δίκη της φύσης πρέπει να μεταφερθεί στην πόλη.<br /><br />Πιο πέρα: όταν η Δίκη της φύσης, προσαρμοσμένη στο είδος άνθρωπος, μεταφερθεί στην πόλη, τότε έρχεται στην πόλη η δικαιοσύνη των ανθρώπων.<br /><br />Πιο πέρα και τέλος: όπως η Δίκη είναι η κυβερνήτρα της φύσης που έκαμε ο άγνωστος δημιουργός, όμοια και η δικαιοσύνη, το ανθρώπινο αντίκρυσμα της Δίκης δηλαδή, είναι η κυβερνήτρα της πόλης που έκαμε ο Σόλων.<br /><br />Επειδή η δικαιοσύνη της πόλης του Σόλωνα τεχνουργεί την ομοιότητα των πολιτών σε βάση φυσική, δεν υπάρχει ισοκατανομή των αγαθών, ούτε εξομοίωση των ποιοτήτων, ούτε η αταξική κοινωνία. Και οι πολίτες της πόλης του Σόλωνα δεν είναι οι Ουριήλ, οι Γαβριήλ, και οι άλλοι άγγελοι. Ο Σόλων, ο μεγαλύτερος ριζοσπάστης και οραματιστής, είναι συντηρητικός.<br /><br />Έτσι, η ισότητα της δημοκρατίας του Σόλωνα εδράζεται απάνου στη φυσική ανισότητα των πολιτών, που παρότι ανισότητα κατά το όμοιο, όλοι οι δάσκαλοι λόγου χάρη δεν έχουν το ίδιο ταλέντο, ωστόσο είναι ισότητα κατά το διάφορο, δάσκαλοι και πολιτικοί και μαστόροι λόγου χάρη είναι ίσοι απέναντι στην πόλη.<br /><br />Την ισότητα των πολιτών κατά το διάφορο μέσα στην πόλη τη θεσπίζει η ίδια ισότητα των όντων κατά το διάφορο μέσα στη φύση. Ο λόφος, λόγου χάρη, έχει τον ιδικό του λόγο απέναντι στο όρος. Η κρήνη έχει την ιδική της φυσιογνωμία απέναντι στον ποταμό. Ο γαλάζιος αστέρας στέκεται άφταστος στον ουρανό, αλλά ο ταπεινός, λύχνος είναι ο χρειαζούμενος στην κάμαρη.<br />Και το ίδιο δίκαιο ορίζει την ισότητα κατά το διάφορο στα πλάσματα της φύσης. Ο βάτραχος συνυπάρχει με το φρύνο. Το αηδόνι έχει τη λαλιά και ο έποπας τα χρώματα. Η καρπερή ελιά και ο άκαρπος έλατος, οι αγκίδες της τσουκνίδας και τα νάζια του ηλιοτρόπιου.<br /><br />Τέτοιας λογής και τόσο βαθύς είναι ο φυσικός λόγος που οργανώνει την ηθική τάξη στη δημοκρατία του Σόλωνα.<br />Η ισότητα κατά το διάφορο κάνει πολίτες όμοιους και ίσους τους πεντακοσιομέδιμνους και τους θήτες, τους διάκριους και τους πεδιακούς, το στρατηγό και το στρατιώτη μπροστά στους μήδους, τον άξιο ρήτορα και το σκύθη αστυνόμο στην Αγορά, τον επώνυμο άρχοντα και τον ανώνυμο χειρωνάκτη στο χώρο της δουλειάς τους.<br /><br />Σα να λέμε, και σα να μη λέμε: εσύ κι εγώ κι ο άλλος έχουμε κοινή τη χαρά του ψωμιού και τη λύπη του θανάτου. Εσύ με τα άλογα ράτσας, εγώ με το φτωχό κλήρο, κι ο άλλος, ο μουζικάντης, που γυρίζει στα λαϊκά πανηγύρια έχοντας παραμάσχαλα την πανδούρα.<br /><br />Οι πολίτες του Σόλωνα αγαπούσαν την πόλη τους, όπως αγαπούν, χωρίς να το ξέρουν, οι μοσκιές το Μάη, οι μέλισσες τη μελισσοφωλιά, και τα κυπαρίσσια την αψηλή ησυχία τους.<br /><br />Μ’ ένα λόγο, η δημοκρατία του Σόλωνα είναι το πιο τίμιο πολίτευμα που δημιούργησε ο άνθρωπος, γιατί ο κάθε πολίτης της Αθήνας έταξε στην πρώτη γραμμή τη σχέση του με τον εαυτό του σα μερίδιο της φύσης (μοίρα το λέγανε τότε), και σε δεύτερη γραμμή τη σχέση του με τους συμπολίτες σα συμβίωση και αφορμή σύγκρισης.<br /><br />Μ’ ενδιαφέρει λιγότερο, δηλαδή, αν ο τάδε πολίτης είναι πιο ακουστός από μένα, απ’ όσο μ’ ενδιαφέρει να με κοιτάξει ευφρόσυνα ένα κορίτσι μέσα στους μπαχτσέδες, ή να κοιτάξω λυπημένα ένα άστρο που βασιλεύει και να συλλογιστώ ότι έτσι ταχιά θα βασιλέψω κι εγώ.<br /><br />Αυτή η φρόνιμη ιεράρχηση να προτάξεις τον εαυτό σου σαν ερώτημα υπαρκτικό, και ύστερα να ρωτήσεις τη σχέση σου με τους άλλους, έκαμε τον αθηναίο πολίτη τέλεια αντικειμενικό.<br />Τόσο αντικειμενικά βλέπει η λεμονιά το χειμώνα που την παγώνει, βλέπει η νύφη την ημέρα που στεφανώνεται, και τα σύκα τους συκολόγους που τα τσιμπολογούν.<br /><br />Στην εποχή του Σόλωνα ο κάθε πολίτης της Αθήνας ήταν σα νά ’τανε ο μόνος άνθρωπος κάτω από τον ήλιο.<br /><br />Να αναθρέψουμε τα παιδιά μας με τη φιλοσοφία και την ψυχολογία εκείνης της εποχής είναι σα να μοιράζουμε στο καθένα ολόκληρο το Αιγαίο πέλαγος.»<br /><br /><div>
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=470663479648284&set=a.169704496410852.32858.125904100790892&type=1&theater" rel="nofollow" target="_blank">Δημήτρης Λιαντίνης - "Τα Ελληνικά".</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-79854308412507950812013-02-06T14:17:00.000+02:002013-02-07T11:21:48.398+02:00Άτιτλο<div>
Αφήγηση, χθεσινού περιστατικού...</div>
<div>
Όπου, προλαβαίνεις, ΔΕΝ προλαβαίνεις να σκεφτείς τι θα συμβεί στο επόμενο 5λεπτο...</div>
<div>
Αλλά, καμιά φορά, παίζεις εύνοια και ΔΕΝ στρίβεις λαρύγγια, έτσι στο αβλεπί...!</div>
<div>
<br /></div>
Πιτσιρίκος, φυλετικής μειονότητας, μπουκάρει στην κουζίνα, ενώ βρίσκομαι σε διπλανό δωμάτιο...<br />
Δεν βλέπει κάτι αξίας, και τριγυρνά τάχα στην αυλή, εφόσον ψυλιάστηκε πως τον πήρα χαμπάρι...<br />
Και η αποθέωση...<br />
Κρατά ένα παμπάλαιο, γυναικείο ζευγάρι παπούτσια της γιαγιάς, για ξεκάρφωμα. Τα πουλάω κύριε η απάντησή του...!<br />
<br />
Και στον διάλογο, τι γυρεύει στην κουζίνα μου, κάνει τον αθώο, πετώντας μου κι ένα, εγώ δεν κλέβω, είμαι μάρτυς του Ιεχωβά...<br />
<br />
Το άφησα να περάσει, για να μην του χαλάσω την ψευδαίσθηση....<br />
Είμαι βέβαιος, πως ο φουκαράς, όταν θα βλεπε τον Ιεχωβά μπροστά του, δεν είχε έτοιμη δικαιολογία για το κατόρθωμά του...<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Συμπέρασμα;<br />
Σκέψου ρε πιτουράκο πρώτα μια καλή δικαιολογία πριν πας να κλέψεις...<br />
Όχι για μένα...Για τον Δημιουργό που θα συναντήσεις...!<br />
Ναι, όταν ξανάρθεις, θα σε στείλω κατευθείαν, θεωρώντας πως αυτή την φορά έχεις προετοιμαστεί ήδη...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Ας ακούσουμε κι ένα τραγούδι να ισιώσουμε τώρα....<br />
Απ την εποχή της Psychedelic Rock αθωότητας...</div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/LVRAMoRx6zQ" width="360"></iframe></div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6609473560298895040.post-50177004496403060552013-02-05T19:30:00.000+02:002013-02-07T11:21:21.272+02:00Η Αλήθεια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Αλήθεια...αυτή η σκύλα, δίχως τακτ και φιοριτούρες...<br />
Σήμερα για άλλη μια φορά μου πε:<br />
Πάσχεις από οξεία κουλίτιδα αγόρι μου...<br />
<br />
Κι όταν, τόλμησα να ρωτήσω τι μέλει γενέσθαι;<br />
Πήρα την αποστομωτική απάντηση:<br />
Άσε τις ονειροβασίες, καμιά όμορφη κιθάρα δεν θα σου διώξει την κουλαμάρα.!<br />
Πόνεσε, μάτωσε, κι εξάσκησε τα ελαττώματά σου σε προτέρημα.!<br />
<br />
Λέω να την ακούσω...Γουστάρω την αλήθεια κι ας μου στοιχίζει...!<br />
<a name='more'></a><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/U7lEGxL_jyY?rel=0" width="360"></iframe></div>
</div>
Nostalgoshttp://www.blogger.com/profile/07478003814632387339noreply@blogger.com0