Καθε δραστηριοτητα στο καταστρωμα επαψε στην στιγμη και το τσουρμο στραφηκε ψηλα στο καλαθι και τον οπτηρα καθως αυτος συνεχιζε να αναφερει.
Στο ακουσμα των λογων ο πλοιαρχος τιναχτηκε, βουτηξε το κυαλι απ' τον εκπληκτο υποπλοιαρχο του και με μεγαλες δρασκελιες εγκατελειψε την γεφυρα κινουμενος για το μεσιανο καταρτι, πιαστηκε απ την τριχηνη κλιμακα κι αρχισε να σκαρφαλωνει σαν μαιμου πανω στην φοινικια. Τα δυνατα του μπρατσα αρπαζαν τα σκοινια και τον ανεβαζαν γοργα και σταθερα, διχως δισταγμους μητε στασεις.
Συντομα βρεθηκε να αιωρειται κατω απο το καλαθι του οπτηρα με το πληρωμα εκπληκτο να επευφημει τον καπετανιο του που παντα τους ξεπερνουσε σε ολα. Σαν ανεβηκε στο παρατηρητηριο ενιωσε την ενταση στο επακρο καθως ακουγε την ατακτη ανασα του και τα μιλιγκια του να χορευουν τρελλα, ποσο καιρο ειχε να ανεβει εδω πανω και να δει με τη ματια του τον μακρινο οριζοντα...
''Να εκει καπετανιο μου'' τραυλισε δειχνοντας περα μακρια ο στριμωγμενος νεαρος, αφου ισα που χωρουσαν οι δυο τους στην ''φυλακη του οπτηρα'' οπως ονομαζε το πληρωμα την καναβενια κοφα.
Εδω ψηλα στην κορυφη του κοσμου τους ,ηταν εντονο και διαρκες το σκαμπανεβασμα του πλοιου πανω στα κυματα σαν χορος του εκκρεμους, κανοντας την οριζογραμμη να τρεμοπαιζει μες το κανοκυαλι. Οσο προσπαθουσε να εστιασει ο πλοιαρχος ενιωθε παρα εβλεπε τα τριγωνακια λευκου πανω στο απεραντο φοντο θαλασσας κι ουρανου, μα σαν καταφερε να βρει τις σωστες ρυθμισεις σκορπισαν και οι αμυδρες αμφιβολιες σαν την πρωινη παχνα που εξαφανιζεται με τις λαμπερες ακτινες του ηλιου οταν σαρωνουν το καταστρωμα. Εκει μπροστα του βρισκονταν το γαλιονι που εψαχνε τοσες μερες, εβλεπε τις μικρες ασπρες πυραμιδες των πανιων να χορευουν αυθαδικα στα κυματα.
Με φωνη που εκαιγε απο συγκινηση κι αγρια χαρα φρωντοφωναξε τις διαταγες στο ανυπομονο τσουρμο που τον κοιτουσε σαν θεο του. '' Ροτα Ανατολικη Υπαρχε. Δωστε διαταγη απαντες να διακοψουν εργασιες καθαριοτητας και να ασχοληθουν με το ανεβασμα των πανιων, θελω μεγιστη ταχυτητα πλοιου αμεσα. Εγινα κατανοητος'';
'' Αντρες; ακουσατε τον καπετανιο. Εμπρος ρεμαλια! τσακιστητε! στον αερα ολα τα πανια'' αρχισε να γαυγιζει ο Υπαρχος καθως σφυριζε στον αερα το κουρμπασι που κρατουσε μονιμα στο ζερβι του χερι.
Στραφηκε για να αναφερει στον πλοιαρχο του μα τον ειδε εκπληκτος μπροστα του. Παρολο που η ανασα του δεν ειχε στρωσει τον ρυθμο της ο καπετανιος ειχε πηδηξει στο κενο αρπαζοντας ενα κανναβενιο σχοινι και αρχισε μια τσουληθρα στον αερα καθως ταυτοχρονα υψωνοταν το πανι που βρισκονταν στην αλλη ακρη του σχοινιου.
''Ετοιμοι για δραση Υπαρχε''; εκραξε βαριανασαινοντας ο πλοιαρχος με σφιγμενο προσωπο σκοτεινο και την λαμψη στα δυο αναμενα καρβουνα που χε για ματια. Εκεινη την στιγμη το πλοιο επαιρνε στροφη ακουλουθωντας κι αυτο τις διαταγες του ενω το πληρωμα ειχε ηδη συναχθει στο καταστρωμα.
''Απαντες παροντες Καπετανιε''...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου