"Είναι η ιστορία δυο φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί
και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες
πάνω στην πέτρα. Γιατί;
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ. ..."
Χόρχε Μπουκάι (''Ιστορίες να σκεφτείς")
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί
και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες
πάνω στην πέτρα. Γιατί;
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ. ..."
3 σχόλια:
Τι ωραία τα μεγάλα λόγια...
Παλιότερα όταν είχα δει αυτό το απόσπασμα του Μπουκάι σε ένα blog, δεν θυμάμαι που, είχε γράψει εύστοχα κάποιος το εξής:
«Αυτός ο Μπουκάι θα έγραφε στην άμμο αυτόν που ίσως του βίαζε το παιδί; Για να μην πω κάτι χειρότερο!»
Βέβαια, συμπληρώνω εγώ, ο Μπουκάι δεν λέει τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχει άμμος για να «γράψει» κανείς παρά μόνο βράχια! Ή τι συμβαίνει όταν υπάρχει μόνο άμμος...
Επέλεξα να τα γράφω όλα στο νού μου...ό,τι κρατάει, είναι χρήσιμο. Τα άλλα απλώς τα ανακυκλώνει...Συγχωρώ, μα δεν ξεχνάω εύκολα...είναι μάλλον ο τρόπος μου, να προστατεύω τον εαυτό μου...
Καλημέρα σας Φίλοι μου....
@Apokalipsis999 η γραφή στην άμμο δεν είναι κάτι αντίστοιχο με τα Βιβλικά : "Αγαπάτε τους εχθρούς σας", "αν κάποιος σε ραπίσει στο ένα μάγουλο γύρνα και το άλλο" ή ακόμα τα τελευταία λόγια απ την Κυριακή προσευχή: "ως κι υμείς αφίεμεν τους οφειλέτας ημών": Σκοπός του Μπουκάι ήταν πιστεύω να μας προβληματίσει και φυσικά να μας κάνει να μην βλέπουμε τα θετικά της καθημερινότητάς μας.
Όσο για την άμμο και τα βράχια αυτά τα κουβαλάμε εμείς όπου πάμε...
@ευαγγελία φίλη μου, κι εγώ κάπως έτσι λειτουργώ. Προσπαθώ να μακροθυμώ και να συγχωρώ, όταν όμως γίνεται κατά συρροή και κατ εξακολούθηση η ατασθαλία δεν μπορώ να την συγχωρήσω. (Λάθη μπορούμε να κάνουμε πολλά όχι όμως πάντα τα ίδια). Ούτε επίσης την αδικία και το πλήγωμα πάνω στην φιλότιμη υπερηφάνειά μου...
(υπερηφάνεια, όχι εγωπάθεια το διευκρινίζω). Είναι τρόπος ζωής κι άμυνας όπως λες....
Δημοσίευση σχολίου