...Σκέψεις και συναισθήματα, κέρασμα στον ταξιδιώτη...

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Jason Mraz - Bella Luna


"Bella Luna"

Mystery the moon
A hole in the sky
A supernatural nightlight
So full but often right
A pair of eyes, a closin' one,
A chosen child of golden sun
A marble dog that chases cars
To farthest reaches of the beach and far beyond into the swimming sea of stars

A cosmic fish they love to kiss
They're giving birth to constellation
No riffs and oh, no reservation.
If they should fall you get a wish or dedication
May I suggest you get the best
For nothing less than you and I
Let's take a chance as this romance is rising over before we lose the lighting
Oh bella bella please
Bella you beautiful luna
Oh bella do what you do
Do do do do do

You are an illuminating anchor
Of leagues to infinite number
Crashing waves and breaking thunder
Tiding the ebb and flows of hunger
You're dancing naked there for me
You expose all memory
You make the most of boundary
You're the ghost of royalty imposing love
You are the queen and king combining everything
Intertwining like a ring around the finger of a girl
I'm just a singer, you're the world
All I can bring ya
Is the language of a lover
Bella luna, my beautiful, beautiful moon
How you swoon me like no other

May I suggest you get the best
Of your wish may I insist
That no contest for little you or smaller I
A larger chance happened, all them they lie
On the rise, on the brink of our lives
Bella please
Bella you beautiful luna
Oh bella do what you do
Bella luna, my beautiful, beautiful moon
How you swoon me like no other, oh oh oh

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Ταινια ζωης....Ατιτλη (απο Alma Libre)





Περιορισμένη Συνοχή.




Πολύ αργότερα, η ίδια εικόνα, που σε στοιχειώνει καιρούς τώρα

στους παγωμένους δρόμους των αποθυμένων στόχων σου,

Σε ξεσκίζει

...δεινός παγοθραύστης...

πάνω στην προδωμένη από Σένα φθηνή σάρκα.




Να κρατιέσαι σε κάτι τραγούδια λαϊκά

μ'όλο το πάθος της φωνής σου

για να αντέξεις...

το ξεβαμμένο κόκκινο της Νύχτας

που βυθίζεσαι... άσκοπα... μες σε λυγμούς τάχα ερωτικούς.







Και τα γύρω να προσπερνούν

τα δηλωμένα έχοντα του "εδώ" σου

- που θεωρείς, τυφλέ, δεδομένα -




(Ηχώ σαρκαστικού δακρύγελου...)




Κάποια ξημερώματα, κοιτώντας τους μεθυσμένους πόθους σου

στο γκαράζ της Ψυχής, πίσω από την κάθε σου ανάσα,

να θρυμματίζεσαι ... σαν κρύσταλλο.

Έτσι κυλούν τα δάκρυα, ψυχή μου!




Στο τέλος, σε γυρεύεις στα υπόγεια των μικρών στιγμών σου.

Εκεί που οι θλιμμένοι ονειροπόλοι

περιμένουν το νεκροτόμο της Πραγματικότητας

για να μαθευτεί η Αλήθεια.




Και πάντα μόνος επιστρέφοντας

με συντροφιά την αναβίωση σκηνών,

ασάλευτων και στατικών,

δίχως την οξύτητα συναισθηματισμών.




Μόνο η πτύχωση της Πίκρας, που έχει ήδη καθιζάνει,

αφήνοντας την αίσθηση μιας γαληνεμένης βαρύτητας,

που σε γεμίζει...ενώ ταυτόχρονα... αδειάζεις.

Θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων.




Όλη σου η ζωή ένας διαρκής συμβιβασμός:

Ασυμβατότητας και Ερωτηματικών.




Τώρα έχεις ταυτιστεί με το συσσωρευμένο βάρος

που νομίζεις ότι κουβαλάς στους ώμους.

Αυτό που σου δίνει την ικανότητα

...κάποιας Απόστασης.




Μην το κουράζεις, χαζέ!




Γύρε αναπαυτικά πίσω...

στην πολυθρόνα της ασπρόμαυρης σου Καθημερινότητας.

Το Σενάριο έχει ήδη γραφτεί...

...χωρίς εναλλακτική σκηνή τέλους!




(01/07/09)

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

" H ιστορία του μολυβιού" - "The story of the pencil" by Paulo Coelho

Ένα αγόρι βλέποντας τη γιαγιά του να γράφει ένα γράμμα, απορημένος τη ρώτησε:

" Γιαγιά τι γράφεις; Γράφεις ιστορία για τη ζωή μας; Μήπως γράφεις για εμένα;"

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει και κοιτάζοντας τον εγγονό της, του είπε:

" Από μία άποψη ναι, γράφω για εσένα, αλλά πιο σημαντικό από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Ελπίζω να γίνεις σαν αυτό το μολύβι όταν θα μεγαλώσεις".

Tο παιδί απορημένο κοίταξε το μολύβι, αλλά δεν βρήκε κάτι ξεχωριστό σε αυτό. "Μα, είναι απλά ένα μολύβι", της απάντησε, "..σαν όλα τα μολύβια που υπάρχουν !"

"Αυτό εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα πράγματα , του απάντησε εκείνη χαμογελώντας και συνέχισε "Αυτό το μολύβι έχει πέντε αξίες, τις οποίες αν καταφέρεις να κρατήσεις θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο".

Το παιδί την κοίταξε τώρα με μεγαλύτερη απορία. "Δηλαδή"; την ρώτησε με μεγάλη περιέργεια. «Θα σου εξηγήσω τι εννοώ», του απάντησε εκείνη χαμογελώντας.

Captain Constantin Alexander (Πειρατικες ελεγειες)

Αυτη την στιγμη το χαμογελο του δεν ειχε καμια δοση ειρωνιας, ενω η φωνη του χρωματιστηκε με
τρυφεροτητα καθως την κοιταζε στα υπεροχα ματια της.
''Η παρουσια σου μου δινει χαρα''.
Η γυναικα τιναξε το κεφαλι προς την αντιθετη κατευθηνση απ το βλεμμα του, μα δεν προλαβε, καθως το χερι του βρεθηκε ηδη στο μαγουλο της χαιδευοντας το.
Ενω εσκυβε το κεφαλι του προς το προσωπο της ειδε τα χειλη του ζεστα και κοκκινα ενω το χαδι τους πανω στα δικα της προκαλεσε ριγη και ενα γλυκο μουδιασμα στο μυαλο.
Ειχε μια γευση αλμυρας και τριανταφυλλου μαλλον απο τις ατελειωτες ωρες στην γεφυρα ενω κρεμοταν στα χειλη του η πιπα απο αγρια τριανταφυλλια.Προσπαθησε να σφιξει τα χειλη της μα το κορμι της την προδωσε καθως ανοιξαν για να δεχθουν το αγγιγμα της γλωσσας του. Τα δαχτυλα που χαιδευαν
το μαγουλο κινηθηκαν ελαφρα στρωνοντας τα μαλλια της και επαιξαν βασανιστικα με τον λωβο του αυτιου της στελνοντας κυματα φωτιας σε ολο της το ειναι κι εκαναν τα ποδια της να τρεμουν.
Τη στιγμη που αρχισε να γυμνωνει το μπουστο της, το μονο που μπορεσε να κανει ηταν να στηριχθει πανω στο μυωδες στερνο του μιας κι ενιωθε να βουλιαζει στο πατωμα. Τοτε ακριβως τα χειλη του πλοιαρχου απομακρυνθηκαν απ τα δικα της αφηνοντας τα παγωνια του αποχωρισμου και την εκαναν να ανοιξει τα σφαλιστα της ματια. Ανημπορη να πιστεψει οτι γινοταν κοιταζε το κεφαλι του να κατεβαινει στο στηθος της ενω τη ματια της εμεινε καρφωμενη στα πυκνα κατσαρα μαλλια του.
Μια τελευταια φωνουλα αμυνας την παρακινουσε να σταματησει αμεσως τον αντρα που συντομα θα τρυγουσε τους καρπους του κορμιου της, οσο κι αν η ιδια ακομη δυσκολευοταν να το πιστεψει.
Οταν προσπαθησε να φωναξει ο λαιμος της στεγνωσε κι ενω θελησε να σπρωξει το κεφαλι του πλοιαρχου μακρια, το μονο που εγινε ηταν να χαιδεψει τα μαλλια του και να το τραβηξει πανω της ενω εκανε τοξο την ραχη της ωστε να χειλη του να ενωθουν πιο γρηγορα με το στηθος της.
Τιποτε ομως δεν την ειχε προετοιμασει γιαυτο που θα ενιωθε, τα χειλη του ρουφουσαν την ιδια της την ζωη καθως οι θηλες της παγιδευτηκαν μεσα στα δοντια του. Προσπαθησε απεγνωσμενα να πνιξει την κραυγη που ανεβαινε στον λαιμο της, μα το μονο που συνεβη ηταν να ουρλιαξει με παθος και τα ποδια της να λυγισουν κι ενω δοκιμασε να κρατηθει πιο σφιχτα απο το κεφαλι του επεσαν και οι πισω πανω στην μικρη κουκετα με τον πλοιαρχο να γονατιζει διπλα της εχοντας ακομη το καυτο της στηθος στα χειλη του σαν τον πανθηρα που κρατα σφιχτα στα σαγονια του το θηραμα του.
Κυρτωσε παλι το σωμα της παραδωμενη στα φιλια που εξερευνουσαν το κορμι της, θελοντας να τον διευκολυνει να της φγαλει το υπολοιπο φορεμα. Οταν την αφησε για να κλειδωσει την πορτα η κοπελα βογγηξε απο το αισθημα εγκαταλειψης ενω τον παρακολουθουσε να πεταει τα ρουχα του παρουσιαζοντας μπροστα της εναν μεγαλοπρεπο Ελληνα θεο συλλογιζομενη πως ποτε τα ματια της δεν ειχαν αντικρυσει κατι τοσο ομορφο προκαλωντας της κυματα ευφοριας.
''Ομορφος σαν την αμαρτια'' της ψιθυρισε η φωνη της συνειδησης μα ηταν τοσο αδυναμη και μικρη που ουτε καν την ακουσε για να την αγνοησει, ηταν πια αργα για αναστολες και αμυνες πλεον μιας και ο πλοιαρχος ηδη σκαρφαλωσε στο γυμνο κορμι της κανοντας τα ματια της να γεμισουν δακρυα χαρας και προσμονης, το κεφαλι της να τιναχθει σαν να χτυπηθηκε απο κεραυνο και την ανασα της να κοπει ενω σταματησε ο χρονος και η ιδια η καρδια της......

"Συμπαθής σκέψη"

Η συμπαθής σκέψη είναι πολύ σημαντική. 
Ο φόβος, ο θυμός, η ζήλια βασίζονται σε μία εγωκεντρική, στάση. 
Αναπτύσσοντας ένα αίσθημα ενδιαφέροντος για την ευημερία των άλλων, η καρδιά σας ανοίγει αυτόματα και αυτό προσφέρει διαφάνεια, ευθύτητα και ειλικρίνεια, η οποία οδηγεί στη φιλία !
 Είμαστε κοινωνικά ζώα, και η επιβίωση ενός ατόμου εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την υπόλοιπη κοινότητα....
Δαλάι  Λάμα 

Σάν ένα αστέρι κράτα με

Σαν ενα αστερι κρατα με  (της Σούλας Στρατιώτη)

Κράτα με σφιχτά στην αγκαλιά σου
σαν αστέρι που φοβάσαι μη χαθεί,
μη παραπέσει κ' δεν προλάβεις να κάνεις την ευχή
πάρε με στα δυο σου χέρια
αυτά που λάτρεψα και φίλησα μια νύχτα βροχερή,
τότε που έλεγες κρυώνω κι εγώ ευλαβικά
έσκυψα, τα ζέστανα με την πνοή μου.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Semisonic - Secret Smile


Secret smile lyrics


Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So use it and prove it
Remove this whirling sadness
I'm losing, I'm bluesing
But you can save me from madness

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So save me, I'm waiting
I'm needing, hear me pleading
And soothe me, improve me
I'm grieving, I'm barely believing now, now

When you are flying around and around the world
And I'm lying alonely
I know there's something sacred and free reserved
And received by me only

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me

So use it and prove it
Remove this whirling sadness
I'm losing, I'm bluesing
But you can save me from madness
Now, now

When you are flying around and around the world
And I'm lying alonely
I know there's something sacred and free reserved
And received by me only

Nobody knows it but you've got a secret smile
And you use it only for me
Nobody knows it but you've got a secret smile

Nobody knows it
Nobody knows it
Nobody knows it
but you've got a secret...

Πειρατικες ελεγειες (Captain Constantin Alexander )

…Μαζεύοντας τις όποιες δυνάμεις του 'χαν απομείνει ο καπετάνιος κοίταξε την πέτρα, που στόλιζε το κάρφωμα του σπαθιού του χαϊδεύοντας την τρυφερά με τα ακροδάχτυλα του, κι αναπόλησε τις μέρες του παρελθόντος, που τούτο το πετράδι, στόλιζε τον αλαβάστρινο λαιμό της μητέρας του όπως την θυμόταν σαν παιδί ακόμα.... Να πλέκει τα μακρυά ξανθά μαλλιά της σε πλεξούδες, μπρος στο περβάζι της κάμαρας  κοιτώντας προς το νοτιά, πέρα απ τον ορίζοντα της θαλασσής προσμένοντας τον κύρη της να γυρίσει, και τραγουδούσε κείνο το στιχάκι με την βελούδινη φωνή της που πάντα τον νανούριζε…'’κίνησε ο κύρης μας για το ταξίδι του πέρα απ τους άσπρους κάμπους …πέρα από την φαμιλιά του θεριά να κυνηγήσει…ήπιε της έξαψης κρασί κι ακόμα να γυρίσει…’' Θυμήθηκε τα δακρυσμένα μάτια της κείνη την ώρα που ήρθε το μαντάτο για τον χαμό του πατέρα με τη γαλέρα φορτωμένη ολάκερο το βιος τους. Σπάραζε η αρχόντισα μερόνυχτα ολάκερα για τον άδικο σκοτωμό του άντρα από τους βάρβαρους κουρσάρους…

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Η Ψυχολογία της Αγάπης (Dr Γρηγορης Βασιλειαδης)

Όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί θεωρώντας την αγάπη ως την πεμπτουσία της ζωής και το «κλειδί της επιτυχίας» στις σχέσεις μας. Πιστεύουμε ότι είναι η πηγή της ευτυχίας και αναλώνουμε την ζωή μας στην δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καταστήσουν δυνατή την μόνιμη εδραίωσή της στη ζωή και στις σχέσεις μας...

Επιθυμούμε μια άνευ όρων αγάπη, δηλαδή την αγάπη που οι άλλοι μας προσφέρουν γι’ αυτό που είμαστε, κι όχι γι’ αυτό που κάνουμε, ή δεν κάνουμε. Οι περισσότεροι από μας, στην προσπάθειά μας να εξιδανικεύσουμε τους γονείς μας και τους σημαντικούς μας ανθρώπους της παιδικής μας ηλικίας, εντάσσουμε την φροντίδα που πήραμε από εκείνους σ’ αυτήν την άνευ όρων αγάπη που τόσο πολύ ανάγκη την είχαμε και την έχουμε. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ζήσει έστω και λίγα λεπτά αυθεντικής αγάπης σε όλη τους τη ζωή! Οι περισσότεροι, με θλίψη και απογοήτευση συνηδητοποιούμε, σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο της ενηλικίωσής μας, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της αγάπης που βιώσαμε μέσα στις σημαντικές μας σχέσεις κάθε άλλο παρά χωρίς όρους ήταν. Ότι οι γονείς, οι σύντροφοι, οι φίλοι μας μας αγαπούσαν –και μας αγαπάνε- επειδή μας θεωρούνε συνέχειά τους στο μέλλον, έξυπνους, όμορφους, αποτελεσματικούς, δοτικούς, σώφρονες, τρυφερούς, επειδή δεν λέμε εύκολα «όχι» στις ανάγκες των άλλων, επειδή έχουμε καλό χιούμορ, κλπ...
Αν βέβαια στραφούμε για λίγο με ειλικρινή διάθεση στον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι όροι που και μεις οι ίδιοι θέτουμε σε εκείνους που αγαπάμε είναι αδυσώπητα άκαμπτοι και αυστηροί! Είμασταν πολύ μικρά παιδιά όταν εμποτιστήκαμε σ’αυτήν την γεμάτους όρους αγάπη, και δυσκολευόμαστε πολύ να την ξε-μάθουμε τώρα που γίναμε μεγάλοι.

ΑΣΚΗΤΙΚΗ - ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

1) Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου. Ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: «Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!»

2) Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλεφτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

3) Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραμμή που ανηφορίζει-τρεμάμενο, αιματερό φωσφόρισμα, που σούρνεται σαν έντομο ερωτευμένο μέσα από τους βροχάρικους γύρους του μυαλού μου.

4) Εγώ, ράτσα, άνρθωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θ ε ό ς, φαντάσματα από χώμα και μιαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεμογκάστροτες ψυχές που θαρούν πως γενούνε.

5) Απο πού ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχε τούτη η ζωή; Φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.

6) Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν’ απαντήσει. Θάρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να καθαρίσει τη γης. Θάρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αφτή είναι η Δεφτέρα Παρουσία.

«Δεν σωπαίνουμε» για την ενδοοικογενειακή βία

ΣΠΑΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ!!!

Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.
Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθ...εί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:

"Mathe Click": το πρώτο live τηλεπαιχνίδι στο Facebook

Ναι, καλά άκουσες, και μη μου πεις τώρα ότι δεν το περίμενες. Τα παιχνίδια στο Facebook έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να γίνονται όλο και πιο "ζωντανά", και η ώρα να ψηφιοποιηθούν τα τηλεπαιχνίδια γνώσεων είχε έρθει.
Το Mathe Click, λοιπόν, θα παίζεται στις οθόνες του υπολογιστή σου κάθε Τετάρτη, ξεκινώντας από την Τετάρτη 1/12/2010 και θα το προσφέρει ο ΟΠΑΠ. Παρουσιαστής του θα είναι ο Γιώργος Μητσικώστας.

Λογότυπο Αστραπής

zwani.com myspace graphic comments
Πατώντας

Εδώ

Θα λάβετε το λογότυπό μου
στο BLOG σας
Αστραπή