Το ακόλουθο κείμενο μου κανε εντύπωση, καθώς απορρίπτει τις ψευδαισθήσεις της "έξωθεν βοήθειας". Απλά καταγράφει κάποια πράγματα με σκοπό να μας κάνει να δούμε τον εαυτό μας μέσα απ το κάτοπτρο της πραγματικότητας.!
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον επίλογο:
"Η πραγματικότητα είναι ότι αιτία της τραγωδίας μας είναι κυρίως οι επιλογές μας, ότι οι ξένοι σήμερα δεν μας έχουν σε καμία εκτίμηση και ότι η όποια λύση θα είναι πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των δικών μας κυρίως επιλογών και πάλι. Αν δεν τα καταφέρουμε πιο πιθανό είναι να ξεχαστούμε, παρά να μας σώσουν στρατιές φιλελλήνων."
Όσο κι αν προσπάθησαν να το φουσκώσουν τα κανάλια δεν ήταν, με εξαίρεση ίσως τα 1000 άτομα του Τροκαντερό, παρά μικρές παρεϊστικες συγκεντρώσεις μερικών ατόμων, Ελλήνων κυρίως της διασποράς. Καλά έκαναν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Το θέμα είναι ότι δεν ωφελούν πλέον οι μύθοι και ό,τι τους συντηρεί. Το «φταίνε οι άλλοι» κι όχι η τύφλα μας, ο ηλίθιος χωρισμός της υφηλίου σε φιλέλληνες και ανθέλληνες, το τεράστιο χρέος της ανθρωπότητας στην «κοιτίδα της δημοκρατίας και του πολιτισμού», τα συρτάκια και οι λεβεντοζορμπάδες, η συμψηφιστική λογιστική για τα θύματα και τις θηριωδίες του πολέμου και άλλα παρόμοια.
Ακόμη κι αν γινόταν, δεν θα ήθελα να γίνουμε «μόδα της συμπόνιας». Η πραγματικότητα είναι οτι αιτία της τραγωδίας μας είναι κυρίως οι επιλογές μας, ότι οι ξένοι σήμερα δεν μας έχουν σε καμία εκτίμηση και ότι η όποια λύση θα είναι πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των δικών μας κυρίως επιλογών και πάλι. Αν δεν τα καταφέρουμε πιο πιθανό είναι να ξεχαστούμε, παρά να μας σώσουν στρατιές φιλελλήνων.
Ας εγκαταλείψουμε οριστικά τις αυταπάτες.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον επίλογο:
"Η πραγματικότητα είναι ότι αιτία της τραγωδίας μας είναι κυρίως οι επιλογές μας, ότι οι ξένοι σήμερα δεν μας έχουν σε καμία εκτίμηση και ότι η όποια λύση θα είναι πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των δικών μας κυρίως επιλογών και πάλι. Αν δεν τα καταφέρουμε πιο πιθανό είναι να ξεχαστούμε, παρά να μας σώσουν στρατιές φιλελλήνων."
Δεν με άγγιξε το «we are all Greeks». Δεν φούσκωσε το στήθος μου από τον αναιμικό ακτιβισμό της συμπόνιας. Για να πω την αλήθεια στην αρχή το είχα δει με κάποια συμπάθεια. Μπαίνοντας όμως στην διαδικτυακή σελίδα αυτό άλλαξε. Ένας αχταρμάς από συρτάκι, κουκουλοφόρους, αρχαίο πνεύμα αθάνατο, Μελίνα, «δωσίλογους», η γλυκανάλατη κοινοτοπία του keep walking, μια χαζοχαρούμενη δήλωση της Αντυ Μακ Ντάουελ, παραληρήματα του λαϊκοδεξιού Nigel Farage και άλλα παρόμοια.
Όσο κι αν προσπάθησαν να το φουσκώσουν τα κανάλια δεν ήταν, με εξαίρεση ίσως τα 1000 άτομα του Τροκαντερό, παρά μικρές παρεϊστικες συγκεντρώσεις μερικών ατόμων, Ελλήνων κυρίως της διασποράς. Καλά έκαναν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Το θέμα είναι ότι δεν ωφελούν πλέον οι μύθοι και ό,τι τους συντηρεί. Το «φταίνε οι άλλοι» κι όχι η τύφλα μας, ο ηλίθιος χωρισμός της υφηλίου σε φιλέλληνες και ανθέλληνες, το τεράστιο χρέος της ανθρωπότητας στην «κοιτίδα της δημοκρατίας και του πολιτισμού», τα συρτάκια και οι λεβεντοζορμπάδες, η συμψηφιστική λογιστική για τα θύματα και τις θηριωδίες του πολέμου και άλλα παρόμοια.
Ακόμη κι αν γινόταν, δεν θα ήθελα να γίνουμε «μόδα της συμπόνιας». Η πραγματικότητα είναι οτι αιτία της τραγωδίας μας είναι κυρίως οι επιλογές μας, ότι οι ξένοι σήμερα δεν μας έχουν σε καμία εκτίμηση και ότι η όποια λύση θα είναι πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των δικών μας κυρίως επιλογών και πάλι. Αν δεν τα καταφέρουμε πιο πιθανό είναι να ξεχαστούμε, παρά να μας σώσουν στρατιές φιλελλήνων.
Ας εγκαταλείψουμε οριστικά τις αυταπάτες.
( http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12833 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου