Του Κριού η ζούρλια...

Παροιμιώδης η ζούρλια κι η ικανότητα του "Κριαριού" να παίρνει αποφάσεις στην στιγμή.
    Κάπως έτσι κι ένα χειμωνιάτικο μεσημεράκι μετά τον καυγά με τον αδερφό του ο Ντίνος τα μάζεψε και την κοπάνησε. Του στοίχισε που για άλλη μια φορά ο Τζοβάνι  πήρε το μέρος του ξένου δίχως καν να ρωτήσει τι έγινε. Όχι δεν είχε απαίτηση να τον υπερασπιστεί τ' αδέρφι του. Ήθελε όμως να μάθει πρώτα τι παίχτηκε με τον δήθεν "φίλο" τους και μετά ας κάνει ότι τον φωτίσει η γκλάβα του. Αλλά ο κεφάλας μήτε να ακούσει αφού είχε σχέδια για τον Σούλη κι ο μικρός του χάλαγε την συνταγή. Έτσι κι αυτός στραβωμένος μάζεψε τα μπογαλάκια του, ένα σακ βουαγιάζ όλο κι όλο κι ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη, και την κοπάνησε δίχως να πει κουβέντα.


   Τριγυρνούσε με την μηχανή του μια παλιούτσικη 400αρα Yamaha, όταν άκουσε ένα σφύριγμα και κάποιον να λέει το όνομά του. Ήταν ο Γιαννάκης με τον Μήτσο δυο φιλαράκια που έτυχε να ναι μπροστά στον τσακωμό με το αδέρφι του. "Τι έγινε ρε Ντίνο; χαμπάρι δεν πήραμε". Γαργάλατα ρε Γιάννο σάμπως εγώ κατάλαβα; τους απάντησε. "Για λέγε ρε συ τι παίχτηκε"; Ρώτησε ο Μήτσος.
"Τι να γίνει ρε Μητσάκο πάλι η ίδια ιστορία, ο παπάρας έχει αγκαλιάσει το κάθε κατακάθι, και δικαίωμά του κιόλας, αλλά δεν βλέπει τον σκοπό του καθενός, κι άμα πω καμιά κουβέντα φταίω κιόλας".
   "Έλα ρε συ λέγε πως και τον χαστούκισες το Σούλη; Εσείς ήσασταν φιλαράκια κι όλο σουλάτσα μαζί"
    Ναι ρε Γιάννο ήμασταν, μέχρι να αρχίσει τις παπαρολογίες και να λέει για τον αδερφό μου τα κουτσομπολιά του, και να δεις μου πετάει και το κορυφαίο "που θα καταντήσει μια μέρα να του το πάρω εγώ το μαγαζί, κι εσύ μ@λ@κ@ κάτσε να κόβεις βόλτες με το Υamahaκι! ".
Ε, δεν ήθελα και πολύ αφού με ξέρεις! Του έχωσα λοπόν μια σφαλιάρα, γιατί μόνο για σφαλιάρες είναι, μη γελάνε και μαζί μου κιόλας οι άλλοι. Και με το δίκιο τους, καλά με την μισή μερίδα τα βαλα;

    Μεγάλο στόμα όμως η μισοριξιά. Κάπου εκεί πέσαν τα γέλια. "Γεια σου ρε Ντινάκο, ζουρλός είσαι ρε μπαγάσα, αλλά το ξερό σου κόβει", του πε ο Μήτσος. "Και τώρα για που το έβαλες"; Ξέρω γω; Σάμπως θα ξαναγυρίσω στην Αθήνα. Τι ήθελα ο μ@λ@κ@ς και ξανακατέβηκα. Αλλά μου ρθε βλέπεις ο αδερφός και με πάτησε στο φιλότιμο, και τα αδέρφια πρέπει να ναι μαζεμένα και αν δεν είσαι κι εσύ πως θα μαζευτούν κι οι πιτσιρικάδες, και κολοκύθια τούμπανα. Άφησα την δουλειά, το σπίτι μου για να χουμε πάλι τα ίδια. Αλητεία κι ο κάθε κοπρίτης φίλος τάχα μου και μόνο για δουλειά δεν πάμε.
   Καλά να πάθω! Αλλά είπαμε, παραμυθιάζεσαι άμα θες να βλέπεις όνειρα κι όχι τι συμβαίνει μπροστά σου. Φασκέλωστα ρε Μητσάκο. Πάμε για καφέ στου "Εβραίου"; "Στα μπιλιάρδα του Κώστα";
Ναι ρε στου απατεώνα του ταλιροφάγου. "Και δεν πάμε, άντε φύγαμε" Και κίνησαν κι οι τρεις.

    Πίνοντας τα φραπεδάκια τους και παρακολουθώντας μια παρτίδα σκάκι που έπαιζαν ο "Εβραίος" με τον Τίμο, κουβέντιαζαν για διάφορα και για το αν τελικά ο Ντίνος θα φύγει όπως έλεγε. Κείνη την στιγμή φάνηκε κι ο Δημητράκηςς ο άλλος της παρέας που ήταν παρών στο τσακωμό των δυο αδερφών,ψιλοσουρωμένος απ τα ούζα. Έκαστε δίχως να πει κουβέντα. "Τι έγινε ρε Δημητράκη";
   Κι άρχισε η παράσταση. "Είσαι μ@λ@κ@ς χοντρέ που τσακώθηκες με τον Σούλη. Ο αδερφός σου τον περίμενε για δουλειά κι εσύ τον κυνηγάς; Ο Τζοβάνι ρε, τρέχει όλη μέρα με το μαγαζί κι εσύ βολτάρεις για καμάκι στις καφετερίες". Το μάτι του Ντίνου άστραψε. Δεν φτάνει που πε τις παπαριές του εκεί στο μαγαζί, μπροστά στον αδερφό του. Ήρθε και σουρωμένος να κάνει σκηνή στο καφέ ο πίτουρας και να ξεφτυλιστούνε. Άπλωσε το χέρι του να του σκάσει μιά γερή, αλλά κρατήθηκε. Από την μιά ήταν σουρωμένος κι απ' την άλλη δεν ήθελε να χαλάσει το μαγαζί με σαχλοτσαμπουκάδες.
   "Μαζεύτε τον ρε παιδιά το σούργελο, που 'ρθε να μου κάνει και μάθημα ο βλάκας". Κι εκεί έγινε το ξαφνικο, σηκώνεται ο Δημητράκης και του χύνει τον καφέ στα ρούχα. "Ποιον είπες σούργελο ρε" κι ευθύς  αρπάζει μια αρμαθιά κλειδιά απ το τραπέζι να του βγάλει το μάτι.

     Ενστικτωδώς κι ο Ντίνος τεντώνει το χέρι του γρήγορα σκύβοντας το κορμί, και τον πετυχαίνει στην κοιλιά. Ο Δημητράκης ξαφνιασμένος και με την δύναμη της γροθιάς βρέθηκε φαρδύς πλατύς στο πάτωμα. Φασαρίες φωνές απ τους θαμώνες του μαγαζιού. Ότι δεν ήθελε ο Ντίνος να συμβεί, μόλις έγινε.
    Να σου κι ο Κώστας! ο "Εβραίος". Τι έγινε με σας πάλι; Κάθε φορά που μου ρχεσαι ρε Ντίνο, μου χαλάς το μαγαζί".  Ναι λες κι έχω πάνω μου τον μ@λ@κομαγνήτη, είδες ένα πράγμα ρε φίλε; Του απαντά ήρεμα καλαμπουρίζοντας ο Ντίνος. "Χοντρέ ασ' την πλάκα και το χετε παρακάνει πια! Εδώ έρχονται κι οι πιτσιρικάδες να παίξουνε κανα ηλεκτρονικό, να βγάλω το μεροκάματο. Κι όχι να βλέπουν εσάς και τις διαφορές σας εδώ. Άντε μαζεύτε τα κι απ έξω την άλλη φορά".
    Τώρα τα πράγματα σκουραίνουν για τα καλά. Τον πρόσβαλε άσχημα ο "Εβραίος" κι ο "Χοντρός" σε κάτι τέτοια δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του. "Άκου Εβραίε! Δεν ξύνομαι για καυγάδες αλλά δεν κάνω πίσω κιόλας. Έτσι κι αλλιώς σήμερα ή αύριο την κοπανάω πάλι από εδώ. Κατέβαινε κείνα τα "ξεχασμένα" δεκαχίλιαρα που μου χρωστάς ακόμα από την πόκα κι εξαφανίζομαι".
    Ο μαγαζάτορας χλόμιασε. Για άλλη μια φορά τούτος γύρευε τα λεφτά του κι αυτός τα χε "ξεχάσει". Πάντα του πέταγε κι ένα άλλο στοίχημα ώστε να μην πληρώνει. Τώρα αυτός λέει θα έφευγε και θέλει το μετρητό. "Και που θα πας μωρέ Ντίνο πάλι; Αφού εδώ ξαναγύρισες, έχεις οικογένεια, δουλειά δικιά σου, το σπίτι σου. Κάτσε να παίξουμε άλλη μια. Του αντιγύρισε ο "Εβραίος".

     Το σκέφτηκε σαν Αστραπή κι αποφάσισε. "Τα διπλά ή τίποτα Εβραίο, πάει; Δυο στα Τρία".