"Είμαστε όντως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων;"

Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση στάθηκε το κείμενο του Φίλου μου ΑΑΤΟΝ στο blog του με θέμα: Η μικρότητα του Νεοέλληνα. Συγκεκριμένα με κέντρισε το εν λόγω απόσπασμα του επιλόγου: " Δεν θα σας ρωτήσω τι πιστεύετε για το αν είχε δίκιο ο Πέρσης, ο κάθε Πέρσης κι ο κάθε Πρόπερσης. Θα σας ρωτήσω να μου πείτε όμως με το χέρι στην καρδιά, αν αισθάνεστε ότι είμαστε όντως απόγονοι των αρχαίων ελλήνων; η τίποτε ..απομεινάρια της τουρκιάς.."

Σωστά και με περιεκτικότητα προβληματισμού τα λόγια του Νίκου και σε αυτό τον προβληματισμό θα σταθώ να τον κοιτάξω μια και δυο και τρεις μην τάχα καταλάβω πως θέμε να περνιόμαστε για απόγονοι του Ισοκράτη, του Θαλή και του Αριστοτέλη. Πως παρομοιάζουμε τους εαυτούς με έναν Μιλτιάδη, έναν Περικλή και έναν Αχιλλέα... Ας μη γελιόμαστε πάει ξέπεσε η γενιά μας, μπήκαν αλλότρια στοιχειά και μόλεψε το αίμα αυτό που κάπoτες καθόριζε και σάρκα μα και Πνεύμα... Ας μη θυμώνουμε Αδερφοί για τούτο το κατάντημα, μα ας κάνουμε μεταβολή πίσω στο μονοπάτι εκεί που λάθος στρίψαμε κι αφήσαμε στου βράχου τα ριζά παλιές αρχές, αξίες και ιδανικά. Όλα αυτά που κάποτε μας κάναν 'Ελληνες, φυλή που όμοια της δεν υπάρχει. Ναι πέρασαν πολλοί πάνω απ την ράχη μας, μα κι εμείς σάμπως τους αφήκαμε να μας καβαλικέψουν ξεχνώντας ποιοί είμαστε και τι έχουμε καταφέρει... Άς μη μεμψιμοιρούμε κι άς αφήσουμε το ένδυμα του Νεοέλληνα και την κατάντια του στη γης να πέσει. Άς βυθιστούμε στην λίμνη της Αγνότητας, να πλύνουμε τον εαυτόν μας, να αποβάλουμε κάθε μικρότητα και κάθε μεγαλομανία φθονερή.
Ας αναδυθούμε ως Έλληνες απλά, με Αλήθεια στον λόγο μας και το Φιλότιμο το ξακουστό μας που όμοια του λέξη στον κόσμο δεν θα βρείς...Ας αλείψουμε το σώμα μας με το μύρο της Δικαιοσύνης και ας ενδυθούμε τον χιτώνα της Αρετής, ας στολίσουμε την κεφαλή με τον στέφανο της ορθής κρίσης και ΝΑ, ΟΥΔΕΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ δεν έχομεν πλέον με τους ένδοξους προγόνους...(Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά).Και μην βιαστείτε Αδερφοί να μου προσάψετε καμία πινακίδα, ένας απλός Έλλην είμαι που δεν με καλύπτει το: περασμένα μεγαλεία διηγόντας τα να κλαίς...Δεν αρκεί μόνο να λέμε ποιοι ήμασταν, αλλά το πως μπορούμε να επανέλθουμε στις ρίζες μας...Περάσαμε πολλά ως λαός στο διάβα των αιώνων σωστό και κατανοητό γιατί όμως θα έπρεπέ όλα αυτά να μας αλλοτριώσουν; Γιατί θα έπρεπε να μεταλλαχτούμε σε ότι μέχρι πρότινος σιχαινόμασταν κι αηδιάζαμε στην θέα του; Και εντάξει έγινε, πλανηθήκαμε σε άλλα μονοπάτια για πολλά χρόνια, τώρα που είδαμε "το φώς μας" κι ότι τελικά εμείς δεν είμασταν έτσι, και φυσικά δεν μας αρέσουμε πλέον γιατί δεν γυρνάμε πίσω σε αυτά που χάσαμε; Ιδού, οι συνθήκες λόγω οικονομικής κρίσης είναι οι πλέον κατάλληλες για αλλαγές ηθικής φύσεως τουλάχιστον... Η σφίξη βγάζει λάδι λεν στο χωριό μου και ναι, τώρα είμαστε στο παγκόσμιο λιοτρίβι και μας πιέζει η μυλόπετρα της οικονομικής εξαθλίωσης αλλά ταυτόχρονα μας κάνει μια αμιγώς ενοποιημένη μάζα με ίδια συστατικά σε ίσες αναλογίες. Αυτό από μόνο του θα πρέπει να το λάβουμε ως ένδειξη για τον χρόνο επιστροφής στις ρίζες. Και καλό θα ήταν όσοι το αποφασίσουν να επιστρέψουν ας το κάνουν ησύχως χωρίς τυμπανοκρουσίες τύπου "κοιτάτε με γειτόνισσες ψαράκια τηγανίζω", κιαν πραγματικά θέλουν να ορμηνέψουν και κάναν άλλο ας αφήνουν απλά μερικά σημάδια στο μονοπάτι. Έτσι για μην ξαναχαθεί κανένας αδαής. Καλό δρόμο επιστροφής σε όσους το επιλέξουν και καλό  μας ΣαββατοΚύριακο ΕΛΛΗΝΕΣ...