"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Χαλίλ Γκιμπράν
απόσπασμα απ΄ το έργο "Ο κήπος του Προφήτη", 1923
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."
Χαλίλ Γκιμπράν
απόσπασμα απ΄ το έργο "Ο κήπος του Προφήτη", 1923
4 σχόλια:
Διαβάζοντας το ποίημα πριν φτάσω στο όνομα του ποιητή το μυαλό μου γυρνούσε ανάμεσα σε Ελληνικά ονόματα προσπαθώντας να τον μαντέψει.
Έπεσα έξω 100%!
Δεν τον ξέρω τον κύριο αλλά μήπως τελευταία πέρασε από την ψωροκώσταινα και εμπνεύστηκε;
Κάποια στιγμή θα σου το πάρω, πολύ καλό!
Καλησπέρα φίλε μου...!
Είδες τι Ελληνικά φρούτα που χε
"ο κήπος του προφήτη" τελικά;
Συμπέρασμα: παντού κρύβεται ένας Έλληνας.!
ΥΓ κι ο Σουρής μας τα 'ψαλε πριν 100 χρονάκια,
μα νιώθεις λες κι ήταν χτες...!!!
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το "δε βαριέσαι" κι "ωχ αδερφέ".
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Του Σουρή τα ποιήματα είναι μια άλλη υπόθεση!
Αυτός κι αν είναι προφήτης!
Αλλά μάλλον δεν είναι απλά περιέγραφε την πραγμάτικότητα.
Απλώς οι/η πολιτικοί/η στην Ελλάδα είναι μονοσήμαντοι, μονοδιάστατοι και προβλέψιμοι πάντα προς το χειρότερο!
Δίκιο έχεις φίλε μου.
Η ράτσα τους αν πάρουμε ως αφετηρία την εποχή
του Αριστοφάνη με τους "Ιππείς", μέχρι το σήμερα
απλά περιφέρονται ψάχνοντας σάρκες για να φάνε.
Αλλά η δική μας απάθεια κι η προσωποληψία μας ενίοτε, τους δίνει την ισχύ και το δικαίωμα να ξεσκίζουν ότι βρούν στο πέρασμά τους...!
Εμμένω στην άποψη χρόνων, πως το μέγα έγκλημά μας κι αιτία των δεινών μας ως λαός, είναι πως παραμένουμε ανιστόρητοι...!
Δημοσίευση σχολίου