...Είναι συγκλονιστικό τι εντυπώνεται στην καρδιά ενός άντρα, απ' την γυναίκα της ζωής του.
Όλα αυτά που η μια και ξεχωριστή χαράζει ανεξίτηλα στην διάνοια και την ψυχή του...
Το πρώτο που θυμάται πάντα, είναι το γέλιο της...μάλιστα, το πηγαίο και γάργαρο γέλιο της, που το ηχόχρωμά του αντηχεί σαν κελάρυσμα κρυστάλινης πηγής μέσα στο είναι του.!
Το χαμόγελο που συνοδεύεται από μια τρυφερή ματιά κι ένα χάδι. Το μοναδικό της άγγιγμα που ηλεκτρίζει το μικρό τρίχωμα του αυχένα, σε κάθε επαφή...το απαλό της άρωμα, που φυσικά αναδύεται μες τα τρίσβαθα της ψυχής. Αχ πως μοσχοβολά, βανίλια κι αρμύρα του πελάγους... μια γλύκα σαν το ζεστό ήλιο του πρωινού, μια πρόκληση, σαν το κυματάκι που σηκώνεται απ τον άνεμο, και μια νότα αισθησιασμού, απ το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο...
Πόσο χαροποιεί αυτό το άγγιγμα πάνω στο μεθυστικό άρωμα, η επαφή με την απαλή επιδερμίδα.
Η γεύση της σάρκας, η αναπνοή, η αίσθηση. Το ηδονικό χάδι, η τρυφερή εισβολή στο είναι...
Αυτή η γνώση της αντίδρασής της σε κάθε άγγιγμα,η κυματιστή της ανάσα και το κύρτωμα του κορμιού της όταν αρχίζει να συγκλονίζεται απ τους σπασμούς που ξεσπούν μέσα της...
Πολύτιμες καταθέσεις στιγμών που φυλάσονται ερμητικά στο σεντούκι της καρδιάς του, κι ώρες σαν κι αυτήν απολαμβάνει την κατοχή τους.!
Η ανάμνηση απ' τα πορφυρά της χείλη πως κάνει το κορμί του να σκιρτά κι η αίσθηση του στήθους της στην γλώσσα του πόσο τον ερεθίζει...
Αυτό το γλυκό κάψιμο απ' την "φωτιά" της που σε κάθε επαφή ξυπνά τον "τίγρη" του αισθησιασμού του. Η επαφή με την ήβη της, το καυτό παιχνίδι με τα χάδια του πάνω της και μέσα της, Η ταύτιση με την χαρά του εξερευνητή, κάθε φορά που ανακαλύπτει κι ένα νέο ευαίσθητο σημείο της ηδονής της. Η εμπειρία του να παρατηρεί το πρόσωπό της σε κάθε άγγιγμα, κάθε χάδι. Να την βλέπει πως λικνίζεται από πόθο κι ανυπομονησία, στην ενδεχόμενη διείσδυσή του.
Αχ, αυτό το άρωμά της, αυτή η αφή, η αίσθηση. Η "φωτιά" της που καίει τα ακροδάκτυλα του, τα χείλη του και το κορμί του ολάκερο κάθε φορά που παίζει μαζί της κι αισθάνεται τυην καυτή βροχή της να κυλά πάνω στα κορμιά τους σκορπίζοντας μια αιθέρια ευωδία...
Αυτό που νιώθει, κάθε φορά που βλέπει την έξαρση του πυρετού απ' την ηδονή της να ανεβαίνει και να κατακαίει τα πάντα στην διαδρομή, ωσάν πύρινη λαίλαπα που κατακαίει το άμοιρο δάσος. Και το μόνο που του μένει και δύναται να κάνει, είναι να βυθιστεί στην λίμνη της "φωτιάς" της και να αφεθεί στην θέρμη της που τον τυλίγει ολάκερο οδηγώντας τον στον θάνατο και την ανάσταση την ίδια στιγμή....
Να νιώθει την έκσταση της αγωνίας, τον πόθο και την λαχτάρα του πάθους που θεριεύουν και τους οδηγούν σε βίαιο ξέσπασμα, την μεγάλη κι εκκωφαντική εσωτερική έκρηξη, την υγρή "φλόγα", την ένταση, τις σπασμωδικές ανάσες, τα κορμιά που συχρονισμένα λικνίζονται σε έναν αρχέγονο χορό απολύτρωσης. Κι όλα αυτά χάρις σε κείνη και κυρίως μέσα σε εκείνην...!
Το κορμί της που δίνει την ύστατη σύσπαση και τεντώνεται σαν τόξο έτοιμο να εξακοντίσει το πυρωμένο βέλος. Το ιδρώτα της που κάνει να γυαλίζουν τόσο υπέροχα τα στήθη της, την μεταξένια και υγρή απ' την κάψα, εσωτερική της σάρκα να συσπειρώνεται πάνω στο μέλος του που συνεχίζει την ύστατη κορύφωση σπρώχνοντάς τον να χωθεί πιο βαθιά στα ενδότερά της, μέχρι να ακούσει τους ψίθυρους και τα αγκομαχητά του οργασμού της να ηχούν μελωδικά στα αυτιά του. Μια νέα αύρα τον συνεπαίρνει και του δίνει μια ώθηση να κατακτήσει το πιο βαθύ σημείο του είναι της, να νιώσει την "φλόγα" της σε όλο της το μεγαλείο να τον τυλίγει και να τον πυρπολεί με την καυτή βροχή της. Και κείνη την στιγμή μια γλυκιά θέρμη του αγκαλιάζει το μυαλό ένα πύρινο χάδι υπερκαλύπτει όλη την βία της έντασης κι αφήνει τους χυμούς του να συναντήσουν την καυτή βροχή της μένα βρυχηθμό, που θα τον ζήλευε και το πιο περήφανο λιοντάρι...
Ένα τελευταίο σφιχταγκάλιασμα και η διαπίστωση, πως μήτε στιγμή δεν έχει πάρει τα μάτια του απ' το πρόσωπό της. Την είδε ως αγέροχη θεά να μεταμορφώνεται σε δαίμονα κι άγγελο μπροστά του καθ' όλη την διάρκεια της ερωτικής τους απόλαυσης...ναι, δεν έπαψε στιγμή να παρατηρεί το πανέμορφο πρόσωπό της κι είδε την ικανοποίηση και την λατρεία να αποτυπώνονται στα καθάρια της μάτια...γεύθηκε το φιλί της απόλυτης παραδοχής της στον έρωτά του, και την επιβεβαίωση πως είναι ο ένας και μοναδικός αφέντης και κύρης της καρδιάς και του κορμιού της...κι ευθύς με την σειρά του σε ένα φιλί έκλεισε τον εαυτόν του και της επισφράγισε πως είναι η μοναδική που χει κερδίσει επάξια την καρδιά του...
Όταν ένας άντρας αγαπά, δίνει όλον του τον εαυτό και το επιβεβαιώνει με το είναι του σε κάθε δεδομένη στιγμή, όπως τώρα, που παρατηρούσε τον χείμαρρο των μαλλιών της να σχηματίζουν βεντάλια πάνω στο μαξιλάρι. Έσκυψε και περνώντας το χέρι του τρυφερά κάτω απ τον αυχένα της, την αγκάλιασε και κάνοντας μισή στροφή, την έφερε πάνω στο στήθος του.
Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και την φίλησε ξανά, κόβοντας και την τελευταία της ανάσα...
" Σ' αγαπάω γιαυτό που είσαι, κι αυτό που νιώθω πως μόνο εγώ μπορώ να δω μέσα σου" της είπε, κλείνοντας την τρυφερά στην αγκαλιά του, θέλοντας να μην ξαναβγεί ποτέ από εκεί...
Όλα αυτά που η μια και ξεχωριστή χαράζει ανεξίτηλα στην διάνοια και την ψυχή του...
Το πρώτο που θυμάται πάντα, είναι το γέλιο της...μάλιστα, το πηγαίο και γάργαρο γέλιο της, που το ηχόχρωμά του αντηχεί σαν κελάρυσμα κρυστάλινης πηγής μέσα στο είναι του.!
Το χαμόγελο που συνοδεύεται από μια τρυφερή ματιά κι ένα χάδι. Το μοναδικό της άγγιγμα που ηλεκτρίζει το μικρό τρίχωμα του αυχένα, σε κάθε επαφή...το απαλό της άρωμα, που φυσικά αναδύεται μες τα τρίσβαθα της ψυχής. Αχ πως μοσχοβολά, βανίλια κι αρμύρα του πελάγους... μια γλύκα σαν το ζεστό ήλιο του πρωινού, μια πρόκληση, σαν το κυματάκι που σηκώνεται απ τον άνεμο, και μια νότα αισθησιασμού, απ το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο...
Πόσο χαροποιεί αυτό το άγγιγμα πάνω στο μεθυστικό άρωμα, η επαφή με την απαλή επιδερμίδα.
Η γεύση της σάρκας, η αναπνοή, η αίσθηση. Το ηδονικό χάδι, η τρυφερή εισβολή στο είναι...
Αυτή η γνώση της αντίδρασής της σε κάθε άγγιγμα,η κυματιστή της ανάσα και το κύρτωμα του κορμιού της όταν αρχίζει να συγκλονίζεται απ τους σπασμούς που ξεσπούν μέσα της...
Πολύτιμες καταθέσεις στιγμών που φυλάσονται ερμητικά στο σεντούκι της καρδιάς του, κι ώρες σαν κι αυτήν απολαμβάνει την κατοχή τους.!
Η ανάμνηση απ' τα πορφυρά της χείλη πως κάνει το κορμί του να σκιρτά κι η αίσθηση του στήθους της στην γλώσσα του πόσο τον ερεθίζει...
Αυτό το γλυκό κάψιμο απ' την "φωτιά" της που σε κάθε επαφή ξυπνά τον "τίγρη" του αισθησιασμού του. Η επαφή με την ήβη της, το καυτό παιχνίδι με τα χάδια του πάνω της και μέσα της, Η ταύτιση με την χαρά του εξερευνητή, κάθε φορά που ανακαλύπτει κι ένα νέο ευαίσθητο σημείο της ηδονής της. Η εμπειρία του να παρατηρεί το πρόσωπό της σε κάθε άγγιγμα, κάθε χάδι. Να την βλέπει πως λικνίζεται από πόθο κι ανυπομονησία, στην ενδεχόμενη διείσδυσή του.
Αχ, αυτό το άρωμά της, αυτή η αφή, η αίσθηση. Η "φωτιά" της που καίει τα ακροδάκτυλα του, τα χείλη του και το κορμί του ολάκερο κάθε φορά που παίζει μαζί της κι αισθάνεται τυην καυτή βροχή της να κυλά πάνω στα κορμιά τους σκορπίζοντας μια αιθέρια ευωδία...
Αυτό που νιώθει, κάθε φορά που βλέπει την έξαρση του πυρετού απ' την ηδονή της να ανεβαίνει και να κατακαίει τα πάντα στην διαδρομή, ωσάν πύρινη λαίλαπα που κατακαίει το άμοιρο δάσος. Και το μόνο που του μένει και δύναται να κάνει, είναι να βυθιστεί στην λίμνη της "φωτιάς" της και να αφεθεί στην θέρμη της που τον τυλίγει ολάκερο οδηγώντας τον στον θάνατο και την ανάσταση την ίδια στιγμή....
Να νιώθει την έκσταση της αγωνίας, τον πόθο και την λαχτάρα του πάθους που θεριεύουν και τους οδηγούν σε βίαιο ξέσπασμα, την μεγάλη κι εκκωφαντική εσωτερική έκρηξη, την υγρή "φλόγα", την ένταση, τις σπασμωδικές ανάσες, τα κορμιά που συχρονισμένα λικνίζονται σε έναν αρχέγονο χορό απολύτρωσης. Κι όλα αυτά χάρις σε κείνη και κυρίως μέσα σε εκείνην...!
Το κορμί της που δίνει την ύστατη σύσπαση και τεντώνεται σαν τόξο έτοιμο να εξακοντίσει το πυρωμένο βέλος. Το ιδρώτα της που κάνει να γυαλίζουν τόσο υπέροχα τα στήθη της, την μεταξένια και υγρή απ' την κάψα, εσωτερική της σάρκα να συσπειρώνεται πάνω στο μέλος του που συνεχίζει την ύστατη κορύφωση σπρώχνοντάς τον να χωθεί πιο βαθιά στα ενδότερά της, μέχρι να ακούσει τους ψίθυρους και τα αγκομαχητά του οργασμού της να ηχούν μελωδικά στα αυτιά του. Μια νέα αύρα τον συνεπαίρνει και του δίνει μια ώθηση να κατακτήσει το πιο βαθύ σημείο του είναι της, να νιώσει την "φλόγα" της σε όλο της το μεγαλείο να τον τυλίγει και να τον πυρπολεί με την καυτή βροχή της. Και κείνη την στιγμή μια γλυκιά θέρμη του αγκαλιάζει το μυαλό ένα πύρινο χάδι υπερκαλύπτει όλη την βία της έντασης κι αφήνει τους χυμούς του να συναντήσουν την καυτή βροχή της μένα βρυχηθμό, που θα τον ζήλευε και το πιο περήφανο λιοντάρι...
Ένα τελευταίο σφιχταγκάλιασμα και η διαπίστωση, πως μήτε στιγμή δεν έχει πάρει τα μάτια του απ' το πρόσωπό της. Την είδε ως αγέροχη θεά να μεταμορφώνεται σε δαίμονα κι άγγελο μπροστά του καθ' όλη την διάρκεια της ερωτικής τους απόλαυσης...ναι, δεν έπαψε στιγμή να παρατηρεί το πανέμορφο πρόσωπό της κι είδε την ικανοποίηση και την λατρεία να αποτυπώνονται στα καθάρια της μάτια...γεύθηκε το φιλί της απόλυτης παραδοχής της στον έρωτά του, και την επιβεβαίωση πως είναι ο ένας και μοναδικός αφέντης και κύρης της καρδιάς και του κορμιού της...κι ευθύς με την σειρά του σε ένα φιλί έκλεισε τον εαυτόν του και της επισφράγισε πως είναι η μοναδική που χει κερδίσει επάξια την καρδιά του...
Όταν ένας άντρας αγαπά, δίνει όλον του τον εαυτό και το επιβεβαιώνει με το είναι του σε κάθε δεδομένη στιγμή, όπως τώρα, που παρατηρούσε τον χείμαρρο των μαλλιών της να σχηματίζουν βεντάλια πάνω στο μαξιλάρι. Έσκυψε και περνώντας το χέρι του τρυφερά κάτω απ τον αυχένα της, την αγκάλιασε και κάνοντας μισή στροφή, την έφερε πάνω στο στήθος του.
Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και την φίλησε ξανά, κόβοντας και την τελευταία της ανάσα...
" Σ' αγαπάω γιαυτό που είσαι, κι αυτό που νιώθω πως μόνο εγώ μπορώ να δω μέσα σου" της είπε, κλείνοντας την τρυφερά στην αγκαλιά του, θέλοντας να μην ξαναβγεί ποτέ από εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου