Πειρατικές ιστορίες...Captain Alexander Constantin

...Ο καπετάνιος ήταν ανήσυχος, όλη μέρα ένιωθε τον εχθρό του να τον ακολουθεί. Και το τσούρμο ήταν νευρικό,
έκαναν τις συνήθεις εργασίες στο κατάστρωμα μα ένα υπόκωφο μουρμουρητό τους συνόδευε κι έδινε ρυθμό σε ότι κάναν.
Τώρα όμως ο πλοίαρχος ήταν μόνος στο δοιάκι με μόνη συντροφιά κι οδηγό, τ' άστρα...
και το ένστικτό του...

Θέλοντας να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη έδεσε την τιμονιέρα με το δερμάτινο κορδόνι στον σκότρο σε πορεία σταθερή.
Μηχανικά έψαξε στην τσέπη της κάπας κι έβγαλε την καπνοσακούλα του, έβγαλε και την μακριά πίπα  που φύλαγε πάντα στον κόρφο, καθώς ήταν δώρο της μάνας στον κύρη του.
Το μόνο πράγμα που χε απομείνει εξόν απ το σπαθί του για να θυμίζει τον πατέρα του.


Αργά άνοιξε το σακούλι από δέρμα ελαφιού και βάλθηκε να σπάει τα Flakes του ταμπάκου που έφτιαχνε κείνος ο  σκωτζέζος ο MacBaren και τον είχε φιλέψει ένας γερό ναυτικός της προάλλες
στο καπηλειό που πίναν ρούμι.
Μάλιστα του χε δώσει και το επιβλητικό όνομά του Σκωτσέζου...MacBaren Scottish Mixture Flake.

Πάντα τον ηρεμούσε η διαδικασία του γεμίσματος της πίπας του κι η μεστή και πιπεράτη γεύση του καπνού τον βοηθούσε να ξεδιαλύνει τις σκέψεις του κι έδιωχνε μακρυά τον κάματο της ημέρας.
Αφού γιόμισε την σκαλιστή πίπα του από ρείκι τράβηξε δυο ρουφηξιές απαλά για να βεβαιωθεί για τ' αποτέλεσμα κι άναψε την πίπα του με το ξερό κλαδάκι που χαν πάντα γιαυτό τον σκοπό στο φανάρι της τιμονιέρας.
Πυκνές τουλούπες καπνού απλώθηκαν σε κάθε ρουφηξιά αφήνοντας μια πιπεράτη νότα στην γεύση και γεμίζοντας την καρδιά απόλαυση.
Είναι κείνη η στιγμή που αρχίζει ο ηδονικός χορός των αισθήσεων κάθε φορά που ο καπνός ξεχύνεται στα σπλάχνα.

Να θυμηθώ να πάρω ένα κασελάκι MacBaren Scottish Mixture Flake όταν περάσουμ απ τα νερά της Βοστώνης...η καπνοσακούλα αδειάζει...