Σχεδόν κάθε μέρα είναι αφιερωμένη και κάπου. Ίσως απ την ανάγκη του καθενός για να ξορκίσει τις όποιες ενοχές του.
Σήμερα είναι η μέρα αφιερωμένη στους ανθρώπους που γεννήθηκαν με σύνδρομο Down. Κάποιοι για άλλη μια φορά θα δώσουν την φιέστα τους, υπενθυμίζοντας στον εαυτό τους και στους άλλους, πως πρέπει να φορέσουν το κοστούμι του φιλάνθρωπου και να δώσουν μια ακόμη παράσταση.
Και το σώου μόλις αρχίζει λοιπόν....
Και μετά; Τα πάντα θα συνεχίσουν τον ρυθμό τους. Η γιορτή θα τελειώσει κι όλα ξανά θα βυθιστούν στην λίμνη της Λήθης, κι η ρουτίνα θα συνεχίζει να χορεύει παίζοντας στο δικό της μονόπρακτο. Ώσπου του χρόνου πάλι τέτοια μέρα κάποιος φιλότιμος θα παίξει τον ρόλο του αλιέα για να ανασύρει και πάλι τις καταποντισμένες αδελφές. Την Φιλοτιμία και την Ανθρωπιά μας.
Εξαίρεση όμως θα αποτελέσουν όσοι ζουν και συναναστρέφονται τους συνανθρώπους μας που πάσχουν από σύνδρομο Down. Αυτοί οι σιωπηλοί κι αφανείς ήρωες που μεγαλώνουν τα παιδιά και τους συγγενείς τους με τις όποιες ευκολίες ή δυσκολίες διαθέτει ο καθένας. Αυτοί που η ανάγκη συσπείρωσής τους έκανε να ιδρύσουν συλλόγους και φορείς ώστε οι δικοί τους άνθρωποι που γεννηθήκαν έτσι, να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια και χωρίς την εκμετάλλευση και τον παραγκωνισμό απ το πλήθος. Σε αυτούς ανήκουν τα εύσημα για τους αγώνες και τα κεκτημένα δικαιώματα των ατόμων με Down.
Ξέρω καλά πως είναι να ζεις με άνθρωπο που γεννήθηκε με ειδικές ανάγκες και πόσο χρειάζεσαι κάποιες στιγμές μια φιλική έστω ματιά συμπαράστασης. Μη γελιόμαστε οι περισσότεροι ζούμε μακριά από αυτά, μέχρι η συγκυρία της ζωής να μας χτυπήσει την πόρτα φέρνοντας έναν Α.Μ.Ε.Α στην καθημερινότητά μας.
Ας τους τιμήσουμε λοιπόν ειλικρινά και καθημερινά, όχι μόνο σε προκαθορισμένες ημέρες. Όπως συνηθίζουμε να λέμε η Αγάπη δεν έχει ανάγκη συγκεκριμένης ημέρας για να εορτάζει. Ζει και γιορτάζει κάθε ημέρα. Εκδήλωση αγάπης είναι και η φροντίδα στον πάσχοντα και μάλιστα η πιο Θεάρεστη.
Θυμηθείτε λοιπόν κάθε μέρα και σε κάθε ευκαιρία να δείξετε την αγάπη και την αποδοχή σας στα άτομα με ανάγκη. Ειδική και μη.
Σήμερα είναι η μέρα αφιερωμένη στους ανθρώπους που γεννήθηκαν με σύνδρομο Down. Κάποιοι για άλλη μια φορά θα δώσουν την φιέστα τους, υπενθυμίζοντας στον εαυτό τους και στους άλλους, πως πρέπει να φορέσουν το κοστούμι του φιλάνθρωπου και να δώσουν μια ακόμη παράσταση.
Και το σώου μόλις αρχίζει λοιπόν....
Και μετά; Τα πάντα θα συνεχίσουν τον ρυθμό τους. Η γιορτή θα τελειώσει κι όλα ξανά θα βυθιστούν στην λίμνη της Λήθης, κι η ρουτίνα θα συνεχίζει να χορεύει παίζοντας στο δικό της μονόπρακτο. Ώσπου του χρόνου πάλι τέτοια μέρα κάποιος φιλότιμος θα παίξει τον ρόλο του αλιέα για να ανασύρει και πάλι τις καταποντισμένες αδελφές. Την Φιλοτιμία και την Ανθρωπιά μας.
Εξαίρεση όμως θα αποτελέσουν όσοι ζουν και συναναστρέφονται τους συνανθρώπους μας που πάσχουν από σύνδρομο Down. Αυτοί οι σιωπηλοί κι αφανείς ήρωες που μεγαλώνουν τα παιδιά και τους συγγενείς τους με τις όποιες ευκολίες ή δυσκολίες διαθέτει ο καθένας. Αυτοί που η ανάγκη συσπείρωσής τους έκανε να ιδρύσουν συλλόγους και φορείς ώστε οι δικοί τους άνθρωποι που γεννηθήκαν έτσι, να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια και χωρίς την εκμετάλλευση και τον παραγκωνισμό απ το πλήθος. Σε αυτούς ανήκουν τα εύσημα για τους αγώνες και τα κεκτημένα δικαιώματα των ατόμων με Down.
Ξέρω καλά πως είναι να ζεις με άνθρωπο που γεννήθηκε με ειδικές ανάγκες και πόσο χρειάζεσαι κάποιες στιγμές μια φιλική έστω ματιά συμπαράστασης. Μη γελιόμαστε οι περισσότεροι ζούμε μακριά από αυτά, μέχρι η συγκυρία της ζωής να μας χτυπήσει την πόρτα φέρνοντας έναν Α.Μ.Ε.Α στην καθημερινότητά μας.
Ας τους τιμήσουμε λοιπόν ειλικρινά και καθημερινά, όχι μόνο σε προκαθορισμένες ημέρες. Όπως συνηθίζουμε να λέμε η Αγάπη δεν έχει ανάγκη συγκεκριμένης ημέρας για να εορτάζει. Ζει και γιορτάζει κάθε ημέρα. Εκδήλωση αγάπης είναι και η φροντίδα στον πάσχοντα και μάλιστα η πιο Θεάρεστη.
Θυμηθείτε λοιπόν κάθε μέρα και σε κάθε ευκαιρία να δείξετε την αγάπη και την αποδοχή σας στα άτομα με ανάγκη. Ειδική και μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου