Για την διαμαρτυρία στο Σύνταγμα…Γιάννης Κότσιρας

«Για την διαμαρτυρία στο Σύνταγμα…

Η πρωτοβουλία που αναλήφθηκε για αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας είναι ιστορική.

Το ποιος είχε την ιδέα και με ποιο σκοπό δεν με αφορά και δεν πρέπει κανείς μας να πέσει σε συνωμοσιολογίες και φαντάσματα του παρελθόντος. Πάντα έτσι κατάφερναν να διασπάσουν τη λαϊκή φωνή. Αυτή που δεν έχει χρώμα, κόμμα και υστεροβουλία.

Πειρατικές ιστορίες...Captain Alexander Constantin

...Ο καπετάνιος ήταν ανήσυχος, όλη μέρα ένιωθε τον εχθρό του να τον ακολουθεί. Και το τσούρμο ήταν νευρικό,
έκαναν τις συνήθεις εργασίες στο κατάστρωμα μα ένα υπόκωφο μουρμουρητό τους συνόδευε κι έδινε ρυθμό σε ότι κάναν.
Τώρα όμως ο πλοίαρχος ήταν μόνος στο δοιάκι με μόνη συντροφιά κι οδηγό, τ' άστρα...
και το ένστικτό του...

Θέλοντας να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη έδεσε την τιμονιέρα με το δερμάτινο κορδόνι στον σκότρο σε πορεία σταθερή.
Μηχανικά έψαξε στην τσέπη της κάπας κι έβγαλε την καπνοσακούλα του, έβγαλε και την μακριά πίπα  που φύλαγε πάντα στον κόρφο, καθώς ήταν δώρο της μάνας στον κύρη του.
Το μόνο πράγμα που χε απομείνει εξόν απ το σπαθί του για να θυμίζει τον πατέρα του.

Εκπληκτική-αποστομωτική απάντηση

Με το φίλο μου τον Σταύρο επικοινωνούμε τακτικά τηλεφωνικά και ενίοτε με ανταλλαγές μηνυμάτων μέσω e-mail. Συζητούμε διάφορα μα κυρίως για την καθημερινότητα και το πως ήμασταν και πως μα κατάντησαν.
Έτσι λοιπόν σε μια τέτοια επικοινωνία μέσω mail ο αγαπητός Σταυρίξ μου έστειλε το ακόλουθο θέμα που δεν μπορώ να μην το μοιραστώ μαζί σας. Προέρχεται από γνωστό block, δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι αλλά ειλικρινά θα το θελα πολύ να έχει συμβεί. Και μάλιστα πολύ καιρό  πριν....

Απολαύστε το...

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:


«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

"Το νόημα της ζωής" από έναν καθηγητή φιλοσοφίας

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.
Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Remember My Name

Alone again, you swear for the last time
You won’t go through this hell of a life,
You know as mine
So start again, build a wall to hide
That brave face you know so well
No one else could ever tell, but I know
There must be something more {x2}...

When your nights are lonely
And the tears start to fall like rain
When your love’s in the dust,
Will you remember my name?
When all the stars are fading
And you’re walking in darkness again
When there‘s no one to trust,
Then you’ll remember my name...

Έκθεση βιβλίου στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου

Έκθεση βιβλίου στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου  22/5 εως 5/6 /2011
Τοποθεσία: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ 42 & ΚΑΡΑΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ 1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ


Ο Σύλλογος μας σε συνεργασία με το Διδακτικό Προσωπικό του Σχολείου μας στο πλαίσιο των συνεχών προσπαθειών που καταβάλλει με στόχο τη δημιουργία
άρτια καταρτισμένων μαθητών,  και θέλοντας να συμβάλει στην ανάπτυξη της βιβλιοαναγνωσιμότητας, διοργανώνει Έκθεση Βιβλίου από 22 Μαΐου έως 5 Ιουνίου.

Ανάσες

Ανάσες...μικρές ρουφηξιές έρωτα στο μονοπάτι της Νιρβάνας...
ανάσες...θυμίαμα απ το συναίσθημα που όλο το είναι κατακλύζει...
ανάσες...όσο η καρδιά χτυπά τόσο η ψυχή γεμίζει με σκιρτήματα...

Ανάσες...μικρές...κοφτές...λαχανιασμένες...μα δίχως αυτές, ζωή μου δεν υπάρχεις...

While Your Lips Are Still Red

Sweet little words made for silence
Not talk
Young heart for love
Not heartache
Dark hair for catching the wind
Not to veil the sight of a cold world

Kiss while your lips are still red
While he`s still silent
Rest while bosom is still untouched, unveiled
Hold another hand while the hand`s still without a tool
Drown into eyes while they`re still blind
Love while the night still hides the withering dawn

Καλή μας νύχτα...

Μια νύχτα ακόμα...
όσο κι αν θέλει το κορμί να γείρει να αναπαυθεί 
δεμένο το κρατά ο νους, που πάλι έχει πιαστεί στα δίχτυα της σκέψης...
ξορκίζει τους δαίμονες της η καρδιά με ήχους απ το γέλιο και το δάκρυ
μιας κιθάρας...
μονάχα αυτή μπορεί να νιώσει την φουρτούνα της ψυχής...
                                  κλάψε κιθάρα μου γιατί εγώ απόψε στέγνωσα από δάκρυ...
                                   γέλα όπως γελώ τα όνειρά μου....

...για τη Φιλία...

Και ένας νέος είπε...

Μίλησε μας για τη Φιλία.

Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας: Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.

Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη.

Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.

Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.

ένας χρόνος δίχως τον Ronnie James Diο... Μας λείπεις...

O Ρόνι Τζέιμς Ντίο ή Ρόνι Ντίο ή Ντίο (Ronnie James Dio, 10 Ιουλίου 1942 – 16 Μαΐου 2010) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και δημιουργός της Heavy Metal μουσικής. Έδρασε με τα συγκροτήματα των Elf, Rainbow, Black Sabbath, Heaven & Hell καθώς και με το προσωπικό του σχήμα, τους Dio. Στις λοιπές μουσικές του συμμετοχές, περιλαμβάνεται επίσης η φιλανθρωπική κίνηση Hear 'n Aid. Έχει παγκοσμίως χαρακτηριστεί ως εκ των δυναμικότερων τραγουδιστών της Heavy Metal μουσικής, αναγνωρισμένος για τη μεστή φωνή του καθώς και για το ότι κατέστησε λαοφιλέστερη τη χειρονομία "devil's horns" στην κουλτούρα του συγκεκριμένου μουσικού είδους. Μια από τις τελευταίες του συνεργασίες ήταν εκείνη με τα αρχικά μέλη των Black Sabbath, Tony Iommi, Geezer Butler, και Vinny Appice, υπό το όνομα Heaven & Hell, της οποίας το πρώτο και μοναδικό στούντιο άλμπουμ ήταν το The Devil You Know , το οποίο κυκλοφόρησε στις 28 Απριλίου του 2009. Ο Ντίο, έφυγε από τη ζωή στις 16 Μαΐου του 2010, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο στομάχου.

Θεότητες της θάλασσας

Η θάλασσα, με την ποικιλία και τις συνεχείς εναλλαγές στις διαθέσεις, τις εικόνες και τα χρώματά της, διέγειρε ανέκαθεν τη φαντασία των ανθρώπων, κυρίως των θαλασσοπόρων και των ποιητών. Οι αμέτρητες διαβαθμίσεις της γαλήνης και της ταραχής της προσωποποιήθηκαν αναλόγως, με πρόσωπα άλλοτε φιλικά και άλλοτε εχθρικά για τους ανθρώπους.

Ένας Άνθρωπος Παντός Καιρού-Θανάσης Βέγγος

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.

Κρύφτηκε το όνειρο

Κρύφτηκε το όνειρο στην άκρη
χάθηκε μια δυνατή αγάπη.
Ξεμάκρυνε σε τόπους μισερούς.
Του έρωτα τα λόγια σιώπησαν
οι δείκτες του ρολογιού
πάγωσαν στο τελευταίο αντίο.

Τα λόγια της αγάπης σου
σαν θησαυρό κρυμμένα
θα τα φυλάξω μέσα στην καρδιά.
Όλα τα σ' αγαπώ σου θα τα τυλίξω
σε μια κλωστούλα κόκκινη.
Θα αφήσω να κυλίσει μέσα
στου ονείρου την σιωπή.

θα κλείσω τα μάτια να ονειρευτώ
δυο πουλιά ταξιδεμένα
στου ουρανού τα χρώματα
να πετούν αγαπημένα.
Να σκορπίζουν έρωτα
πετώντας στο απέραντο
γαλάζιο του ουρανού.

Την μυρωδιά σου θα κρατήσω
στης ανάμνησης τα μέρη.
Θα ποτίσω ένα δάκρυ
θα ξεριζώσω ένα χάδι.
Σαν προβάλει ο ήλιος
κλωστούλα κόκκινη
θα ξετυλίξω
για να αναταμώσουμε ξανά.

(δημοσιευση soula)