Πονάνε οι αγάπες δίχως αύριο

Πονάνε οι αγάπες
δίχως αύριο.
Πληγώνουν ψυχές
και συνειδήσεις.

Στο διάβα τους αφήνουν
μονάχα συντρίμμια
έρημα κορμιά
δίχως ψυχή,δίχως συμπόνοια.


Πονάει η αγάπη δίχως
αύριο δίχως λογική.
Μένει μια πίκρα
ένα κενό ανεκπλήρωτο
που τρώει σιγά σιγά
σαν σαράκι αργά
βασανιστικά ψυχές
και σώματα.

Για όσους πόνεσαν
δάκρυσαν,ξενύχτησαν
μέσα σε αγάπες
δίχως όρια
δίχως λογική
μάτωσαν στου έρωτα
τα ανεκπλήρωτα μονοπάτια.

Πονάνε οι αγάπες
δίχως αύριο.
Αφήνουν ανεξίτηλα
τον καρπό του πόνου
της λήθης,της μαχαιριάς
μέσα στα βάθη της ψυχής.

Για όσους πόνεσαν
αγάπησαν,μίσισαν
έχασαν τον εαυτό τους
σε μιά παράνοια αγάπης
δίχως λογική
αφέθηκαν στα σοκάκια
της αγάπης και του έρωτα.

Πόσο τυχεροί αυτοί
που αγάπησαν και πόνεσαν
δάκρυσαν,ματώσανε
μέσα σε μια νύχτα.

Αξίζει η αγάπη να την ζεις
όσο και αν πονά
όσο κι αν πληγώνει
της ψυχής τα ανείπωτα.
Τυχεροί όσοι γνώρισαν
της αγάπης τα καμώματα.

Θεού σταλμένο η αγάπη
το δάκρυ που κυλά
θεού σταλμένο ο πόνος
στις ψυχής τα παρακάτω.

Όσοι δεν πόνεσαν
δεν αγάπησαν με την ψυχή
δεν έκλαψαν νύχτες ατελείωτες
δεν μάτωσαν πάνω σε ολόχρυσα
φεγγάρια απλά δεν ζήσαν.

Κι εσύ στέκεις εκεί
περήφανα με την ολόχρυση
καρδιά προσμένεις
στην επόμενη στάση
του έρωτα και της φωτιάς
ένα ψιθύρισμα καρδιάς
ένα τρέμουλο
να χτυπήσει ξανά,
το τόξο του έρωτα ξανά.
(απο Σούλα Στρατιώτη)