.........
Κατά καιρούς, τρώω κάτι κολλήματα με μουσικές "παράξενες"... ανορθόδοξες, και γενικά απ' αυτές που δεν είναι για τους πολλούς...
Ζουρλός είπαμε, μην επαναλαμβανόμαστε...άλλωστε, δεν το 'κρυψα ποτέ...!
Μια από τις αδυναμίες μου, είναι και οι μελωδίες, με την ταμπελίτσα την τσίγκινη, που λέει: Ινδιάνικα.
Ανέκαθεν θαύμασα την φιλοσοφία και την κουλτούρα των γηγενών Ινδιάνων της Αμερικής... ιδίως την φυλή Νάβαχο και των Τσέροκι.!
Αυτά τα ακούσματα, μου γεννάν αμέσως εικόνες, και μου μοιάζουν καθώς, όπως κι εγώ κάθε φορά που ξεκινάω να γράψω ή να πω κάτι...γενικά, να εκφραστώ...έχω ήδη μέσα μου εικόνες που απλά, τις μετατρέπω σε λέξεις...εν αντιθέση αυτών που ψάχνουν όμορφες και βαρύγδουπες λέξεις για να τις ταιριάξουν, ώστε μπας γίνουν εικόνες στον αποδέκτη...έτσι και οι εν λόγω μελωδίες υπήρξαν πρώτα εικόνες που έγιναν ήχοι...!!!
Τέτοιες μελωδίες, με συντροφεύουν σε ιδιαίτερες στιγμές...όπως και η Jazz...που εγώ θέλω να τους δώσω ένα άλλο soundtrack.! Συνήθως η ζωή μου έχει Rock ήχους, με Blues ατμόσφαιρα, στα σημαντικά μου συναισθήματα ...είπαμε, πως είμαι ζουρλός το ξέρω, και πολύ μάλιστα, το μέγεθος της ζούρλιας μου δεν ξέρουτε...αλλά υπάρχουν ώρες και στιγμές, που νιώθω την ανάγκη, γιαυτό το κάτι άλλο στο άκουσμά μου. Μια μελωδία, που να χει αρμονία, μια συνοχή με το φυσικό περιβάλλον και να ανοίξει την θύρα για πιο εσωτερικές αναζητήσεις με το είναι μου, και με το σύμπαν...
Ναι, ώρα για φιλοσοφία, για βαθιά κατανόηση της ύλης, του πνεύματος, του χώρου και του χρόνου.
Στιγμές, που το εγώ χάνεται στην απεραντοσύνη του στερεώματος και η γνώση της μεγαλειότητας που υπάρχει γύρω κατακλύζει το είναι μου...
Κι επειδή, πλήθος λόγων, πενία εστίν...
Αφήνω την μουσική να πει τα δικά της, και να καθοδηγήσει το ταξίδι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου