Ν ύχτα τρίτης-ξημέρωμα Τετάρτης, και μια παρόρμηση μηχανικά με οδήγησε σε αυτό εδώ το εγχείρημα, ένας χώρος που θα φιλοξενεί κάθε μου σκέψη κι εσωτερική ανάγκη να αποτυπώνω τα κάθε λογής ερεθίσματα που με κεντρίζουν κατά την ημερησία περιπλάνησή μου στον κόσμο... Το ταξίδι στον λόγο μοναχικό στην αρχή με προσδοκία την συνάντηση πιθανών συνοδοιπόρων...Δεμένη κόκκινη κλωστούλα στον δείκτη, σαν υπενθύμιση και γούρι, μια ρουφηξιά ταμπάκου κι ένας νοητός αναστεναγμός -κάθε καινούρια αρχή έχει το φτερούγισμα του αγνώστου- ώσπου τα τρεμάμενα βηματάκια να αρχίζουν την πορεία τους μέχρι να γίνουν σταθερά, αργά ίσως βήματα.
Το που θα καταλήξει αυτό κανείς δεν ξέρει ακόμα, αλλά γμτ έχει μια απίστευτη γοητεία η πρόκληση για κάθε νέο μονοπάτι...Πάμε λοιπόν.....
