Ένα Ινδιάνικο παραμύθι για τον Άνεμο

                                Ο Άνεμος - Iνδιάνικο Παραμύθι

Πριν πάρα πολλά χρόνια, δε θυμάμαι πόσα ακριβώς, σε μια χώρα μακρινή ζούσε μια φυλή ινδιάνων. Ο ινδιάνος αρχηγός της φυλής είχε μια πανέμορφη και νέα κόρη που όλοι θαύμαζαν αλλά κανένας δεν είχε αγγίξει ακόμα.

Μια μέρα όπως καθόταν έξω από τη σκηνή του ο μεγάλος αρχηγός, τον επισκέφτηκε ο Άνεμος και του είπε: "Μεγάλε αρχηγέ, αγαπάω την κόρη σου και με αγαπά και εκείνη. Θα μου τη δώσεις να γίνει γυναίκα μου?" 

"Όχι" του απάντησε απότομα ο αρχηγός χωρίς να δεχτεί δεύτερη κουβέντα.

Την επόμενη μέρα η αγνή κοπέλα προσπάθησε να μιλήσει στον πατέρα της, "Πατέρα, αγαπάω τον Άνεμο. Θα μου επιτρέψεις να πάω μαζί του στο κατάλυμα του και να γίνω γυναίκα του?"

"Όχι", της απάντησε αυστηρά ο αρχηγός. "Δε σου το επιτρέπω. Όταν ο Άνεμος ήταν παιδί, συνήθιζε να έρχεται στο αντίσκηνο μου μέσα από μικρές χαραμάδες και έσβηνε πάντοτε τη φωτιά που προσπαθούσα με τόσο κόπο να ανάψω. Δε γνωρίζει ούτε να πολεμάει, ούτε να κυνηγάει και δε σου επιτρέπω να γίνεις γυναίκα του."

Λόγια βαθιά...

Παιδί,
το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -
κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά,
δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.

Μια μπάντα...μια ιστορία...

Χαιρετώ σας....την αδυναμία μου για την Rock/Blues & Heavy Metal μουσική την ξέρετε.

Τι θα λέγατε να ακούσουμε και μια μπάντα απ την Σουηδία, τους Grand Magus που παίζει, καταπληκτικά πράγματα...

Οι Grand Magus δημιουργήθηκαν στη Σουηδία σαν αρχική ιδέα γύρω στα τέλη του '96 με το τελικό φορμάρισμα σε μπάντα στις αρχές του 2000 υπό την καθοδήγηση του κιθαρίστα και τραγουδιστή, Janne JB Christoffersson, παρέα με τον Fox Skinner, στα δεύτερα φωνητικά και το μπάσο, και τον Ludwig Witt στα ντράμς.

Η πρώτη τους κυκλοφορία, ήταν ένα split με τους Spiritual Beggars στο album των οποίων ο JB ερμήνευσε μοναδικά το "On Fire". To πρώτο album των Grand Magus κυκλοφόρησε το 2001 με τίτλο το όνομά τους, και σε 2 χρονάκια ύστερα, ακολούθησε το "Monument", που έκανε πολλούς να ακούσουν μετά προσοχής τούτη εδώ την μπάντα...!

Η Rock δηλητηριάζει τα παιδιά...

                           "Η Ροκ δηλητηριάζει τα παιδιά μας" - ΟΥΥΥ 666!

Κυριακή σήμερα, και μιας και τα νέα είναι χαλαρά, είπαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα άρθρο που βρήκαμε, για να διαβάσετε και να "προβληματιστείτε" σχετικά με τη Rock μουσική... (Ήμαρτον...)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (και καλό γέλιο!)



"Ο πόνος μου είναι βαθύς, κόμπος στο λαιμό μου. Οι προσευχές μου ασταμάτητες, για τα αδικοχαμένα παιδιά μας. Τα παιδιά μας, που αντί να ακούν σωστή μουσική, ακούν τα διαόλια του ροκ και του χέβι μέταλ.

Είναι μεγάλο το δράμα αδελφοί μου. Αι ψυχαί των παιδιών μας δηλητηριάζονται ασυστόλως από όλα τα δυνατά μέσα, αλλά κυρίως από τα αδύνατα. Ίσως το κυριότερο μέσον χειραφέτησης των αγνών παρθένων τέκνων μας είναι η μουσική. Η μουσική, που από αρχαιοτάτων χρόνων, ήτο μια ευλογίαν εις την ψυχήν, μια προσευχήν εις τον δημιουργόν, ένα μέσο εξημέρωσης της εσωτερικής μας βαρβαρότητος, καταπράυνσης των παθών μας, ένας οδηγός στη γαλήνη.

Ο στρατιώτης...

...."Θα προσέχεις"; τον ρώτησε με την φωνή της να σπάει απ' την αγωνία. "Πες μου, θα προσέχεις; θα γυρίσεις και πάλι κοντά μου γερός"; του είπε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της απ την στολή του, που τώρα βρίσκονταν στα χέρια της, καθώς έραβε τα χρυσά διακριτικά του λοχαγού στο πέτο.
Τα δάκτυλά της, είχαν κατατρυπηθεί, μιας και τα χέρια της έτρεμαν...σημάδι του φόβου της για την απόφαση του άντρα της να επιστέψει στο στράτευμα τώρα που όπως έλεγε η πατρίδα τον χρειαζόταν.

Ναι, τα όνειρά της για μια ήρεμη οικογενειακή ζωή διαλύθηκαν απ την στιγμή, που ο Μάρκους δήλωσε εθελοντής στο εκστρατευτικό σώμα που οργάνωνε ο στρατηγός Μακ Άφφυ με αποστολή τις αποικίες του Νέου Κόσμου....
Μήνες τώρα ακούγονταν φήμες, για τους πειρατές που περιφρονούσαν το στέμμα και σήκωναν σε εξέγερση τους άποικους, και τους βρωμερούς ιθαγενείς. Μα τι ήθελαν; να γίνουν κυβερνήτες και βασιλιάδες, αυτοί οι κουρελήδες, άπλυτοι βάρβαροι; Ανήκουστα πράγματα συμβαίνουν στον καιρό μας, σκέφτηκε και ξαναρώτησε τον άντρα της εφόσον ακόμα δεν είχε πάρει απάντηση.
"Αγάπη μου, ξέρω πως η παλιά σου ζωή σαν στρατιώτης πάντα θα σε παρακινεί να κάνεις σκέψεις και παλικαριές, μα θα μου υποσχεθείς πως δεν θα κάνεις κάτι παράτολμο που θα με αφήσει χήρα";

Μάγιστρος Νοσταλγός

Στέκομαι κάτω από μια αστραπή,

κι ατενίζω στον κόσμο και στην φύση,

με όλο μου το είναι σε εγρήγορση, και μια επιθυμία. 

Να ζωγραφίσω την ψυχή μου. 

Σε μια ιεροτελεστία μυστική, 

όπου τα πάντα μεταλλάσσονται σε λέξεις, 

σε αλήθεια και φως...

να γελάσω ή να φωνάξω ρε;

Ώρα να γελάω ή να βάλω τις φωνές; με την αστείρευτη μαλακία του έλληνα, και την τάση/ανάγκη του, να παθαίνει μανία καταδίωξης...
Ξεκινά να διαβάσει υποτίθεται κάτι, κι άλλα βλέπει, άλλα καταλαβαίνει, κι αρχίζει μετά την δαιμονολογία, τους αφορισμούς, και το κυνήγι μαγισσών....
Ρε μαλάκες, υποτίθεται πως σαν έλληνες, μιλάμε, γράφουμε και διαβάζουμε, καταλαβαίνοντας τα ελληνικά ως μητρική μας γλώσσα.
Πως διάολο καταφέρνετε να διαβάζετε κάτι, κι αμέσως να φαντάζεστε ιστορίες με αγρίους, μονάχα σεις ξέρετε...!!!
Αφορμή για όλο αυτό, στάθηκε το παρακάτω μήνυμα από φιλόζωο για να με αφυπνίσει, αγνοώντας δυο βασικά στοιχεία: την Μεσσηνιακή καταγωγή μου και το τι ακριβώς γράφει το άρθρο που μου παραθέτει ως πειστήριο της μαλακίας του.!

"Είμαι στην δυσάρεστη θέση να επικοινωνώ μαζί σας για να σας ενημερώσω για ένα τραγικό περιστατικό που λαμβάνει χώρα στην Μεσσηνία κατά την περίοδο του καρναβαλιού και κορυφώνεται την Καθαρά Δευτέρα. Όπως ενημερώθηκα πρόσφατα από την τοπική εφημερίδα "Ελευθερία" που εκδόθηκε στις 7/2/2013, στο Νησί της Μεσσηνίας πιάνουν όλους τους σκύλους του χωριού, τους μεταφέρουν στην πλατεία όπου τους κρεμάνε με σκοινί και τους αφήνουν να πέσουν από μεγάλο ύψος προκείμενου να ακούσουν το ουρλιαχτό του ζώου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον βασανισμό, τον τραυματισμό και συχνά την θανάτωση του ζώου με τον χειρότερο τρόπο. Το έθιμο αυτό πρέπει να σταματήσει σας παρακαλώ βοηθήστε μας.
σας παραθέτω και μια σελίδα όπου μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό ρεπορτάζ."

Και μου στέλνει το πειστήριο του εγκλήματος... http://www.eleftheriaonline.gr/politismos/synentefkseis-parousiaseis/item/23006-istoria-nisiotikou-karnavalioy-4o-meros

Τα Ελληνικά...

«Σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, όσο ο άνθρωπος θα ζει σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, και όσο η πολιτική του συνείδηση θα αναζητεί το τέλειο πολίτευμα για να συμβιώνει ειρηνικά και δίκαια στις κοινωνίες του, πάντα θα σημαδεύει σα στόχο τη δημοκρατία του Σόλωνα. Θα γυρίζει προς το κέντρο της, όπως η πυξίδα γυρίζει προς το βοριά.

Ακόμη, σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, αν υπάρχουν σκεπτόμενα όντα σε άλλα σημεία του σύμπαντος, και έχουν δημιουργήσει προχωρημένους πολιτισμούς και τη δική τους ιστορία, ο τρόπος με τον οποίο θα έχουν οργανώσει τις κοινωνίες τους θα κατατείνει σταθερά στο μοντέλο της δημοκρατίας του Σόλωνα. Με δεδομένη, βέβαια, τη θέση των αστροφυσικών σήμερα ότι η δομή του σύμπαντος, από τα στοιχεία έως τους νόμους του, είναι ενιαία και ομότροπη.

Ποιο είναι το στοιχείο υποβάθρου στη δημοκρατία του Σόλωνα, που της δίνει το χαρακτήρα του πολυχρόνιου και του συμπαντικού;
Είναι η απλή κατανόηση ότι εγώ οφείλω να στέκομαι απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη, όπως οφείλεις να στέκεσαι κι εσύ απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη.

Άτιτλο

Αφήγηση, χθεσινού περιστατικού...

Όπου, προλαβαίνεις, ΔΕΝ προλαβαίνεις να σκεφτείς τι θα συμβεί στο επόμενο 5λεπτο...

Αλλά, καμιά φορά, παίζεις εύνοια και ΔΕΝ στρίβεις λαρύγγια, έτσι στο αβλεπί...!

Πιτσιρίκος, φυλετικής μειονότητας, μπουκάρει στην κουζίνα, ενώ βρίσκομαι σε διπλανό δωμάτιο...
Δεν βλέπει κάτι αξίας, και τριγυρνά τάχα στην αυλή, εφόσον ψυλιάστηκε πως τον πήρα χαμπάρι...
Και η αποθέωση...
Κρατά ένα παμπάλαιο, γυναικείο ζευγάρι παπούτσια της γιαγιάς, για ξεκάρφωμα. Τα πουλάω κύριε η απάντησή του...!

Και στον διάλογο, τι γυρεύει στην κουζίνα μου, κάνει τον αθώο, πετώντας μου κι ένα, εγώ δεν κλέβω, είμαι μάρτυς του Ιεχωβά...

Το άφησα να περάσει, για να μην του χαλάσω την ψευδαίσθηση....
Είμαι βέβαιος, πως ο φουκαράς, όταν θα βλεπε τον Ιεχωβά μπροστά του, δεν είχε έτοιμη δικαιολογία για το κατόρθωμά του...

Η Αλήθεια...

Η Αλήθεια...αυτή η σκύλα, δίχως τακτ και φιοριτούρες...
Σήμερα για άλλη μια φορά μου πε:
Πάσχεις από οξεία κουλίτιδα αγόρι μου...

Κι όταν, τόλμησα να ρωτήσω τι μέλει γενέσθαι;
Πήρα την αποστομωτική απάντηση:
Άσε τις ονειροβασίες, καμιά όμορφη κιθάρα δεν θα σου διώξει την κουλαμάρα.!
Πόνεσε, μάτωσε, κι εξάσκησε τα ελαττώματά σου σε προτέρημα.!

Λέω να την ακούσω...Γουστάρω την αλήθεια κι ας μου στοιχίζει...!

Τι; πως; που;

Η σημερινή ανάρτηση, είναι εμπνευσμένη και βασισμένη, σε status και comments απ' το fb του φίλου μου του Κωστή.
Ειλικρινά, με έφτιαξε...πολλά θα θελα να προσθέσω, μα θα αρκεστώ σε μια επισήμανση στο τέλος.

Ο λόγος, που τα αναρτώ εδώ, είναι για να τα δουν κι αυτοί που δεν είναι φίλοι μας, μπας και ιδρώσουν, κουνηθούν ή κάτι τέλος πάντων γαμω την τρέλα μου γαμω....


Ο λόγος, στον Κωστή αρχικά, και στον Σπύρο έπειτα, που σχολιάζει:


Όοολα καλά πιάσαμε τους τρομοκράτες (μάλιστα το PHOTOSHOP θα μας πληρώσει για την διαφήμιση ).

Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή...

                                  Μεσημέριασε...

Και ρωτάει τώρα ο κυρ κουκουρουκόπουλος...γείτονας...

Γιατί δεν φτιάχνετε και τίποτε Γκιουρμιέε...ο βλάχος..., και δεν με λες, γιατί να μην βράζω τα φαγητά μου σε δυνατή φωτιά απού, έτσι θα γενούν γληγορότερα;

Κι ενώ με βλέπει, πως τον κοιτώ, και πως τον κόβω καλά καλά κιοφτέδες, συνεχίζει...

Θα θελα να δοκιμάσω μια πέστροφα με σως βουργουνδιάς...!

Κατ' αρχήν έχει μπερδέψει την σκελέα του παππού, με την γραβάτα του κουμπάρου...!

Το κρασί για τν εν λόγω σως είναι Μαδέρας και δεν μπαίνει στην πέστροφα...!

Μα το ζητούμενο είναι άλλο.

Ένα ακόμη Blues...

                                                 Καλημέρες...
                      Καλό Σαββατοκύριακο...

Η σχέση μου με τις μελωδίες, είναι αναπόσπαστη...
Πάντα, σε ότι, κι αν έκανα/κάνω, υπάρχει ένα τραγούδι να με συντροφεύει, ή και καθοδηγεί ακόμη...
Τα είδη διάφορα, αρκεί, να χουν μελωδία κι αρμονικότητα. Να μου δίνουν την δυνατότητα, να ξεχωρίσω ήχους κι αποχρώσεις. Να μπορώ, να φτιάξω εικόνες μέσα μου, και γύρω μου.

Το soundtrack

Στριφογυρνά, το φίδι μέσα μου, που κουλουριάζεται, και τεντώνεται κι όλο δίπλες φέρνει γύρω απ τον εαυτό του. Όλο και κάτι θέλει, μα δεν βολεύεται, και ψάχνει και γυρνά πότε δεξά, πότε ζερβά.
Έτσι κι η σκέψη μου παιδεύεται θέλοντας κάτι να πει...κάτι να βγάλει.
Κοιτώ τα χέρια μου, καθώς τα δάκτυλα, απλώνονται να αγγίξουν τον αέρα και κροταλίζουνε τα νεύρα σε κάθε τους προσπάθεια.!

Μια ανησυχία, ένας αγώνας του εαυτού να βγάλει την ένταση σε κάτι δημιουργικό.
Και, να, οι κεραυνοί...κι από δω πετάγονται οι αστραπές, κι εκεί οι καταιγίδες της ενεργειακής μάχης, του υλικού με το πνευματικό...Αναστεναγμούς, βγάζει κάθε δυο και τρεις το σώμα, όταν τρίζει νευρικά τις αρθρώσεις και τους τένοντες....

Έτσι, δίχως προμελέτη, η σκέψη κυριάρχησε την ύλη, στις ανάγκες της για έκφραση.
Ναι, εγκυμονεί σαν πρωτογέννα, που ναι στις μέρες της, κι η αγωνία του τοκετού, μα κι η λαχτάρα να βγάλει απ τα σπλάχνα της επιτέλους, τούτο που η ίδια δημιούργησε την κάνει νευρική κι ατίθαση.

Πίστευε...

                  Απλά, πίστευε...

Ο πιστεύσας κι ονειρεύσαντας,
θέλει γνωρίσει την ψυχή του...

Κι ο ακολουθήσας αυτήν,
θέλει ελευθερωθεί, από δεσμά...
και τα φτερά του πάλι θα φανούν...