Μονόλογοι

Μια ακόμα νυχτιά απλώνει το πέπλο της τ' αραχνοΰφαντο, κι ένα μούδιασμα σκεπάζει το νου μου...
σαν κάτι εντός να φτερουγίζει θέλοντας να σκίσει τα χάρτινα δεσμά του...σκέψεις και πάλι σκέψεις...
μια μελωδία από χορδές κιθάρας σπάζει την σιωπή κι ένα παράπονο ίσως να εκφράζει που ένα βράδυ ακόμα εσύ δεν είσαι εδώ όσο κιαν το θέλαμε κι οι δύο... ακόμα μια νύχτα να βασανίζει τα κορμιά μας που αναζητάν το ένα το άλλο...ακόμη μια φορά που οι ψυχές μας λαχταρούν να τραγουδήσουν ένα γλυκό ντουέτο...άλλη μια νυχτιά που άδεια θα ναι η αγκαλιά μας και τα χείλη μας θα μείνουν ορφανά δίχως το ερωτικό μας σμίξιμο...

Μα δεν είναι μακριά κείνη η στιγμή, που πάλι θα ανταμώσουμε αγάπη μου, κι ένας χορός του πάθους θε να αρχίσει...κείνη η ώρα, που θα κουρνιάξεις μες τα χέρια μου, και λόγια τρυφερά θα ακουστούν υμνώντας τον άγιο έρωτά μας...

Κοντεύει η απολύτρωση σαν τα κορμιά θα ενωθούν στο βυσσινί χαλί του πόθου και μια εικόνα ερωτική θα ζωγραφίσουν...
Ησύχασε αγάπη μου, κόπασε τα αναφιλητά σου και στέγνωσε το δάκρυ σου, σύντομα θα σαι ξανά δικιά μου να νιώσεις τ' άγγιγμα που κάνει το στήθος να ριγεί και το κορμί να ανατριχιάζει....
Σύντομα θα γευτείς το φιλί που κάνει τα χείλη σου να καίνε βάφοντας τα μάγουλα στου έρωτα το χρώμα.

Ακόμα μια νυχτιά ατέλειωτη μέσα σε σκέψεις, πόθους κι επιθυμίες...ακόμα ένα βράδυ με ερωτικούς μονόλογους, μακρινή μου αγάπη...αργεί ακόμη η στιγμή που όλα τούτα πράξεις θε να γίνουν...

Ακόμα μια νυχτιά...ακόμη ενα βράδυ...