Κλείνω τα μάτια

Κλείνω τα μάτια
μια νοσταλγία γλυκιά
ξάφνου μπροστά μου
γλυκά εσύ
με το χαμόγελό σου
την μοναξιά μου αγγίζεις.

Έρχεσαι το δάκρυ μου
 και παίρνεις
Ανθίζεις  της ψυχής μου
τον κήπο.

Κι ύστερα αστεριών βροχή
σιγοτραγουδά γλυκά
τον ύμνο σου.

Μην με ξυπνήσεις
εαυτέ μου
άσε με να ονειρεύομαι
μια χωρίς όρια αγάπη.

Μα εσυ το στέρησες
το έχασες σε μια τόσο
δα στιγμούλα.

Μύχιες του πεζοπόρου σκέψεις...

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.


Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.


Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ’ όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

"Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ..."

"Εσύ...που κυνηγάς τα άρρωστα άλογα, που πας; 

Εσύ...που ακουμπάς στη μοίρα των κενών ανθρώπων, που πας; 

Εσύ...που βλέπεις καθαρά και ακολουθείς την κατάμαυρη μαγεία τους, που πας; 

Εσύ...που κυλάς στη ψεύτικη αλήθεια τους, που πας; 

Εσύ...που αγαπάς σαν ανυπεράσπιστο ον ότι σε σκοτώνει κατάματα, που πας; 

Εσύ...που συγχωρείς ότι σε πατάει με δύναμη, που πας; 

Εσύ...που ταξιδεύεις με προορισμό τις χαμένες πολιτείες της ψυχής σου, που πας; 

Εσύ...που περιμένεις να σωθείς από τον βούρκο της απληστίας, 

της ψευτιάς και της υποκρισίας, που πας; 

Εσύ...που φοβάσαι να νικήσεις τη ζωή και τρέχεις στα χαλάσματα να βρεις τη πικραμένη ψυχή σου, που πας; 

Εσύ...που αγνοείς τις αξίες που σου κλέψαν χρόνια τώρα και υπερασπίζεις την ανηθικότητα, 

που πας; 

Εσύ...που αναζητάς να βρεις την αγνή ψυχή σου σε νεκρές ψυχές άλλων, που πας; 

Εσύ... ... ... ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΛΙΘΟΣ επιστρέφεις να πάρεις πίσω ότι σου κλέψανε...

(Δημιουργός  Kallia)

Πώς γίνεται ο κόσμος μας καλύτερος;

Ποιος να ναι τάχατες ο τρόπος για ήρεμες ευτυχισμένες στιγμές μακράς διαρκείας;


Αυθορμητισμός και κάμποση απ την παιδική τρέλα, αγκαλιά με την αθωότητα του ονείρου ψάχνουν στον τσελεμεντέ της ζωής, κι ορίστε που ανακάλυψαν μια ξεχασμένη απ το σήμερα, συνταγή της ευτυχίας...

Fanfares Of Love

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας. Ένα ακόμα μελοποιημένο παράπονο μιας καρδιάς που επιμένει να μάχεται ενάντια στα ξωτικά της λησμονιάς με την ρομφαία της αγάπης στο να χέρι, και την ασπίδα της ευαισθησίας στ' άλλο, καβάλα σε άτι αντρειωμένο που λέγεται κουράγιο....

Captain Constantin Alexander

.... "Τι πες μωρέ;" έγρουξε ο καπετάνιος, κι ευθύς ολόρθος βρέθηκε σέρνοντας την σπάθα απ' το θηκάρι. "Να με προδώσεις σκέφτηκες να σώσεις την Ελίζα, δεν έχω εγώ ευθύνη τάχατες σε ότι έχει γίνει; άκου αδερφέ, βάλτο καλά στο νου σου, το αίμα του πατέρα μας είναι νωπό ακόμα τότε που εσύ παιδί κι εγώ στρατιώτης ακόμα, ορκιστήκαμε ποτέ να μη χωρίσουμε... τίποτε να μη μπει ανάμεσά μας"....
"Τότες που φύγαμε από το νησί σαν κλέφτες μες τη νύχτα, κι έμεινε πίσω βιός χωράφια μα και σπίτι."

Νυκτερινή Χαλάρωσις

Στριφογυρίζοντας αργά την προ λίγων στιγμών ολοκληρωμένη χαρτοκατασκευή, για τον τελευταίο έλεγχο προ του ανάματος, έχω διαλέξει για άκουσμα την σύνθεση του Edvard Grieg που πάντα με ταξιδεύει.

Όμορφες εικόνες του παρελθόντος ξεχύνονται σε κάθε νότα, συνοδεία από μικρά συννεφάκια καπνού.

Στο νησι

Ολονυχτίς κοιμήθηκα κοντά σου
δίπλα στη θάλασσα, στο νησί.
Ήσουν ατίθαση και τρυφερή ανάμεσα στη χαρά και στο όνειρο,
ανάμεσα στο νερό και στη φωτιά.

Μπορεί αργότερα να ‘σμίξαν τα όνειρά μας
στα ύψη ή στα βάθη,
πάνω σαν κλωνιά που σάλευαν στον ίδιον άνεμο,
κάτω σαν κοκκινόριζες που αγγίζονταν.

Σαμιώτικη γιορτή

Οι Σαμιώτες για την ημέρα του Πάσχα έχουν όπως κάθε τόπος και τα δικά τους έθιμα. Ένα από αυτά είναι η γιορτή. Το φαγητό της ημέρας αλλά που το χρησιμοποιούν αν θέλουν και σε γιορτές, εξ ου και το όνομά του...γιορτή. Δεν είναι τίποτε άλλο από την πλάτη του σφαχτού (αρνί, κατσίκι) γεμιστή με ρύζι και διάφορα μυρωδικά καθώς και κομμάτια απ το συκώτι του ζώου. Για πάμε να δούμε λοιπόν πως γίνεται....

Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις

Ο πατέρας είπε:....

« Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

« Μα δεν ξέρω να πετάω » απάντησε ο γιος.

« Σωστά…»  είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.

« Βλέπεις γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις ».

Ο γιος αμφέβαλλε. « Κι αν πέσω; »

Παράδεισος και Κόλαση

Ένας νέος χριστιανός ήρθε στον Προφήτη Ηλία και τον παρακάλεσε να του πει για την Κόλαση και το Παράδεισο.
Ο Προφήτης δεν απάντησε, ενώ πήρε το χέρι του νεαρού χριστιανού και τον οδήγησε μέσα από σκοτεινούς παρόδους σ' ένα μεγάλο μέγαρο.

Πίσω από μια σιδερένια πόρτα βρισκόταν μια μεγάλη αίθουσα γεμάτη κόσμο.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 Έφτασε η Σταύρωση κι η Ανάσταση, ποτέ μου δεν κατάλαβα από παιδί και μεγαλώνοντας άρχισα να μην το δέχομαι κιόλας, το γεγονός πως κάθε χρόνο γεννάμε τον Χριστό στην συνέχεια τον σταυρώνουμε και μετά τον περιμένουμε να αναστηθεί.

Αυτό έγινε μια φορά, αλλά συνεχίζει όμως να υφίσταται με μια διαφορά.
Γεννιέται μέσα μας όταν τον δεχθούμε, κι αναστάται πάλι μέσα στην καρδιά μας όταν τον αποδεχθούμε ως Σωτήρα κι Οδηγό στην ζωή μας. Μας έγιναν σχεδόν όλα μια συνήθεια, που είτε μας την επέβαλαν είτε την αποδεχθήκαμε αφ εαυτού.

Captain Alexander Constantin...

...Στην αρχή φαινόταν σαν κουκκίδα στον ορίζοντα, μα σιγά σιγά καθώς πλησίαζαν άρχισε να φαίνεται πως πρόκειται για το νησί που μήνες τώρα έψαχναν.
Όλοι στο κατάστρωμα παρακολουθούσαν τον όγκο του να μεγαλώνει και να παίρνει σχήμα. Ήταν παράξενο το θέαμα του, γιατί έμοιαζε σαν ένα αόρατο χέρι να τέντωνε ένα κομμάτι ζυμάρι δίνοντάς του μια ακαθόριστη μορφή. Όσο πλησίαζαν ολοένα και πιο πολύ έμοιαζε με καρβέλι, που λες και του χαν φάει τις δυο άκρες αφήνοντας μικρά κομμάτια από μπουκιές γύρω του. Μάλλον γιαυτό το χαν ονοματίσει οι πειρατές Νησί το καρβελιού ή Μπουκoνήσι.

Στου καπνού τα δακτυλίδια

Έτριξε τα δάκτυλά του να ξεμουδιάσουν, κι άδραξε το δερμάτινο σακούλι με τον ταμπάκο. Με αργές κινήσεις έβγαλε ένα φίλτρο απ την πίσω θήκη και μηχανικά το έβαλε ανάμεσα στα χείλη, κατόπιν ξεκούμπωσε την καπνοσακούλα πήρε ένα τσιγαρόχαρτο και βάλθηκε να το τραβά στις άκρες και να το ισιώνει.
Ενστικτώδεις κινήσεις απ την δύναμη της συνήθειας, κάτι που πάντα τον βοηθούσε να ταξινομεί της όποιες σκέψεις του.

Τριάντα θέσεις για την κάνναβη Κλεάνθης Γρίβας

Η κάνναβη

1. Η κάνναβη είναι φυτό του γένους των κνιδωδών, περιλαμβάνει ένα μόνο είδος, την Κάνναβη την ήμερη (Cannabis sativa) και υπάρχει στη φύση σε περισσότερες από εκατό παραλλαγές (cannabis indica, cannabis ruderalis, κ.α.), που διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς την περιεκτικότητά τους σε ορισμένες δραστικές ουσίες.
 2. Για ολόκληρες χιλιετηρίδες η κάνναβη έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση του ανθρώπου ως πηγή ενέργειας, διατροφής, και ένδυσης και ως θεραπευτικό και ευφορικό μέσο. Αλλά εδώ και εξήντα χρόνια τέθηκε υπό καθεστώς διωγμού ως απειλή για την ύπαρξή του.

Αγώνας δρόμου...

Η Ζωή μας, τρέχει με εξαντλητικούς ρυθμούς και τις περισσότερες φορές δεν την προλαβαίνουμε.
Μας αφήνει ιδρωμένους και λαχανιασμένους στην άκρη του δρόμου να αναρωτιόμαστε, καλά δεν θα φτάσω κι εγώ καμιά φορά δίπλα της;

Άλλοι το λεν εξέλιξη, πρόοδο κι ανάπτυξη εγώ το λέω κούρσα θανάτου, καθώς είτε θα τα φτύσεις απ την εξάντληση είτε θα σε ποδοπατήσουν σαν σταθείς για ανάσα, όσοι ακολουθούν μετά από σένα...
Μας ξεπερνά η άτιμη, λες και βρισκόμαστε στο μαρτύριο του Ταντάλου. Όσο την πλησιάζουμε τόσο αυτή απομακρύνεται, αφήνοντάς μας τα συναισθήματα της αποτυχίας και την δίψα στα χείλη.

I Think I Love You Too Much

I'm not alone, you're sittin' right there
How come I get the feeling,
you could vanish into the air?
I love you more than anybody else baby
Can't you tell I'm an easy touch
Oh, baby baby, I think I love you too much
If I picked you up, you'd slip right away
And if I locked you up,
you'd find a way to make me stay
You're gonna hurt me more than anybody baby,
'cause you know I'm an easy touch
Oh, baby baby, I think I love you too much
I guess I'm gonna give you what you want,
'cause I so in to you
You never give an inch to me baby,
though I've been giving you a mile or two
I'm not alone, you're sittin' right there
How come I get the feeling,
you could vanish into the air?
I love you more than anybody else baby
Can't you tell I'm an easy touch
Oh, baby baby, I think I love you too much

Colours of love...

Τι χρώματα να αδράξω απ την παλέτα του ουρανού, την αγάπη θε να τηνε χρωματίσω...
μα δε με φτάνουνε τα χρώματα, σαν τα θωρώ φτωχά μου μοιάζουν...
βάζω απ την ψυχή  ανταύγειες μα πάλι δεν γιομίζει ο καμβάς και σαν μουντζούρα δείχνει...
ψάχνω μπας και δω κάπου μακριά, το κόκκινο του έρωτα σαν σμίγει με το κυμα,
πως αγκαλιάζει το πράσινο της θάλασσας, σαν μπαίνει μέσα κει το πάθος απ τον ήλιο...

Για να θυμούνται οι παλιοί & να μαθαίνουν οι νεώτεροι

Υποχρέωση για δωρεά οργάνων; Αλήθειες και Φόβοι;

Πρόβατα επί σφαγή ή, αλλιώς, εν δυνάμει δότες οργάνων…

Σύμφωνα με σχέδιο νόμου που πρόκειται να ψηφιστεί στο "κυνοβούλιο" « Εν δυνάμει δότες οργάνων για να χρησιμοποιηθούν σε μεταμόσχευση θα είναι όλοι οι πολίτες, [...]η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο, πραγματοποιείται εφόσον δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του». Παράλληλα, σημειώνεται ότι κάθε πολίτης που έχει ενηλικιωθεί, μπορεί να δηλώνει την αντίθεσή του στην αφαίρεση οργάνων του μετά θάνατον, σε ειδικό αρχείο που θα τηρείται στον ΕΟΜ. Η σχετική δήλωσή του θα πρέπει να φέρει βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής. Επίσης, το νέο προσχέδιο αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να γίνονται κατά περίπτωση μεταμοσχεύσεις και από ιδιωτικά νοσοκομεία.
Η δυνατότητα για χειρουργική αφαίρεση οργάνων ή μεταμόσχευση δίνεται πλέον σε νοσηλευτικά ιδρύματα – νομικά πρόσωπα ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αλλά και ιδιωτικές κλινικές.

Περί σχολίων το ανάγνωσμα...

     Όλο και πιο συχνά δημοσιεύονται από γνωστούς κι αγνώστους  αναρτήσεις με θέμα την έλλειψη σχολίων στα δημοσιεύματα τους από πλευράς επισκεπτών.
Αρχικά δεν ασχολήθηκα αρκετά, απλά προβληματίστηκα, μα όσο πληθαίνουν κάποιες φωνές τόσο αναρωτιέμαι. Έχει τελικά  τόσο μεγάλη σημασία το να μας σχολιάζουν; Πρέπει να κάνουμε κάτι εμείς για να προσελκύσουμε επισκέπτες σχολιαστές; Αν και νήπιο ακόμα στον χώρο δεν παύω να έχω τις απόψεις και τα συμπεράσματά μου. Τα λέω πρώτα σε μένα για να μην τα λησμονήσω και τα αφήνω να περιφέρονται για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται.

    Την πρώτη ανάρτηση μου έκανα μια νυχτιά που ένιωσα την παρόρμηση να δημιουργήσω την Αστραπή.
Το ταξίδι στον λόγο μοναχικό στην αρχή με προσδοκία την συνάντηση πιθανών συνοδοιπόρων...

Περί μαγειρικής ή αυτοσχεδιασμός στην κουζίνα...

    Καθότι μαγειράκος στο χόμπι και το επάγγελμα σαν να ζύγωσε κι η ώρα να πω κάτι και γιαυτό.

   Μεγάλη καψούρα το μαγείρεμα κι η κουζίνα από πιτσιρίκος τότε που πρόσεχα τα 4 μικρά αδέρφια μου, όταν η μάνα έλειπε στο χωράφι, κι αυτά τα θηριάκια όλο και κάτι σκαρφίζονταν για να με τρέχουν. Κι είχαν τα άτιμα και μια λίμα άλλο πράγμα κάθε δυο και τρεις όλο να μασουλάνε θέλανε.

  Έτσι κι εγώ βρήκα τον τρόπο να τα έχω ήρεμα και χορτάτα παίζοντας το παιχνίδι της κουζίνας. Κατ αρχάς τα κορίτσια σαν πιο μικρά, κάναν τους πελάτες, οι άλλοι δυο αφού θελαν να κάνουν τους μεγάλους άντρες, τους έχωσα κι εγώ βοηθούς μαγείρου κι ήρθαν στα ίσα τους. Απλά πράγματα. Όλα αυτά τα θυμάμαι και γελάω με πολύ νοσταλγία κάθε φορά που ξεκινάω να μαγειρέψω εκείνο το ριζότο που πρώτα έφτιαξα, τότε μαζί τους. Για πάμε να το κάνουμε πάλι όπως παλιά πριν κάμποσες δεκαετίες.

R.I.P. Scott Columpus

Τελευταία όσο πάει και μεγαλώνει η μπάντα του ουρανού... Τον εν λόγω κύριο τον άκουσα να χτυπά  αλύπητα την δίκαση ντράμς του στα μέσα της δεκαετίας 80 όπου και είχα τα πρώτα ακούσματα απ την Heavy metal μουσική, κάτι που με ακολουθεί ακόμα. Η θεματολογία της μπάντας είχε να κάνει με το ιδεώδες του πολεμιστή, ήρωα που μάχεται για τις αρχές της άξιες και τα ιδανικά του. Πως να μην την αγκαλιάσει ένας έφηβος που μόλις ξεκινά το μονοπάτι για να γίνει άντρας. Πνεύμα αδερφοσύνης μεταξύ των συντρόφων, φιλίες που όλοι μας πιστεύαμε πως θα κρατάν για πάντα (τυχεροί όσοι τα κατάφεραν)
πάντα υπό τους ήχους της επικής μουσικής απ την παρέα των Joey De Maio, Eric Adams&Scott Columbus.

Aπίστευτο γράμμα παντρεμένης σε περιοδικό υπολογιστών.doc

   Περιπλανώμενος στα κύματα των ιστολογίων βρήκα μια μποτίλια με το κάτωθι κείμενο,

το οποίο έκρινα πως αξίζει να το προωθήσω διαβάστε το και τα σχόλια δικά σας....


Πέρσι, έκανα αναβάθμιση από το Αρραβωνιαστικός 5.0 στο Σύζυγος 1.0 και παρατήρησα πως… το καινούριο πρόγραμμα άρχισε να κάνει αναπάντεχες αλλαγές στα λογιστικά φύλλα, περιορισμένη πρόσβαση στις εφαρμογές λουλουδιών και χρυσαφικών που παλιότερα, στην έκδοση Αρραβωνιαστικός 5.0, δούλευαν απρόσκοπτα.Επίσης, το Σύζυγος 1.0 απεγκατέστησε πολλά άλλα πολύτιμα προγράμματα όπως το Ρομαντικός Περίπατος 9.9 και εγκατέστησε ανεπιθύμητα Popups, όπως τα Champions League 5.0 και Κυριακή στα Γήπεδα 8.0.
Το Διάλογος 1.3 δεν τρέχει πια ενώ το Καθαριότητα 2.6 προκαλεί κολλήματα και κατάρρευση του συστήματος.
Προσπάθησα να τρέξω το Μουρμούρα 5.3 GOLD edition… αλλά εις μάτην.
Μια απελπισμένη γυναίκα

Φύλακας άγγελος

    Φύλακας άγγελος, είναι αυτός που θέλεις να πιστεύεις, ότι σε φυλάει.....

Φύλακας άγγελος είναι ο άνθρωπος εκείνος που του το επιτρέπεις να σε φυλάει....

Όταν αγαπάς κάποιον αληθινά, αυτόματα γίνεται ένας φύλακας άγγελός σου, διότι συνεχώς είναι στο μυαλό σου και φυσικά, εσύ στο δικό του μυαλό....

Ο άνθρωπος που θα σ' αγαπήσει πραγματικά, θα είναι συνεχώς μέσα σου το νοιώθεις, το καταλαβαίνεις...

Πονάς όταν πονά και πονά όταν πονάς...

Η επικοινωνία μεταξύ ενός ζευγαριού που αγαπιέστε είναι τόσο έντονη, που κάποια στιγμή και ανά πάσα στιγμή, ο ένας αισθάνεται και νοιώθει τον άλλον τόσο κοντά του και μέσα του, ακόμα και όταν τους χωρίζει μεγάλη απόσταση....

Παγκόσμια; ημέρα Ενημέρωσης περί Αυτισμού

    Όπως έχω ξαναγράψει η σύγχρονη κοινωνία μέσα σε ένα γενικό παραλήρημα του φαίνεσθαι και της όποιας προσπάθειας για εξιλέωση, καθιερώνει κι από μια ημέρα παγκοσμίως αφιερωμένη σε κάτι.
Κάπως έτσι θέλοντας να ξορκίσουν και τον Αυτισμό, αποφάσισαν σαν σήμερα 2 του Απρίλη να ορίσουν την Παγκόσμια ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτισμό. Κι όποιος έχει ενημερωθεί ας έρθει να μου κάνει κι εμένα του "αδαή" κάνα φροντιστήριο μπας και μάθω καμιά φορά τι σημαίνει Αυτισμός.

    Αυτισμός.... αρχίζει απ το σημείο μηδέν, την γέννηση και φτάνει μέχρι το άπειρο. Ουδείς έχει βρει ακόμα αιτίες που κάποιος γεννιέται με Αυτισμό, γιατί Αυτιστικός γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Και εντάξει το αποδέχεσαι "κάποια" στιγμή πως το παιδί σου είναι Αυτιστικό, το πως το αντιμετωπίζεις όμως στην καθημερινή δραστηριότητά του ποιος ξέρει στα αλήθεια να μας πει;

έρωτας ζωής

Έδωσες νερό του έρωτα
να ξεδιψάσω.
Κι εγώ το ήπια μονορούφι.

Ξαπόστασα στην αγκαλιά σου
σαν μωρό που αποκοιμιέται
στης μάνας του το στήθος.

Ήπια γλυκό φιλί
σαν κόκκινο κρασί.
Μέθυσα απ' του έρωτα
τα όμορφα τερτίπια.

Έδωσες ελπίδα στην ψυχή
φύσημα αέρα στο κορμί.
Με μέθυσες με τ' έρωτα
τα όμορφα παιχνίδια.

Το γέλιο σου ανέμισμα
στης πλώρης το πανί.
Τα μάτια σου αθάνατη πηγή
τα χείλη σου έρωτας ζωής.

εσύ δεν είσαι εδώ

Αχ καρδούλα μου
τώρα που πονώ
που να σαι τώρα.
Ήρθε η άνοιξη
μα έχω χειμώνα
μέσα στην ψυχή.

Τα λουλούδια άνθισαν
κέρασαν γλυκιά μυρωδιά.
Τα πουλιά κάναν φωλιές
έρωτα μοιράζουν.

Αχ καρδούλα μου
ήρθε η άνοιξη
μα έχω χειμώνα
μέσα στην ψυχή.

Οι αμυγδαλιές ανθίσανε
φέραν χρώμα στην ζωή
κι εσύ δεν είσαι εδώ.

Ήρθε η άνοιξη
μα έχω χειμώνα
μέσα στην ψυχή.

Kαλόν Μήνα

     Άλλος ένας μήνας ολοκλήρωσε τον κύκλο ζωής του κι ένας νέος εισέβαλε στην σκηνή,
απαιτώντας να τον κουβαλήσουμε στην καμπούρα μας θέλοντας και μη. Μαζί του θα δούμε και θα μοιραστούμε στιγμές που δεν θα τολμούσαμε να πούμε μήτε του παπά της ενορίας.
    Χαρές, λύπες, δάκρυα και γέλια ανάκατα με θυμό, μπινελίκια κι ότι άλλο ακατονόμαστο τραβά η όρεξή σας, θα καταγράφει το organizer του εν λόγω κυρίου κατά την διάρκεια της σύντομης ζωής του, μόνο τριάκοντα μερόνυχτα, ήτοι 720 ωρίτσες. Κι όλα αυτά για να χουμε να σκεφτόμαστε κάποιες μετέπειτα κρύες ή ζεστές νυχτιές. Κείνες τις νυχτιές που μας πιάνει το νοσταλγικό μας κι αναπολούμε ότι περάσαμε, και φτύνουμε την φάτσα μας είτε από καμάρι είτε από σιχτίρισμα για τις μ@λ@κιες μας. Απ όλα θα χει το πανέρι απλώνεις χέρι και αρπάς.
   
    Ας ζήσουμε λοιπόν όλα τα συναισθήματα με αυθορμητισμό για να χουμε να θυμόμαστε.
            Καλόν μήνα. Κι αν είμαστε ο εαυτός μας που ξέρετε όλα μπορούν να συμβούν!
    (Όπως λέει και μια φωνή, αν είσαστε καλά παιδάκια μπορεί να δείτε και τα στρουμφάκια)