. Οταν τους κανει συσταση για την απαγορευση κυνηγιου στην περιοχη αυτοι φερονται με τον "τροπο" τους με αποκορυφωμα την τελευταια σκηνη του βιντεο. Εγω θα σταθω στο γεγονος του "αντρακλα" που επιδεικνυει την υπεροχη του πανω σε μια γυναικα που απλα του υπεδειξε το οποιο λαθος του. Κι αυτοματα ερχονται στο νου παμπολλα παραδειγματα τραμπουκισμου απο διαφορους "αντρες" που πραττουν κατα την ανατροφη και την συνειδηση τους καθε ακροτητα πανω σε αδυναμους φαινομενικα η' κυριολεκτικα. Ενσταση "κυριοι" ακομα και το απολυτο δικιο να χετε οταν κανετε τετοια τασομαι παντα υπερ του αδυνατου. Ναι με βρισκετε αντιμετωπο, ειδικα αν προκειται για γυναικα η' παιδι. Αμαχος πληθυσμος ως συνηθιζω να λεω, γιατι "κυριοι" τα κανετε εκει που σας παιρνει για να δουμε τι γινεται επι ισοις οροις; αν και η βια ειναι η τελευταια μεθοδος συνετισμου μα αναγκαια μιας και οπως μας διδαξαν οι προγονοι μας "οπου δεν πιπτει λογος πιπτει ραβδος". Εντυπωση δε μεγαλη μου προκαλεσε το σχολιο ενος θεατη του βιντεο στο tube: "πηγαινε γυρευοντας η τυπισα εγω θα την πυροβολουσα", ποσο δρασυδειλη απαντηση μα και ποσο ποταπη σκεψη αφου συμπεραινουμε πως η ανθρωπινη ζωη εχει μηδαμινο κοστος.
Να πυροβολησεις; ποια, αυτην που θα μπορουσε να ηταν δικη σου η' δικη μου μανα; γυναικα; αδερφη; κορη; Εχουμε τρελαθει; να βαλουμε τις φωνες; να ουρλιξουμε, να κλαψουμε για την καταντια; να οργιστουμε τοσο που να παρουμε τον νομο στα χερια μας; Τι να κανουμε; Γιατι απαθεις δεν πρεπει να μενουμε μιας κι οταν δεις την αρκουδα στου γειτονα το σπιτι περιμενε την και στο δικο σου. Εκει κρυβεται η ριζα του κακου στην αδιαφορια και τον ωχαδελφισμο. Μονιμως ακουμε "η κοινωνια", "αυτοι", "οι αλλοι" μα ολα αυτα δεν ειναι τιποτε αλλο απο εμας τους ιδιους, Ναι εμεις ειμαστε η κοινωνια. Εμεις ειμαστε οι αλλοι, εμεις ειμαστε και τουτοι. Χαθηκαν οι αρχες και οι αξιες μας. Χαθηκε το καρφι, επεσε το πεταλο, επεσε το πεταλο κουτσαθηκε το αλογο, κουτσαθηκε το αλογο δεν μπορεσε ο αγγελιοφορος να παραδωσει το μυνημα, δεν παραδοθηκε το μυνημα χαθηκε ο πολεμος λενε οι Κινεζοι γεροντες. Κι ενω το θεμα εχει πολλες προεκτασεις και παραμετρους κλεινω με αυτην την παροιμια που ελπιζω να προβληματισει, γιατι δεν επιθυμω να γινω μητε οργιλος μητε γραφικος απλα καποια πραγματα πρεπει να λεγονται και κυριως να εκφραζουμε το καθε λογης συναισθημα που μας γεννα η εικονα η' το γεγονος που βλεπουμε. Η αληθεια ειναι σαν το λυχναρι που φεγγει δεν το βαζουμε κατω απο το τραπεζι μα πανω σε αυτο για να φωτιζει ολο το δωματιο μα και για να διωχνει τις καθε λογης "κατσαριδες" που αγαπαν το σκοταδι, πισω στην υπογεια τρυπα τους... Σχολια συμπερασματα δικα σας μα και δικα μας εφοσον θελετε να τα μοιραστουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου