...Σκέψεις και συναισθήματα, κέρασμα στον ταξιδιώτη...

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Έμαθα να αγαπώ

Έμαθα να αγαπώ
να δίνω ψυχή και σώμα.
Έμαθα να συγχωρώ
όσους με πλήγωσαν.

Δεν με τρομάζει η αγάπη
όσο και αν πονάει
κι αν με κάνει
να δακρύζω
συνεχίζω να αγαπώ
με ψυχή μικρού πουλιού.


Τα βήματα της αγάπης
ακολουθώ πιστά,ευλαβικά
μα εκείνα σβήνουν
χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Πως να συνεχίσω
το ταξίδι της αγάπης
όταν εσύ έχεις φύγει.

Φοβήθηκες την αγάπη μου
τρόμαξες από την δίνη του έρωτα
έκανες πίσω,χάθηκες
σε κόσμους που πληγώνουν.

Μα εσύ συνεχίζεις
έρχεσαι στα όνειρά μου
μιλάς μαζί μου.
Μα όταν ξυπνώ
εσύ λείπεις
με τυλίγει ένα πέπλο
απελπισίας,καημού.

Στην σκέψη σου μονάχα
μένω και σιγοψιθυρίζω
νότες αγάπης
κρυφού καημού.

Μια γλυκιά νοσταλγία
στο άκουσμα σου
ένας κρυφός πόθος
που έγινε σιωπή
ανεξίτηλη χάραξε
βαθιά γλυκά
της καρδιάς τα ανείπωτα.
(Δημοσιεύση Σούλα Στρατιώτη)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γράφει όμορφα... Αλλά η αγάπη δεν πρέπει να πονάει...

Nostalgos είπε...

Καλημέρα Ευαγγελία. Δίκαιο έχεις άλλα καμιά φορά πονά η αγάπη απ την έλλειψη του συντρόφου και την καθολική αποδοχή...Δεν θα έπρεπε μα συμβαίνει...

Λογότυπο Αστραπής

zwani.com myspace graphic comments
Πατώντας

Εδώ

Θα λάβετε το λογότυπό μου
στο BLOG σας
Αστραπή