και στα παπάρια σου τους γράφεις...!
Κάποια, στιγμή, έρχεσαι αντιμέτωπος με την ωμή...ψυχρή πραγματικότητα...
Δεν έχω τίποτε...δεν θα μου δώσει κανείς τίποτε...δεν θα σκάσω κιόλας...!
Θεωρίες...Προσευχητάρια...Παπαρολογίες, κι ο καθένας έχει μια άποψη σαν του πρωκτού την οπή.!
Ρε σεις, πάρτε τα κουβαδάκια με τις μαλακίες σας, κι άμετε στα τσακίδια...
Το τι θα κάνω με την πάρτη μου είναι δικό μου θέμα...καθαρά κι αυστηρά, δια πελέκυος...!!!
Πουτάνα τα κάνω πολύ καλά και μονάχος μου, δεν χρειάστηκα ποτέ βοήθεια στην δημιουργία χάους κι αυτοκαταστροφής...οπότε, αφήστε να ονειρεύομαι, να φαντάζομαι, να ζω τις δικές μου επιλογές...
Ναι, ζουρλοκουβέντες, μα πολύ αληθινές...!
Τι να τις κάνω τις ευχές, τα λόγια, και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη...όταν στο άλλο χέρι ξεπετάγεται κοφτερό το λεπίδι της κατάκρισης;
Έτσι φτάσαμε στου γκρεμού το βάθος...και μην παραμυθιάζεσαι, το ρέμα δεν υπήρξε ποτέ...
απλά, στο λέγαν για να την δεις ήρωας και να χορέψεις του Ζαλόγγου τις γυροβολιές...!
Κι ύστερα, αναρωτιέσαι για' δεν σου γράφω...
Εδώ σε γελά το πετσί σου και δεν νιώθεις, όσα ζεις...στα μάτια σου θα στηριχτείς μπας και καταλάβεις την γραφή μου;
Σαν δεν σε θέλει το χωριό...
μην ρωτάς για του παπά το σπίτι...!
Έτσι, τόσο απλά...και ζόρικα...
Α, και που 'σαι; Φαντασία δεν πουλάνε...όσο για την όρεξη, έρχεται κι αυτή μαζί με τα παπάρια...
ή τα χεις ή απλά κοιτάς την ζούρλια κι απορείς...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου