Άτιτλο

Αφήγηση, χθεσινού περιστατικού...

Όπου, προλαβαίνεις, ΔΕΝ προλαβαίνεις να σκεφτείς τι θα συμβεί στο επόμενο 5λεπτο...

Αλλά, καμιά φορά, παίζεις εύνοια και ΔΕΝ στρίβεις λαρύγγια, έτσι στο αβλεπί...!

Πιτσιρίκος, φυλετικής μειονότητας, μπουκάρει στην κουζίνα, ενώ βρίσκομαι σε διπλανό δωμάτιο...
Δεν βλέπει κάτι αξίας, και τριγυρνά τάχα στην αυλή, εφόσον ψυλιάστηκε πως τον πήρα χαμπάρι...
Και η αποθέωση...
Κρατά ένα παμπάλαιο, γυναικείο ζευγάρι παπούτσια της γιαγιάς, για ξεκάρφωμα. Τα πουλάω κύριε η απάντησή του...!

Και στον διάλογο, τι γυρεύει στην κουζίνα μου, κάνει τον αθώο, πετώντας μου κι ένα, εγώ δεν κλέβω, είμαι μάρτυς του Ιεχωβά...

Το άφησα να περάσει, για να μην του χαλάσω την ψευδαίσθηση....
Είμαι βέβαιος, πως ο φουκαράς, όταν θα βλεπε τον Ιεχωβά μπροστά του, δεν είχε έτοιμη δικαιολογία για το κατόρθωμά του...


Συμπέρασμα;
Σκέψου ρε πιτουράκο πρώτα μια καλή δικαιολογία πριν πας να κλέψεις...
Όχι για μένα...Για τον Δημιουργό που θα συναντήσεις...!
Ναι, όταν ξανάρθεις, θα σε στείλω κατευθείαν, θεωρώντας πως αυτή την φορά έχεις προετοιμαστεί ήδη...

Ας ακούσουμε κι ένα τραγούδι να ισιώσουμε τώρα....
Απ την εποχή της Psychedelic Rock αθωότητας...