Χωρίς να έχω στην ουσία βάλει την μονογραφή μου κάπου χειροπιαστά, το συμβόλαιο υπεγράφει.
Δίχως να ξέρω τι και πως, εδέθειν χεροπόδαρα σε ενός χαρτιού την κόλα, και λυτρωμό δε βλέπω....
Κανείς δεν μου εξήγησε τι έχω να περάσω, κι οι υποψίες με τον φόβο μου εστήσανε χορό.
Κι όλο γυρνάω ο φουκαράς σαν το αγρίμι αλαφιασμένος, μην τάχα και βρεθεί ο λυτρωμός μου...
Δίπλα μου, πίσω μου κι εμπρός μου, κι άλλοι σαν εμέ την διέξοδο γυρεύουν.
Του κακού βασανίζονται. Ο Δαίμονας έκανε καλά την δουλειά του, κι ο ύπνος μου κατάντησε ένας μακρύς
ΕΦΙΑΛΤΗΣ.
Κοιμάμαι και ξυπνώ, πιο κουρασμένος απ ότι είχα πέσει. Και μια εικόνα έχω θολή που τείνει πια να σβήσει.
Τότε που ήμουνα παιδί και με έκρυβε στην αγκαλιά η μάνα....
4 σχόλια:
Σαν τα μεγάλα σκυλιά που τα κρατούν φυλακισμένα κι εκείνα τρέφονται απ' τις σάρκες τους για να μην τρελαθούν... ΣΕ ΝΙΩΘΩ!... Το συμβόλαιο υπεγράφει, ναι, κι εμείς σαν καλοί υπάλληλοι θα φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας...Ναι;Και θα χαμογελάμε κιόλας! Γιατί ένας καλός μου φίλος μου είπε πως κάνει τους άλλους ν' ανησυχούν!
Ευαγγελία, Φίλη μου χαίρομαι σε βλέπω κι ευχαριστώ για την συμμετοχή με το σχόλιό σου.
Ναι θα κάνουμε κι αυτή την δουλειά ευσυνείδητα, αλλά κάπου πιστεύω θα είναι και η τελευταία. Νισάφι πια να μας βάζουν στην αρένα νηστικούς γυμνούς κι άυπνους.
Και ναι με ασπίδα το χαμόγελό μας, περικεφαλαία το θάρρος, περικνημίδες το φιλότιμο και θώρακα την αλήθεια. Κινάμε για την μάχη κρατώντας γερά το ξίφος της δικαιοσύνης.
Στην πλάτη πάντα περασμένα το τόξο της παράδοσης και η φαρέτρα με τα βέλη των ιδανικών...
Ορίστε πάει εχάθει η γύμνια μας κι αρματωσιά φορούμε.... Όσο για τροφή έχουμε το μέλι της ελευθερίας...κι ο ύπνος ας αργήσει λίγο ακόμα....
Όταν πέσει η τζίφρα, τα φώτα σβήνουν και η «παράσταση» αρχίζει! Το ποιός χαίρεται είναι το θέμα!
Και η τζίφρα πέφτει καμιά φορά και χωρίς μελάνι...
Kαλησπέρα Apokalipsis999, ευχαριστώ που πέρασες.
Κάπως έτσι είναι, μα φτάνουμε και στα ορια. Οπότε ας αντιστρέψουμε το παιχνίδι και τους όρους του, κι ας γίνουμε κι εμείς για πρώτη ίσως φορά "πρωταγωνιστές". Όχι μονάχα θεατές κομπάρσοι-θύματα στο έργο της ζωής μας...
Δημοσίευση σχολίου