And You My Love

I do not sleep tonight,
I may not ever..
The sins of the past have come.
See how they sit down together.

Outside my window,
Outside my door,
And i know the reason what they've all come here for..
You my love..
My sweet, sweet love..
Are what it's all because of..

Surrender is easy,
I know you do me no harm,
But your innocence haunts me.
The most fatal of charms..

Oh i must have done some wrong.
On a dark and distant day..
For i know full and well tonight,
This is how that i must pay..

And you my love..
My sweet, sweet love..
Are what it's all because of..
You my love..
My sweet, sweet love..
Are what it's all because of..

Γράφοντας λίγες γραμμές

ψίθυροι και κουβέντες

Κι είπε η καρδιά στην λογική...

μην με φυλακίζεις στο κελί της σκέψης σου...

άσε με ελεύθερα να πετάξω...


κι εγώ θα σου χαρίσω την Ειρήνη της Αγάπης...


κι άλλο πια δεν θα βασανίζεσαι με πρέπει και γιατί...

...συννεφάκια & κουβέντα

...."Είναι γνωστό τοις πάσι"...ξεκίνησε να λέει, αργά αργά, καθώς άνοιγε την καπνοσακούλα του κι έπαιρνε ένα τσιγαρόχαρτο...
Το έπιασε ανάμεσα στα δάκτυλά του, κι επιδέξια άρχισε να το ισιώνει στις άκρες ενώ συνέχισε: πως η γυναίκα, αναζητά την ερωτική ικανοποίηση ποικιλοτρόπως όσο κι αν η ίδια το αρνείται. Είναι στην φύση της, κι αυτό την οδηγεί στο να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις εκάστοτε φαντασιώσεις που της προξενεί, η εμφάνιση μα και ο τρόπος προσέγγισης του Αρσενικού που την πλησιάζει", είπε, ενώ είχε βγάλει μια μπαλίτσα καπνού την οποία έστρωνε πάνω στο τσιγαρόχαρτο. Κοιτώντας τις κοπέλες της παρέας, κατάματα, συνέχισε με τον ίδιο αργό τόνο στην φωνή του, "το αξιοσημείωτο δε, είναι πως ενώ παραπονιέται διαρκώς, για την κατάντια της μάνας της, που δεν έζησε όσα θα ήθελε, θα καταλήξει να γίνει ίδια κι απαράλλαχτη με αυτήν, παραιτούμενη απ τα όνειρά της, χάριν βολέματος, μα και του συμβιβασμού που γεννά η επιθυμία μιας οικογένειας..."
Και λέγοντας αυτά, τύλιξε το τσιγαρόχαρτο γύρω απ τον εαυτό του κι υγραίνοντάς το με την άκρη της γλώσσας του το έστριψε ανάμεσα στα επιδέξια δάκτυλά του να κολλήσει.

Μια διαολεμένη σιωπή απλώθηκε στην παρέα...κι όλες άστραψαν με μια ξαφνική λάμψη στο βλέμμα τους. Μα πριν προλάβει καμιά να πει οτιδήποτε, ο Πάρις, τις κοίταξε ατάραχος με το γνώριμο, στραβό χαμόγελο που στερέωνε το τσιγάρο του στα χείλη. Ενώ άναβε με το σπίρτο τραβώντας μια γερή ρουφηξιά, ολοκλήρωσε με την δολοφονική του ατάκα, στέλνωντας κι ένα συννεφάκι καπνού προς το μέρος τους...
"Και τώρα, πέστε πάνω μου να με φάτε λυσσάρες" κι ένα τρανταχτό κρυστάλινο γέλιο ξεπήδησε αυθόρμητα απ το λαιμό του...

https://youtu.be/GxLR_VaWkMM

ένα ακόμη μπλουζ...

...κι έβαλε όλο του το παράπονο στα δάκτυλα που 'στριβαν το τσιγάρο...
σαν αποτέλειωσε, το κάρφωσε στραβά στα χείλια...
σήκωσε ψηλά τα χέρια σταυρώνοντας τα στον αέρα, και σαν τεντώθηκε η ραχοκοκαλιά του... άρχισε να βαδίζει πάλι, γελώντας κι αφήνοντας πίσω του παχιές τουλούπες καπνού, ενώ η ψυχή του σφύριζε ένα ακόμη blues...!