...Σκέψεις και συναισθήματα, κέρασμα στον ταξιδιώτη...

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Captain Constantin Alexander (Πειρατικες ελεγειες)

Αυτη την στιγμη το χαμογελο του δεν ειχε καμια δοση ειρωνιας, ενω η φωνη του χρωματιστηκε με
τρυφεροτητα καθως την κοιταζε στα υπεροχα ματια της.
''Η παρουσια σου μου δινει χαρα''.
Η γυναικα τιναξε το κεφαλι προς την αντιθετη κατευθηνση απ το βλεμμα του, μα δεν προλαβε, καθως το χερι του βρεθηκε ηδη στο μαγουλο της χαιδευοντας το.
Ενω εσκυβε το κεφαλι του προς το προσωπο της ειδε τα χειλη του ζεστα και κοκκινα ενω το χαδι τους πανω στα δικα της προκαλεσε ριγη και ενα γλυκο μουδιασμα στο μυαλο.
Ειχε μια γευση αλμυρας και τριανταφυλλου μαλλον απο τις ατελειωτες ωρες στην γεφυρα ενω κρεμοταν στα χειλη του η πιπα απο αγρια τριανταφυλλια.Προσπαθησε να σφιξει τα χειλη της μα το κορμι της την προδωσε καθως ανοιξαν για να δεχθουν το αγγιγμα της γλωσσας του. Τα δαχτυλα που χαιδευαν
το μαγουλο κινηθηκαν ελαφρα στρωνοντας τα μαλλια της και επαιξαν βασανιστικα με τον λωβο του αυτιου της στελνοντας κυματα φωτιας σε ολο της το ειναι κι εκαναν τα ποδια της να τρεμουν.
Τη στιγμη που αρχισε να γυμνωνει το μπουστο της, το μονο που μπορεσε να κανει ηταν να στηριχθει πανω στο μυωδες στερνο του μιας κι ενιωθε να βουλιαζει στο πατωμα. Τοτε ακριβως τα χειλη του πλοιαρχου απομακρυνθηκαν απ τα δικα της αφηνοντας τα παγωνια του αποχωρισμου και την εκαναν να ανοιξει τα σφαλιστα της ματια. Ανημπορη να πιστεψει οτι γινοταν κοιταζε το κεφαλι του να κατεβαινει στο στηθος της ενω τη ματια της εμεινε καρφωμενη στα πυκνα κατσαρα μαλλια του.
Μια τελευταια φωνουλα αμυνας την παρακινουσε να σταματησει αμεσως τον αντρα που συντομα θα τρυγουσε τους καρπους του κορμιου της, οσο κι αν η ιδια ακομη δυσκολευοταν να το πιστεψει.
Οταν προσπαθησε να φωναξει ο λαιμος της στεγνωσε κι ενω θελησε να σπρωξει το κεφαλι του πλοιαρχου μακρια, το μονο που εγινε ηταν να χαιδεψει τα μαλλια του και να το τραβηξει πανω της ενω εκανε τοξο την ραχη της ωστε να χειλη του να ενωθουν πιο γρηγορα με το στηθος της.
Τιποτε ομως δεν την ειχε προετοιμασει γιαυτο που θα ενιωθε, τα χειλη του ρουφουσαν την ιδια της την ζωη καθως οι θηλες της παγιδευτηκαν μεσα στα δοντια του. Προσπαθησε απεγνωσμενα να πνιξει την κραυγη που ανεβαινε στον λαιμο της, μα το μονο που συνεβη ηταν να ουρλιαξει με παθος και τα ποδια της να λυγισουν κι ενω δοκιμασε να κρατηθει πιο σφιχτα απο το κεφαλι του επεσαν και οι πισω πανω στην μικρη κουκετα με τον πλοιαρχο να γονατιζει διπλα της εχοντας ακομη το καυτο της στηθος στα χειλη του σαν τον πανθηρα που κρατα σφιχτα στα σαγονια του το θηραμα του.
Κυρτωσε παλι το σωμα της παραδωμενη στα φιλια που εξερευνουσαν το κορμι της, θελοντας να τον διευκολυνει να της φγαλει το υπολοιπο φορεμα. Οταν την αφησε για να κλειδωσει την πορτα η κοπελα βογγηξε απο το αισθημα εγκαταλειψης ενω τον παρακολουθουσε να πεταει τα ρουχα του παρουσιαζοντας μπροστα της εναν μεγαλοπρεπο Ελληνα θεο συλλογιζομενη πως ποτε τα ματια της δεν ειχαν αντικρυσει κατι τοσο ομορφο προκαλωντας της κυματα ευφοριας.
''Ομορφος σαν την αμαρτια'' της ψιθυρισε η φωνη της συνειδησης μα ηταν τοσο αδυναμη και μικρη που ουτε καν την ακουσε για να την αγνοησει, ηταν πια αργα για αναστολες και αμυνες πλεον μιας και ο πλοιαρχος ηδη σκαρφαλωσε στο γυμνο κορμι της κανοντας τα ματια της να γεμισουν δακρυα χαρας και προσμονης, το κεφαλι της να τιναχθει σαν να χτυπηθηκε απο κεραυνο και την ανασα της να κοπει ενω σταματησε ο χρονος και η ιδια η καρδια της......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λογότυπο Αστραπής

zwani.com myspace graphic comments
Πατώντας

Εδώ

Θα λάβετε το λογότυπό μου
στο BLOG σας
Αστραπή