Η μητέρα του πεθαίνει μια εβδομάδα μετά τη γέννα του από πνευμονία, ενώ το 1942 ο πατέρας του δολοφονείται από την Ku-Klux-Klan... Ο Louisiana, μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, κοιμάται στους δρόμους και κλέβει για να ζήσει. Η αστυνομία που τον συλλαμβάνει κάποια στιγμή, τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει το δίλημμα, φυλακή ή στρατός, και ο Red βρίσκεται να πολεμάει στην Κορέα, όπου και τραυματίζεται.!
Η μουσική του δραστηριότητα, αρχίζει στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '40, όταν πιτσιρικάς παίζει φυσαρμόνικα και κιθάρα στους δρόμους για πενταροδεκάρες. Το 1948 γνωρίζει τον Muddy Waters, ο οποίος γοητεύεται από τον πεισματάρη δωδεκάχρονο ορφανό και του μαθαίνει όλα όσα ξέρει, ανατρέφοντάς τον σαν το πνευματικό του παιδί. Τον δίδαξε τόσο καλά που, έγινε ο μοναδικός μουσικός του μπλουζ που έπαιζε σλάιντ, όπως ακριβώς και ο Muddy.!!!
Στη δεκαετία του '50 αρχίζει να ηχογραφεί με το ψευδώνυμο Crying Red ή Playboy Fuller. Στη συνέχεια υιοθετεί το Louisiana Red, είτε λόγω της Ινδιάνικης καταγωγής του, είτε εξαιτίας της σοσιαλιστικής του ιδεολογίας και δράσης στο κίνημα των Black Muslims και του Rev.Ike, στις αρχές της δεκαετίας του '60.
Ακολουθούν φεστιβάλ και περιοδείες με τους Albert King, Johnny Winter, Rory Gallagher, Eric Burdon, με τον οποίο και συμπρωταγωνιστεί στην ταινία "Comeback", αλλά και καταλυτικές συνεργασίες με τον John Lee Hooker και τον Jimmy Reed.
Αρχές της δεκαετίας του ’70 ανακαλύφθηκε ξανά από την Atlantic, και χάριν της εμβέλειάς της απέκτησε μια θέση στους μεγάλους του Blues. Ακολούθησαν περιοδείες στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Το 1981 άφησε τις ΗΠΑ για να εγκατασταθεί στην Γερμανία. Το 1983 κέρδισε ένα WC Handy Award, ως ο καλύτερος παραδοσιακός Bluesman Καλλιτέχνης. Το 1997 επέστρεψε στην Αμερική για θριαμβευτικές περιοδείες. Εκτός του ταλέντου του σαν συνθέτης, ήταν κι εκπληκτικός επί σκηνής, τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα και φυσαρμόνικα.
Στις επιρροές του συγκαταλέγονται όπως είπαμε ο Muddy Waters, ο Lightnin’ Hopkins και ο Arthur Crudup.
Μεγάλες του στιγμές ως σκηνική παρουσία, θεωρούνται τα τζαμαρίσματα με τους B.B King και Muddy Waters.
Καθώς και η γνωριμία του με τον Μάρκο Βαμβακάρη και το τζαμάρισμά τους, κάτι που συνεχίστηκε κατόπιν, με τον υιό Βαμβακάρη, Στέλιο. Το 1994, o Louisiana Red, παντρεύει για άλλη μια φορά, τα blues με την ρεμπέτικη, ελληνική μουσική του μπουζουκιού που παίζει ο Στέλιος Βαμβακάρης, στο άλμπουμ ,"το Blues συναντά το ρεμπέτικο" . Συνεχίζει να περιοδεύει, ανά την υφήλιο, τιμώντας τακτικά την Ελλάδα, και τους δεσμούς Φιλίας που έχει αναπτύξει με αρκετούς μπλουζίστες της χώρας μας.!
Ο Louisiana Red ήταν χωρίς αμφιβολία, μία από τις περισσότερο σημαντικές προσωπικότητες του μπλουζ, ένας από τους τελευταίους αυθεντικούς legendary bluesmen. Κάθε χρόνο περιόδευε ασταμάτητα, από ήπειρο σε ήπειρο, τραγουδώντας τα δικά του βιώματα και ηχογραφώντας τα σε άλμπουμ υψηλών προδιαγραφών. Δεν είναι παράξενο ότι τόσο το ηλεκτρικό του άλμπουμ “Back to the black bayou”, όσο και το ακουστικό “You got to move” με τον πιανίστα David Maxwell, ανακηρύχθηκαν από το Blues Foundation σαν τα καλύτερα του 2010 στις αντίστοιχες κατηγορίες.!
Θα μας λείψει αφάνταστα, σε όλους τους λάτρεις της blues...! Βέβαια, ο ίδιος πλέον θα τζαμάρει ατελείωτα, με τα φιλαράκια στην ουράνια μπάντα... κι είναι πολλοί αυτοί...!!!
Βραβεύσεις:
1983: W C Handy Award for Best Traditional Blues Male Artist2009: Grand Prix du Disque (Blues) for Back to the Black Bayou
2009: German Record Critics Award (2.Quarter) Best New Release (Blues)
2009: Bluesnews Poll (for Back to the Black Bayou)
2010: Blues Music Award (Acoustic Artist of the Year)
2010: Blues Music Award (Acoustic Album of the Year) for You Got To Move
Δισκογραφία:Lowdown Back Porch Blues (1963) (Roulette)
Seventh Son (1963) (Carnival)
Shouts the Blues (1970) (Forum Circle)
Louisiana Red Sings The Blues (1972) (Atlantic)
Sweet Blood Call (1975) (Blue Labor)
Dead Stray Dog (1976) (Blue Labor)
New York Blues (1979) (L+R)
Reality Blues (1980) (L+R)
High Voltage Blues (1980) (Black Panther) feat. Sugar Blue
Midnight Rambler (1982) (Tomato/Rhino)
Blues for Ida B (1982) (JSP)
Boy from Black Bayou (1983) (L+R)
Blues From The Heart (1983) (JSP)
Anti Nuclear Blues (1983) (L+R)
Bluesman (1984) (JSP)
Back to the Road Again (1984) (MMG)
My Life (1984) (L+R) feat. Carey Bell
World on Fire (1985) (MMG)
Brothers in Blues (1985) (CMA)
Back to the Roots (1987) (CMA)
Last Mohican of the Blues (1992) (Polton)
Ashland Avenue Blues (1992) (Schubert)
Always Played The Blues (1994) (JSP)
Louisiana Red (1994) (Forum)
Blues Meets Rembetika (1994) (Distazi)
Sittin' Here Wonderin' (1995) (Earwig Music)
Sugar Hips (1995) (CMA)
Rising Sun Collection (1996) (JAMR)
I Hear the Train Coming (1997) (Chrisly)
Over my Head (1997) (Chrisly)
Walked All Night Long (1997) (Blues Alliance)
Rip off Blues (1998) (Chrisly)
Winter & Summer Sessions (1998) (Blues Factory)
Millennium Blues (1999) (Earwig Music)
Sings Deep Blues (2001) (P-Vine)
Driftin' (2001) (Earwig Music)
A Different Shade of Red (2002) (Severn)
No Turn On Red (2005) (Hightone)
Hot Sauce (2005) (Red Lightnin')
Back to the Black Bayou (2008) (Bluestown) with Kim Wilson and Little Victor
You Got to Move (2009) (Blu Max/Vizztone) with David Maxwell
Memphis Mojo (2011) Ruf Records
Live albums
Live & Well (1976) (Ornament)
King Bee (1978) (Orchid) feat. Sugar Blue
Red, Funk and Blue (1978) (Black Panther Rec.) feat. Sugar Blue
Live in Montreux (2000) (Labor)
Live at 55 (1994) (Enja) feat.Carey Bell
Bad Case of the Blues (2004) (Mojo Tone) feat. Carey Bell
Live at Painted Sky (2008) (Paul Prod.)
Live & Well (1976) (Ornament)
King Bee (1978) (Orchid) feat. Sugar Blue
Red, Funk and Blue (1978) (Black Panther Rec.) feat. Sugar Blue
Live in Montreux (2000) (Labor)
Live at 55 (1994) (Enja) feat.Carey Bell
Bad Case of the Blues (2004) (Mojo Tone) feat. Carey Bell
Live at Painted Sky (2008) (Paul Prod.)
Compilation albums
Anthologie du Blues Vol. 11 (Roulette Rec.)
Blues Classics (1983) (L+R)
Pretty Woman (1991) (Blues Beacon)
The Best of Louisiana Red (1995) (Evidence Rec.)
The Blues Spectrum of Louisiana Red (1998) (JSP) feat. Sugar Blue
Anthologie du Blues Vol. 11 (Roulette Rec.)
Blues Classics (1983) (L+R)
Pretty Woman (1991) (Blues Beacon)
The Best of Louisiana Red (1995) (Evidence Rec.)
The Blues Spectrum of Louisiana Red (1998) (JSP) feat. Sugar Blue
Guest appearances (selected)
Kent Cooper - The Blues and other Songs
Eric Burdon - Comeback
John Lee Hooker - Down Child
Sunnyland Slim - Decoration Day
Carey Bell - Brought up the Hard Way
Roosevelt Sykes - Boogie & Blues
Roosevelt Sykes - Music is my Business
Albert King - Live
Albert King - Blues Guitar Killers with Johnny Winter and Rory Gallagher
Champion Jack Dupree - After All
Brownie McGhee- Rainy Day
Johnny Shines- Too Wet to Plow
Bob Corritore- Harmonica Blues
Kent Cooper - The Blues and other Songs
Eric Burdon - Comeback
John Lee Hooker - Down Child
Sunnyland Slim - Decoration Day
Carey Bell - Brought up the Hard Way
Roosevelt Sykes - Boogie & Blues
Roosevelt Sykes - Music is my Business
Albert King - Live
Albert King - Blues Guitar Killers with Johnny Winter and Rory Gallagher
Champion Jack Dupree - After All
Brownie McGhee- Rainy Day
Johnny Shines- Too Wet to Plow
Bob Corritore- Harmonica Blues
Various artists (selected)
The Paul Jones Rhythm & Blues Show - The American Guests (JSP CD210)
The Paul Jones Rhythm & Blues Show - The American Guests - Vol.3 (JSP CD235)
Chicago Blues Vol.2
Earwig 16. Ann. Sampler (Earwig Music 1995)
Earwig 20. Ann. Sampler (Earwig Music 2000)
Am. Folk Blues Festival (L+R 1980 & 1983)
The 1. Blues Sampler (L+R 1980)
Live at Boston Blues Festival Vol:2 (Blues Trust 2007)
Family Meeting by Wentus Blues Band (Ruf 2008) with Mick Taylor, Lazy Lester
Blues Wire Birthday Tour (August 2007 - Greece)
Houserockin' And Blues Shoutin - Rhythm Room 15 Year Anniversary Album"" (Blue Witch Records 2006)
Τι σας δίνει τη δύναμη στα ογδόντα σας χρόνια να εξακολουθείτε να πραγματοποιείτε περιοδείες σε όλη την Ευρώπη;
Είναι σαν ένα μικρόβιο που το έχεις στο αίμα σου. Οσο έχεις δύναμη, θέλεις να ταξιδεύεις, να παίζεις μουσική. Προσωπικά, όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο αγαπώ αυτήν τη διαδικασία. Μόνο μέσα από τις περιοδείες νιώθω πραγματικά ολοκληρωμένος και χαρούμενος.
Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να σταματήσετε;
Ούτε για μια στιγμή. Εχω βάλει στόχο να παίζω μουσική μέχρι να πεθάνω. Κι ευτυχώς μέχρι στιγμής ο Θεός μού δίνει τη δύναμη να το συνεχίσω. Είναι, όμως, και οι συνεργάτες μου που με εμπνέουν. Οπως έλεγε και ο B. B. King, «με τόσο καλούς μουσικούς, ποιος θα σκεφτόταν να αποσυρθεί». Ετσι λέω και εγώ. Με τους «Blues Wire» μαζί μου, πώς να σκεφτώ να αποσυρθώ! (γέλια)
Μιλώντας για τους «Blues Wire», ποια είναι η γνώμη σας για τον τραγουδιστή τους, Ηλία Ζάικο;
Με τον Ηλία γνωριζόμαστε 27 χρόνια. Οποτε έρχομαι για περιοδεία στην Ελλάδα, δουλεύουμε μαζί. Τον νιώθω περισσότερο σαν οικογένεια και λιγότερο σαν συνεργάτη. Είναι από τις περιπτώσεις των ανθρώπων τους οποίους αισθάνεσαι περήφανος που τους έχεις γνωρίσει.
Ενας άλλος Ελληνας με τον οποίο συνεργαστήκατε ήταν και ο Στέλιος Βαμβακάρης, μαζί με τον οποίο κυκλοφορήσατε κι ένα δίσκο. Μιλήστε μου για αυτήν τη σύμπραξη...
Ο Στέλιος είναι κι αυτός ένας καλός φίλος και… δάσκαλος. Εχει προσπαθήσει πολλές φορές να μου μάθει μπουζούκι, αλλά δεν είχα ποτέ χρόνο να ασχοληθώ σοβαρά. Ευελπιστώ κάποια στιγμή φέτος να το πάρω σοβαρά!
Εχει ομοιότητες το μπλουζ με το ρεμπέτικο;
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ' αυτά τα δύο είδη είναι η γλώσσα. Οι ρεμπέτες τραγουδούν στα ελληνικά και οι μπλουζίστες στα αγγλικά. Κατά τα άλλα, είναι το ίδιο πράγμα.
Τι εννοείτε ότι είναι το ίδιο;
Οταν μου μεταφράζουν ένα ρεμπέτικο τραγούδι, έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα να πάρω τους στίχους και να τους τοποθετήσω σε μία μπλουζ μελωδία με απίστευτη ευκολία. Τα όνειρα, οι ελπίδες και τα προβλήματα που περιγράφουν οι ρεμπέτες και οι μπλουζίστες είναι ίδια.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε γνωρίσει στα δώδεκα τον Μάντι Γουότερς;
Αν δεν είχα γνωρίσει τον Μάντι Γουότερς ή τον Τζίμι Ριντ, και πάλι θα ασχολούμουν με τη μουσική. Ηταν γραφτό μου. Απλά δε θα είχα τη χαρά να παίξω μαζί τους. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πάντως, νιώθω πολύ τυχερός, γιατί βρέθηκα επί σκηνής με τους μεγαλύτερους μπλουζίστες όλων των εποχών. Εχω συνεργαστεί με τον Αλμπερτ Κινγκ, τον Μπάντι Γκάι και φυσικά τον B. B. King. Πολύ λίγοι μουσικοί είχαν την τύχη να ενώσουν τις φωνές και τις κιθάρες τους μ' αυτά τα ονόματα.
Γιατί διαλέξατε τη Γερμανία ως μόνιμο τόπο διαμονής;
Εφυγα από το Σικάγο για να μετακομίσω στη Γερμανία, χωρίς να περιμένω τίποτε συγκεκριμένο. Ηθελα απλά να φύγω. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, όλο και πιο πολύ πιστεύω ότι ήταν η σωστή απόφαση.
Για ποιο λόγο ήταν η σωστή απόφαση;
Γιατί στην Ευρώπη εκτιμούν τη μουσική μου περισσότερο και ανταποκρίνονται πιο θετικά από ό,τι στην Αμερική. Ηταν πολύ μεγαλύτερο το κίνητρό μου να συνεχίσω να παίζω μουσική και να γίνομαι καλύτερος από το να έχω απέναντί μου ένα κοινό λιγότερο εκφραστικό.
Ποιες ήταν οι σημαντικότερες στιγμές της καριέρας σας;
Η πρώτη κιθάρα «Stella» που μου αγόρασε η γιαγιά μου. Το πρώτο χειροκρότημα που εισέπραξα ύστερα από τις πρώτες συναυλίες που έδωσα στο Πίτσμπουργκ. Τα μαθήματα κιθάρας που μου έκανε ο B. B. King στο καμαρίνι με την αγαπημένη του κιθάρα, τη «Lucille» του, πριν από μία κοινή συναυλία στο Μόντρεαλ.
Πώς νιώσατε όταν αγγίξατε αυτήν τη θρυλική κιθάρα;
Ετρεμα! Αλλά ο B. B. King με καθησύχασε λέγοντάς μου: «Το κορίτσι μου φαίνεται να σε συμπαθεί, γιατί ξέρεις πού να βάλεις τα χέρια σου»! (γέλια)
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει κάτι, απ την συνεργασία του με τον Σ. Βαμβακάρη
The Paul Jones Rhythm & Blues Show - The American Guests (JSP CD210)
The Paul Jones Rhythm & Blues Show - The American Guests - Vol.3 (JSP CD235)
Chicago Blues Vol.2
Earwig 16. Ann. Sampler (Earwig Music 1995)
Earwig 20. Ann. Sampler (Earwig Music 2000)
Am. Folk Blues Festival (L+R 1980 & 1983)
The 1. Blues Sampler (L+R 1980)
Live at Boston Blues Festival Vol:2 (Blues Trust 2007)
Family Meeting by Wentus Blues Band (Ruf 2008) with Mick Taylor, Lazy Lester
Blues Wire Birthday Tour (August 2007 - Greece)
Houserockin' And Blues Shoutin - Rhythm Room 15 Year Anniversary Album"" (Blue Witch Records 2006)
Aκολουθεί μια συνέντευξη του Louisiana, που δημοσιεύθηκε στις 18/4/'10 στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής, στην οποία μιλάει για τους δεσμούς του με τους Έλληνες μουσικούς...
( ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΑΛΑΜΕ )Τι σας δίνει τη δύναμη στα ογδόντα σας χρόνια να εξακολουθείτε να πραγματοποιείτε περιοδείες σε όλη την Ευρώπη;
Είναι σαν ένα μικρόβιο που το έχεις στο αίμα σου. Οσο έχεις δύναμη, θέλεις να ταξιδεύεις, να παίζεις μουσική. Προσωπικά, όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο αγαπώ αυτήν τη διαδικασία. Μόνο μέσα από τις περιοδείες νιώθω πραγματικά ολοκληρωμένος και χαρούμενος.
Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να σταματήσετε;
Ούτε για μια στιγμή. Εχω βάλει στόχο να παίζω μουσική μέχρι να πεθάνω. Κι ευτυχώς μέχρι στιγμής ο Θεός μού δίνει τη δύναμη να το συνεχίσω. Είναι, όμως, και οι συνεργάτες μου που με εμπνέουν. Οπως έλεγε και ο B. B. King, «με τόσο καλούς μουσικούς, ποιος θα σκεφτόταν να αποσυρθεί». Ετσι λέω και εγώ. Με τους «Blues Wire» μαζί μου, πώς να σκεφτώ να αποσυρθώ! (γέλια)
Μιλώντας για τους «Blues Wire», ποια είναι η γνώμη σας για τον τραγουδιστή τους, Ηλία Ζάικο;
Με τον Ηλία γνωριζόμαστε 27 χρόνια. Οποτε έρχομαι για περιοδεία στην Ελλάδα, δουλεύουμε μαζί. Τον νιώθω περισσότερο σαν οικογένεια και λιγότερο σαν συνεργάτη. Είναι από τις περιπτώσεις των ανθρώπων τους οποίους αισθάνεσαι περήφανος που τους έχεις γνωρίσει.
Ενας άλλος Ελληνας με τον οποίο συνεργαστήκατε ήταν και ο Στέλιος Βαμβακάρης, μαζί με τον οποίο κυκλοφορήσατε κι ένα δίσκο. Μιλήστε μου για αυτήν τη σύμπραξη...
Ο Στέλιος είναι κι αυτός ένας καλός φίλος και… δάσκαλος. Εχει προσπαθήσει πολλές φορές να μου μάθει μπουζούκι, αλλά δεν είχα ποτέ χρόνο να ασχοληθώ σοβαρά. Ευελπιστώ κάποια στιγμή φέτος να το πάρω σοβαρά!
Εχει ομοιότητες το μπλουζ με το ρεμπέτικο;
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ' αυτά τα δύο είδη είναι η γλώσσα. Οι ρεμπέτες τραγουδούν στα ελληνικά και οι μπλουζίστες στα αγγλικά. Κατά τα άλλα, είναι το ίδιο πράγμα.
Τι εννοείτε ότι είναι το ίδιο;
Οταν μου μεταφράζουν ένα ρεμπέτικο τραγούδι, έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα να πάρω τους στίχους και να τους τοποθετήσω σε μία μπλουζ μελωδία με απίστευτη ευκολία. Τα όνειρα, οι ελπίδες και τα προβλήματα που περιγράφουν οι ρεμπέτες και οι μπλουζίστες είναι ίδια.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε γνωρίσει στα δώδεκα τον Μάντι Γουότερς;
Αν δεν είχα γνωρίσει τον Μάντι Γουότερς ή τον Τζίμι Ριντ, και πάλι θα ασχολούμουν με τη μουσική. Ηταν γραφτό μου. Απλά δε θα είχα τη χαρά να παίξω μαζί τους. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πάντως, νιώθω πολύ τυχερός, γιατί βρέθηκα επί σκηνής με τους μεγαλύτερους μπλουζίστες όλων των εποχών. Εχω συνεργαστεί με τον Αλμπερτ Κινγκ, τον Μπάντι Γκάι και φυσικά τον B. B. King. Πολύ λίγοι μουσικοί είχαν την τύχη να ενώσουν τις φωνές και τις κιθάρες τους μ' αυτά τα ονόματα.
Γιατί διαλέξατε τη Γερμανία ως μόνιμο τόπο διαμονής;
Εφυγα από το Σικάγο για να μετακομίσω στη Γερμανία, χωρίς να περιμένω τίποτε συγκεκριμένο. Ηθελα απλά να φύγω. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, όλο και πιο πολύ πιστεύω ότι ήταν η σωστή απόφαση.
Για ποιο λόγο ήταν η σωστή απόφαση;
Γιατί στην Ευρώπη εκτιμούν τη μουσική μου περισσότερο και ανταποκρίνονται πιο θετικά από ό,τι στην Αμερική. Ηταν πολύ μεγαλύτερο το κίνητρό μου να συνεχίσω να παίζω μουσική και να γίνομαι καλύτερος από το να έχω απέναντί μου ένα κοινό λιγότερο εκφραστικό.
Ποιες ήταν οι σημαντικότερες στιγμές της καριέρας σας;
Η πρώτη κιθάρα «Stella» που μου αγόρασε η γιαγιά μου. Το πρώτο χειροκρότημα που εισέπραξα ύστερα από τις πρώτες συναυλίες που έδωσα στο Πίτσμπουργκ. Τα μαθήματα κιθάρας που μου έκανε ο B. B. King στο καμαρίνι με την αγαπημένη του κιθάρα, τη «Lucille» του, πριν από μία κοινή συναυλία στο Μόντρεαλ.
Πώς νιώσατε όταν αγγίξατε αυτήν τη θρυλική κιθάρα;
Ετρεμα! Αλλά ο B. B. King με καθησύχασε λέγοντάς μου: «Το κορίτσι μου φαίνεται να σε συμπαθεί, γιατί ξέρεις πού να βάλεις τα χέρια σου»! (γέλια)
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει κάτι, απ την συνεργασία του με τον Σ. Βαμβακάρη
Ούτε κι απ' αυτήν με τους Blues Wire:
Βέβαια, θα ήταν σοβαρή παράλειψή μου να μην αναφερθούμε και στην συνεργασία του με τον Ζωρζ Πιλαλί:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου