Δανεικό....

Δεν με ενδιαφερει τι κανεις για να ζησεις....
Θελω να μαθω....τι πραγμα στη ζωη, σε κανει ν' ανασαινεις, κι αν εχεις την δυναμη να ρισκαρεις, για να βρεις της καρδιας τα ονειρα.
Δεν με ενφιαφερει, ποσον χρονων εισαι....
Θελω να ξερω, αν ακομα μπορεις, να παρεις το ρισκο και φανεις αφελης για την Α γ α π η, για το 
Ο ν ε ι ρ ο και για την περιπετεια του να εισαι Ζ ω ν τ α ν ο ς.
Δεν θελω να μαθω ποιοι πλανητες απειλουν την Σεληνη σου.....
Θελω να μαθω αν αγγιξες το κεντρο του πονου κι αν εμεινες ακομα α ν ο ι χ τ ο ς, μετα απ' τις απιστιες της Ζωης η αν εκλεισες ερμητικα την καρδια σου, απο φοβο μηπως ξαναπληγωθεις.
Θελω να μαθω αν καταφερνεις να μενεις με τον πονο τον δικο μου και τον δικο σου.
Αν μπορεις να χορεψεις ανεμελα και ν'αφηνεις την εκσταση να φτασει, μεχρι την ακρη των δαχτυλων χωρις ν' αντιδρασεις με συνεση η να γινεις ξαφνικα ρεαλιστης η να θυμηθεις τα ανθρωπινα ορια.

 
Δεν θελω να μαθω αν ειναι αληθινη η ιστορια που μου διηγεισαι....
Θελω να μαθω αν εισαι ικανος να απογοητευσεις τους αλλους, παραμενοντας μεσα σου α υ θ ε ν τ ι κ ο ς....κι αν μπορεις ν' αντεξεις την κατηγορια μιας απιστιας, χωρις ν'α π α ρ ν η θ ε ι ς την ψυχη σου.
Θελω να μαθω αν εισαι π ι σ τ ο ς και αρα ε μ π ι σ τ ο ς.
Θελω να μαθω αν ξερεις να β λ ε π ε ι ς την Ομορφια, ακομα κι αν δεν ειναι παντα ομορφη....
Αν εισαι ικανος να περνας τη ζωη σου, συντροφια μονο με τον ε α υ τ ο σου.
Θελω να ξερω αν μπορεις να ζησεις με το σπασιμο το δικο μου η το δικο σου.
Δεν μ'ενδιαφερει να μαθω που ζεις η ποσα χρηματα εχεις...
Με ενδιαφερει αν μπορεις να ξ υ π ν η σ ε ι ς μετα απο μια νυχτα πονου, θλιμμενος και κομμενος στα δυο, και να κανεις το χ ρ ε ο ς σου για τα Π α ι δ ι α.
Δεν με ενδιαφερει Ποιος εισαι και πως εφτασες μεχρι εδω...
Θελω να μαθω αν καταφερνεις να μ ε ι ν ε ι ς μες τη φ ω τ ι α μαζι μου και να μην το σκασεις.
Δεν θελω να μαθω τι σπουδασες...με ποιον η που....
Θελω να μαθω...Τι σε κραταει μ ε σ α σου οταν ολα σε παρατανε.
Θελω να μαθω αν μπορεις, να μενεις μονος με τον ε α υ τ ο σου, κι αν π ρ α γ μ α τ ι σ'αρεσει η π α ρ ε α που εχεις, στις αδειες σου στιγμες.....


Κειμενο γραμμενο το 1890 απο μια Ινδιανα της φυλης Oriah.


Σημ. 
Και τώρα περιμένεις να στο αναλύσω;
Ατύχησες....απλά, θα το διαβάσεις και θα αφήσεις την καρδιά σου να το ρουφήξει, όσπου να φτάσει στο μεδούλι της ψυχής.... 
Ύστερα, τα κάτσε και κοίτα το οικοδόμημα που αρχίζει να χτίζεται μέσα σου....
Μιλάμε για πραγματικό εργοτάξιο....μην εκπλαγείς....απλά κοίτα....κι ότι νιώσεις, κράτα το σφιχτά σαν τον πιο πολύτιμό σου μαργαρίτη....
Μπορεί το παραπάνω κείμενο, να το γραψε μια γυναίκα του 1890 αλλά φοριέται απ' όλους μας....χτες, σήμερα, αύριο....πάντα και για πάντα.... ;)

Κι ως κλείσιμο της ανάρτησης, μια διασκευή σε μια διαχρονική Rock μπαλάντα....
Dust in the Wind