ψυχή και άνθρωπος

...Και ο Θεός δημιούργησε την ψυχή, πλάθοντας την με ομορφιά.
Της έδωσε την απαλότητα της πρωινής αύρας, το άρωμα των λουλουδιών,
την ομορφιά του σεληνόφωτος.

Της έδωσε επίσης ένα ποτήρι χαράς και της είπε:
-Δε θα πιεις απ' αυτό το ποτήρι παρά μόνο όταν ξεχάσεις
το παρελθόν και αποκηρύξεις το μέλλον.

Της έδωσε επίσης ένα ποτήρι θλίψης, λέγοντας:
-Πιες για να καταλάβεις το νόημα της χαράς.

Μετά ο Θεός έδωσε στην ψυχή αγάπη που θα χάνονταν
με τον πρώτο στεναγμό ικανοποίησης ,
και γλυκύτητα που θα χανόταν με την πρώτη λέξη αλαζονείας.
Έκανε ένα ουράνιο σημείο για να την οδηγεί στο δρόμο της αλήθειας.

Έβαλε στα βάθη της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο.
Δημιούργησε μέσα της μια φαντασία που κυλά
σαν ποτάμι με φαντάσματα και κινούμενες μορφές.
Την έντυσε με ενδύματα λαχτάρας
υφασμένα απ' τους αγγέλους απ' το ουράνιο τόξο.

Κι έβαλε επίσης μέσα της το σκοτάδι της σύγχυσης,
που είναι η σκιά του φωτός. Και πήρε ο Θεός φωτιά
απ' το καμίνι του θυμού, 

Άνεμο που φυσά απ' την έρημο της άγνοιας,
Μάζεψε άμμο απ' την όχθη του εγωισμού.
Και σκόνη κάτω απ' τα πόδια των αιώνων.

Έτσι έφτιαξε τον άνθρωπο. Κι έδωσε στον άνθρωπο δύναμη
τυφλή που γίνεται φλόγα σε στιγμές τρελού πάθους
και κοπάζει μπροστά στην επιθυμία.
Του έδωσε ο Θεός ζωή που είναι η σκιά του θανάτου.
Και ο Θεός χαμογέλασε και έκλαψε...
κι ένιωσε μια αγάπη που δεν έχει όρια ούτε τέλος...
Κι έτσι ένωσε τον άνθρωπο με την ψυχή του...!!!

Χαλίλ Γκιμπράν