Φταίμε κι οι δυο...

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις, στάθηκε το άρθρο του φίλου μου, ΑΑΤΟΝ, στο ιστολόγιό του.

Έχει δίκιο στα λεγόμενά του...δεν είν' κακός, απλά τα βλέπει πιο λογικά και ψύχραιμα ως το τρίτο μάτι σε μια υπόθεση. Κι απ' την φιλική σχέση κι επικοινωνία που έχουμε κατά καιρούς, νιώθω την θλίψη του. για μια πατρίδα, που όπως λέει στον επίλογό του: 

"Που όταν έφυγα, άφησα μια πατρίδα ελεύθερη, και μέσα σε πέντε χρόνια έχει σκλαβωθεί απο το πουθενά, στα καλά καθούμενα, και κανείς δεν πάει στον πόλεμο.Παραδοθήκαμε άνευ όρων..."

Αυτή η μικρή παράγραφος, γέννησε μέσα μου αυτό το σχόλιο, που παραθέτω ως ανάρτηση εδώ:

Φταίω...που δεν άλλαξα τον τρόπο ζωής, στον ατομικό και κοινωνικό περίγυρό μου...!

Φταίω...που δεν αγανάκτησα όταν έπρεπε, και να βάλω τέλος στις βλέψεις του κάθε νταβατζή, για το μέλλον μου...!

Φταίω...που δεν έκανα, μια πολιτική σύλληψη, εν ονόματι του Ελληνικού λαού, σε κάθε έναν που έβλεπα να τ' αρπάζει και να καυχιέται κιόλας...!

Φταίω...που δεν έδιωξα απ την χώρα μου (όπως κάναν σε άλλες χώρες οι "άκαρδοι") κάθε ρεμάλι "λαθρομετανάστη" που ήρθε εδώ, όχι για δουλειά, μα για αλητείες και παρανομία...λες και δεν μας έφτανε η εγχώρια, θέλαμε κι εισαγώμενη παρανομία...!!!


Φταίω...που θρονιάστηκα, στα λουσάτα σαλόνια, (αγορασμένα με δανεικά...κι αγύριστα) χαζεύοντας την "χλίδα μου" και το χαζοκούτι των 50"...!!!

Φταίω...που εθίστηκα στην μ@λακία...και πλέον είμαι ένας μ@λ@κας και μισός...!!!

Φταίω...που επέτρεψα σε άλλους να διαχειρίζονται την πολιτιστική κληρονομιά μου...αφού πήρα πρώτα, το πιάτο φακής που μου αναλογούσε...και τώρα ξεπούλησα, και το μέλλον των παιδιών μου...!!!

Φταίω...που ήθελα πάντα, παραπάνω από όσα μπορούσα να έχω, και να συντηρήσω...!!!

Φταίω...που σου έδειξα κι εσένα τον δρόμο να κάνεις τα ίδια...!!!!!

Φταίω...που ποτέ δεν ψήφισα ιδεολογία, αφού πρωτά την εξετάσω αν συμφέρει την χώρα και το μέλλον μου...!!!

Φταίω...που ψήφιζα όποιον τα έλεγε καλύτερα, και ηδόνιζε την ματαιοδοξία της ακοής μου...κι όποιον μου έταζε/έδινε τα πιο πολλά...!!!!!!!!!!!!

Φταίω...που δεν δίδαξα, στα παιδιά μου το σωστό, αποδεχόμενος τα όποια λάθη μου, μα και το χέσιμό τους γιαυτές μου τις πράξεις....!!!

Φταίω...καθώς εις πολλά πταίομεν άπαντες. Μα ξέρεις κάτι φίλε, που με διαβάζεις αυτήν την στιγμή;

Φταίς κι εσύ, και φταίς πολύ, γιατί με έβλεπες να κάνω όλα αυτά, και δεν με άρπαξες απ τον γιακά, να μου ρίξεις δυο φάπες μπας και συνέρθω...
Και δεν το έκανες, γιατί κι εσύ είχες χεσμένη την φωλιά σου...
Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει...!

Τώρα λοιπόν, γιατί μας κακοφαίνεται όταν κάποιος μας ξεμπροστάζει, και βγάζει στον αέρα τα σχολιανά μας;

Γιατί χαλιόμαστε τάχα, για την κατάντια μας ως λαός;
Αν υπάρχει ακόμη, μια στάλα έστω, αίμα εκείνων, που κοκορευόμαστε πως ήταν πρόγονοί μας, οφείλουμε να πάμε στην μάχη. 

Ναι, στην πρώτη γραμμή, με την ελπίδα να πέσουμε εκεί, ηρωικά μαχόμενοι ως αντιστάθμισμα για τα κρίματά μας, αλλά και ως εμψύχωση για τους υπόλοιπους.!
Ξέρεις, το πρώτο αίμα φανατίζει πάντα στην μάχη. 

Και κάτι τέτοιες στρατηγικές τακτικές κερδίζουν έναν πόλεμο, που εξ αρχής φαινόταν χαμένος...!!!

Σημ. το ξέρω πως θα με πεις μ@λ@κ@, και είμαι για όλους τους λόγους που προανέφερα. Έστω κι αργά, το είδα και το παραδέχομαι. Οπότε μην με κρίνεις, δώσε το χέρι σου λοιπόν, να πορευτούμε πλάι πλάι στην μάχη για το καλό των παιδιών μας. Εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας.
Κι όπου χρειαστεί, να σου κρατήσω την ασπίδα, για να ρίξεις εσύ, το δόρυ, που είσαι πιο εύστοχος... 

Μάχες, ίσως χάθηκαν, μα ο πόλεμος δεν άρχισε ακόμα για εμάς...!

Έλα αδερφέ, πάμε...για την μαγκιά και το φιλότιμο που λέμε πως έχουμε...